Πρώτα το θέμα της. Δυο συμμορίες εμπόρων ναρκωτικών, προφανώς κατά τη διάρκεια της μοιρασιάς, αλληλοσκοτώνονται! Ενας Τεξανός εργάτης, ο οποίος τυχαία φτάνει στον τόπο της συμπλοκής και ενώ «περιεργάζεται» τα πτώματα, πέφτει πάνω σε μια βαλίτσα με χρήματα. Οπως είναι φυσικό, για Αμερικανό και τέτοιου είδους ταινίες, ο Τεξανός εργάτης παίρνει τη βαλίτσα και εξαφανίζεται! Ομως, για κακή του τύχη, τα χρήματα θα έπρεπε «φυσιολογικά» να είχαν φτάσει σε κάποιον μυστηριώδη αιμοχαρή και αιμοδιψή κύριο! Ο οποίος αιμοδιψής κύριος για να πάρει πίσω τα «λεφτά του» παίρνει στο κυνήγι τον εργάτη με τη βαλίτσα. Πίσω, όμως, από τον αιμοδιψή κύριο, τρέχει ένας ηλικιωμένος σερίφης.

Η παραπάνω «πρωτότυπη» (δεν την είδαμε σε περισσότερες από 5.000 αμερικάνικες ταινίες) ιστορία, δίνει την ευκαιρία στους μάλλον αιμοδιψείς αδερφούς Κοέν να γεμίσουν -και αυτοί- την οθόνη με πτώματα. Εχασα το μέτρημα των σκοτωμών! Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τα πολλά πτώματα! Είναι ο τρόπος των σκοτωμών. Ο αιμοδιψής κύριος σκοτώνει χωρίς έκφραση! Με μια καραμπίνα που δε βγάζει σκάγια, αλλά βλήματα όλμου! Ο κύριος αυτός σκοτώνει σαν να είναι (μήπως είναι;) ζόμπι! (Το ζόμπι, Χαβιέ Μπάρδεμ, ο οποίος γενικά είναι πολύ καλός ηθοποιός -Η θάλασσα μέσα μου»- πήρε το Οσκαρ Β' ανδρικού ρόλου).

Ομως, πέρα από την ιστορία, ιστορία λέω όχι περιεχόμενο, και η γραφή της ταινίας δε δικαιώνει τόσα Οσκαρ. Ναι, υπάρχει μια «ευρωπαϊκή» ματιά, αργός ρυθμός, μεγάλες σιωπές, προσεγμένη φωτογραφία, όμως τίποτα περισσότερο! Αλλά τι περισσότερο να υπάρξει όταν η αντιμετώπιση του θέματος είναι επιδερμική! Οταν το ζητούμενο είναι ο εντυπωσιασμός και το εισιτήριο!

Οι αδελφοί Κοέν είναι το άλλοθι του αμερικάνικου εμπορικού κινηματογράφου. Με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών φεστιβάλ κύρους, έχουν αποχτήσει ένα καλλιτεχνικό όνομα. Το οποίο ξέρουν πολύ καλά να εξαγοράζουν με καθαρά εμπορικές ταινίες! Ετσι τα στούντιο που τους χρηματοδοτούν έχουν και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο.

Η ταινία στηρίζεται στο ομότιτλο βιβλίο (κυκλοφορεί και στην Ελλάδα) του Κόρμακ Μακάρθι, βραβευμένος και αυτός με βραβείο Πούλιτζερ. Το βιβλίο, βέβαια, είναι πιο σοφιστικέ, πιο «τέχνη»! Θέλει να βλέπει τα εγκλήματα σαν πράξεις αποτυχημένων κοινωνικών συστημάτων. (Μην το δέσετε κόμπο, σηκώνει πολύ συζήτηση)...

Παίζουν: Τόμι Λι Τζόουνς, Χαβιέ Μπάρδεμ, Τζος Μπρόλιν, Κέλι Μακντόναλντ, Γούντι Χάρελσον.