Τι ήταν ο αγώνας του ΔΣΕ | ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Τι ήταν ο αγώνας του ΔΣΕ

Κάθε τέτοια εποχή, με δεδομένο το ιστορικό γεγονός της στρατιωτικής ήττας του ΔΣΕ, αναβιώνουν οι διάφορες και διαφορετικές φωνές των αστών πολιτικών και δημοσιολόγων για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του και το ΚΚΕ. Αυτοί που με τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, για να στεριώσουν την εξουσία του κεφαλαίου, επέβαλαν το τσάκισμα του λαϊκού επαναστατικού κινήματος με τα όπλα τους, θέλουν τα τσακίσουν στη λαϊκή συνείδηση την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα στον 20ό αιώνα. Για να τσακίσουν κάθε προσπάθεια αντίστασης και αγώνα στο σήμερα, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία του κεφαλαίου. Εχει στοιχειώσει στη συνείδηση της αστικής τάξης ο φόβος του νεκροθάφτη της. Και επιτίθεται.

Ο αγώνας του ΔΣΕ συνεχίζει πολλούς να εμπνέει και άλλους να προκαλεί. Οι τελευταίοι, η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της, έχουν εξαπολύσει τόνους συκοφαντίας εναντίον του. Οι "ξενοκίνητοι ΕΑΜοβούλγαροι" και οι "Κομμουνιστοσυμμορίτες" των προηγούμενων χρόνων, μαζί με τη λαθολογία που άφθονη σκορπίζουν οι σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, σε συνδυασμό με τον πιο εκλεπτυσμένο σύγχρονο αντικομμουνισμό, χαρακτηρίζουν την αστική προπαγάνδα στην 60χρονη πορεία που κύλησε από τη δημιουργία του ΔΣΕ. Σήμερα αναποδογυρίζουν και πάλι την ιστορία μέσα από την επιστημονικοφανή "αναθεώρησή" της.

Η δράση του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του. Αυτά τα γεγονότα καταδείχνουν και τις μεγάλες δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο ΔΣΕ.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός. Πέραν των άλλων, έβαλε το δικό του βάρος υπέρ του αγώνα των λαών, σε μια περίοδο που ο ιμπεριαλισμός είχε ξεκινήσει τον λεγόμενο ψυχρό πόλεμο.

Η πάλη του ΔΣΕ αποπνέει μόνο δίκιο και ακατάβλητη ηθική, επειδή δίκιο και ηθική αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ, είτε έφερνε νίκες, είτε έρχονταν πικρές οι ήττες.

Το ΚΚΕ προσπαθεί να διδάσκεται από τη θετική και την αρνητική πείρα του ΔΣΕ, από τη γενικότερη πείρα του εργατικού - λαϊκού κινήματος των μεγάλων χρόνων της 10ετίας 1940 - 1949.

Ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της πάλης του ΔΣΕ προσδιορίζεται από τις συνθήκες που επέβαλαν τη δημιουργία του και τα αντίπαλα στρατόπεδα που συγκρούστηκαν: Από τη μια πλευρά, των λαϊκών δυνάμεων, που εκφράζονταν πολιτικά από το ΚΚΕ και συμμάχους του, όπως το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ), και από την άλλη, όλων των συνασπισμένων εγχώριων αστικών δυνάμεων και των ξένων συμμάχων τους.

Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και θεσμική κρατική βία που ασκούσαν οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις των Τσαλδάρη, Σοφούλη, Μαξίμου, των "δεξιών" και "φιλελεύθερων" κομμάτων από κοινού με τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Το "δόγμα Τρούμαν" και το "σχέδιο Μάρσαλ" συντέλεσαν αποφασιστικά στη νίκη της αστικής τάξης.

Ο νέος ένοπλος λαϊκός αγώνας στηρίχτηκε στην οργανωτική - πολεμική πείρα του ΕΛΑΣίτικου αγώνα 1942 - 1945 και σε δυνάμεις που συμμετείχαν στον ΕΛΑΣ.

Παρά τη "Συμφωνία της Βάρκιζας", αυτόν τον απαράδεκτο συμβιβασμό σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος, η αστική τάξη δεν είχε μπορέσει να κερδίσει την πλειοψηφία του λαού, έστω και τυπικά, κοινοβουλευτικά. Η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση είχε αφήσει μεγάλη αγωνιστική παρακαταθήκη στη συνείδηση του λαού, στις μορφές οργάνωσης και στις μορφές πάλης. Μετά την απελευθέρωση, το ΚΚΕ και άλλες ΕΑΜικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στην πάλη κατά της αντίδρασης και των συμμάχων της. Η αστική τάξη ήθελε κυριολεκτικά να τσακίσει κάθε πνεύμα αντίστασης, κάθε προσπάθεια δικαίωσης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Οι αστικές δυνάμεις, για να αντιστρέψουν πλήρως και προς όφελός τους το συσχετισμό των δυνάμεων και για να σταθεροποιήσουν την εξουσία τους, κατέφυγαν στη δολοφονική βία και στην πιο ωμή τρομοκρατία, επέλεξαν το αιματοκύλισμα, στηριγμένες στην αμερικανική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ενίσχυση, μετά την εκφρασμένη φανερή αδυναμία της Μεγάλης Βρετανίας να συνεχίσει αυτόν το ρόλο.

Οσοι, συνειδητά ή όχι, παραγνωρίζουν τη σκληρότητα της ταξικής πάλης, τις συνθήκες της εποχής, τα σχέδια των αστών, που είχαν ξεκινήσει από τα χρόνια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ με την υποστήριξη των Αγγλων ιμπεριαλιστών, συγκαλύπτουν την πραγματικότητα και τους πραγματικούς υπεύθυνους.

Δεκατρείς μήνες μετά τη "Συμφωνία της Βάρκιζας" η κατάσταση είχε διαμορφωθεί ως εξής, σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.

Παράλληλα, μετά τις εκλογές του 1946 και την ίδια χρονιά το νόθο δημοψήφισμα για την επιστροφή του βασιλιά, η κρατική καταστολή θωρακίστηκε ακόμα περισσότερο (Γ΄ ψήφισμα τον Ιούνη του 1946, ψήφιση του Α.Ν. 509/1947) "διά την διάδοσιν ιδεών εχουσών σκοπόν την ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος" κ.ά).

Το λαϊκό κίνημα εκείνων των χρόνων βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Αν και με καθυστέρηση, επέλεξε το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό. Δεν ταίριαζαν αυτά σε εκείνους και σε εκείνες που μόλις είχαν αφήσει πίσω τους το σηκωμό του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, της Εθνικής Αλληλεγγύης και τον αγώνα του ΕΛΑΣ κατά των Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων το Δεκέμβρη του 1944». (ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ 1946 - 1949).

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ιστορικοί περίπατοι σε Λιτόχωρο και Γράμμο(2021-06-23 00:00:00.0)

Βασικά συμπεράσματα από τη δράση του ΔΣΕ(2019-08-24 00:00:00.0)

«Κράτος δικαίου» και «ισονομία» για την εργατική τάξη δεν υπήρξαν ποτέ στον καπιταλισμό(2018-05-05 00:00:00.0)

Τίμησαν τον θρυλικό Ν. Θεοχαρόπουλο (Σκοτίδα)(2016-08-26 00:00:00.0)

Αντικομμουνισμός, εκχυδαϊσμός και συγκάλυψη της πραγματικότητας(2014-04-13 00:00:00.0)

Η τρίχρονη εποποιία διδάσκει το σήμερα(2009-10-28 00:00:00.0)