Η ομορφιά αυτών των υπόγειων δικτύων είναι εξαιρετική, αλλά και ο κίνδυνος της πλοήγησης μέσα σ' αυτά - πολύ περισσότερο της εξερεύνησής τους για πρώτη φορά - είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Δεν είναι καθόλου δύσκολο ακόμα και ένας πεπειραμένος σπηλαιολόγος να χαθεί, αν δεν τηρήσει με μεγάλη προσοχή τους κανόνες κατάδυσης σε υποβρύχια σπήλαια. Ενας απ' αυτούς είναι η χρήση «νήματος της Αριάδνης», που θα τον βοηθήσει να βρει το δρόμο του στο γυρισμό. Αν το νήμα φύγει από τη θέση του για κάποιο λόγο, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ και αν ο δύτης πανικοβληθεί ή εξαιτίας αδέξιων κινήσεων αναταράξει το βυθό και σηκωθεί η λάσπη που υπάρχει εκεί, με αποτέλεσμα η ορατότητα να πέσει στο μηδέν, τότε η κατάσταση γίνεται τρομακτική.

Συχνά οι δύτες σπηλαιολόγοι που εξερευνούν σπήλαια με συνολικό μήκος στοών πολλών χιλιομέτρων παίρνουν δύο, τρεις έως και πέντε φιάλες αέρα μαζί τους, μερικές από τις οποίες αφήνουν σε στρατηγικά σημεία για την επιστροφή. Αν όμως ο δύτης χάσει τον προσανατολισμό του, ίσως δεν προλάβει να βρει την επόμενη φιάλη.

Η χαρτογράφηση των υποβρύχιων σπηλαίων απαιτεί τη μεθοδική καταγραφή του βάθους και της γεωγραφικής διεύθυνσης κάθε τμήματος και κάθε διασταύρωσης. Απαραίτητη είναι βέβαια και η ακριβής καταγραφή της απόστασης ανάμεσα στα διάφορα σημεία. Ο συνδυασμός αυτών των πληροφοριών μαζί με τις συντεταγμένες της εισόδου του σπηλαίου, οδηγεί μετά από μήνες ή και χρόνια ολόκληρα, στην κατασκευή του λεπτομερούς χάρτη των σπηλαίων.

Περίπου 500 άνθρωποι έχουν πεθάνει μέσα σε υποβρύχιες σπηλιές τα τελευταία 50 χρόνια. Η εξερεύνησή τους, ακόμα και η απλή πλοήγηση στα πιο ευκολοδιάβατα τμήματά τους, δεν είναι υπόθεση που μπορεί να παίρνει κανείς ελαφρά. Είναι αντικείμενο της δουλειάς σπηλαιολόγων με ειδική εκπαίδευση και επαγγελματικού επιπέδου ικανότητες δύτη. Εμείς οι υπόλοιποι ας νιώσουμε το δέος και ας θαυμάσουμε την ομορφιά αυτών των απόμακρων για τους περισσότερους ανθρώπους κόσμων, που είναι διάχυτη και στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε.