Ενεργό ρόλο αναλαμβάνουν οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, στην επιχείρηση της κυβέρνησης να επιβάλει τις αναδιαρθρώσεις και να τις νομιμοποιήσει στη συνείδηση του κόσμου. Αντί να ορθώσουν τείχος αντίστασης στο νόμο - πλαίσιο και το σύνολο των αντιδραστικών τομών που επιβάλλονται στα ιδρύματα, οι πρυτάνεις παίζουν πρόθυμα το παιχνίδι της κυβέρνησης, ανάγοντας σε κύριο πρόβλημα, αυτή τη στιγμή στα ιδρύματα, τη «βία»! Με κοινή απόφασή τους, οι πρυτάνεις κλείνουν σήμερα τις διοικητικές υπηρεσίες των ιδρυμάτων και δίνουν συνέντευξη Τύπου.

Προκειμένου να προχωρήσει απρόσκοπτα το έργο της κυβέρνησης στην ανώτατη εκπαίδευση, δηλαδή η πλήρης παράδοσή της στις επιταγές του κεφαλαίου, είναι γνωστή η «επιχείρηση» που στήθηκε το τελευταίο διάστημα (σε συνεργασία με τα ΜΜΕ και με συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις στα ΑΕΙ) να υπερπροβάλλονται προβοκατόρικες και τυχοδιωκτικές ενέργειες, να εμφανίζεται μια εικόνα «χάους» και «αναρχίας» στις σχολές και να χρεώνονται όλα αυτά ...στους φοιτητές που αντιδρούν στις αναδιαρθρώσεις! Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, όμως, γνωρίζουν καλά πως η εικόνα των ιδρυμάτων δεν είναι καθόλου έτσι.

Αυτή την περίοδο, η κυβέρνηση επιβάλλει τους τετραετείς προγραμματισμούς, που σηματοδοτούν τις «μπίζνες» των ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις, επιβάλλει τους αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς, την αξιολόγηση, τις πιστωτικές μονάδες, πιέζει για τον περιορισμό του ασύλου, εκβιάζει για τα συγγράμματα και πανηγυρίζει για την «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων» με το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά (που αποτελεί νέα είσοδο για τις επιχειρήσεις, τους χορηγούς και τα δίδακτρα)... Απέναντι σε όλα αυτά η πλειοψηφία των πρυτάνεων δεν αντιδρά. Ακόμα κι αν κάποιοι ψελλίζουν - μαζί με κάποιες συγκλήτους - αντιρρήσεις ή εκφράζουν «δυσκολία» να τα εφαρμόσουν, υποτάσσονται στη λογική της «πειθάρχησης», της «υπακοής» στο νόμο του κράτους.

Πρόσφατα δε, με ανακοίνωσή του το προεδρείο της Συνόδου Πρυτάνεων είχε καλέσει τις πολιτικές δυνάμεις να μη μεταφέρουν τις «κομματικές διαμάχες στον ευαίσθητο χώρο των πανεπιστημίων» ...λες και οι ίδιοι οι πρυτάνεις δεν είναι αυτοί που τρέχουν να εξασφαλίσουν κάθε φορά την ανάλογη κομματική υποστήριξη για την εκλογή τους. Συνολικά, οι θέσεις των πρυτάνεων συγκλίνουν στην απαίτηση για περισσότερη «αυτοτέλεια» στα ιδρύματα, ώστε να καθορίζουν μόνα τους «τα του οίκου τους». Εκεί εδράζεται και η απαίτηση να σταματήσουν οι παρεμβάσεις. Στην ουσία, δηλαδή, ζητούν να σταματήσουν οι όποιες αντιδράσεις, ώστε να «λειτουργήσουν ομαλά» και να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις. Ετσι, δεν είναι γενικά οι «κομματικές διαμάχες» που τους ενοχλούν, αλλά οι πολιτικές εκείνες θέσεις που αφυπνίζουν το λαό και τη νεολαία, που αποκαλύπτουν την ουσία των αναδιαρθρώσεων και τις αντιπαλεύουν με όρους μαζικούς κινήματος.