«Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να μιλάει καθώς και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο μυαλό μου κρατήθηκαν πέντε λέξεις, πέντε όροι, πέντε ουσιαστικά: Υποκρισία, ψέμα, κινδυνολογία, τρομοκρατία και αμνησία. Εδώ πια η αμνησία είναι κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική», τόνισε στην ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, και υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ δε διαπραγματεύεται «ούτε με την κυβέρνηση, ούτε με την εργοδοσία, ούτε με εκείνα τα κόμματα τα οποία ευθύνονται για το γεγονός ότι η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ είναι 462 ευρώ, του ΤΕΒΕ 386 ευρώ και του ΟΓΑ 300 ευρώ». Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής τις ολοκληρωμένες θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για την Κοινωνική Ασφάλιση, που εκδόθηκαν τον Νοέμβρη του 2007. Παραθέτουμε, στη συνέχεια, αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ολόκληρη η ομιλία θα δημοσιευτεί στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

Η Αλ. Παπαρήγα, στην αρχή της ομιλίας της, ανέλυσε τις δυσμενείς αλλαγές που έγιναν σε μια σειρά τομείς στο Ασφαλιστικό και εξήγησε, στη συνέχεια, για ποιο λόγο το ΚΚΕ απορρίπτει την προωθούμενη ενοποίηση και τις διάφορες εξαγγελίες για Ταμεία Αλληλεγγύης. Σημείωσε, για παράδειγμα, πως με το νόμο του 1999 ενοποιήθηκαν τα Ταμεία ΤΕΒΕ, ΤΑΕ και ΤΣΑ και δημιουργήθηκε ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών που ήταν ελλειμματικός, αλλά το κράτος αρνήθηκε να καταβάλει οφειλές περίπου 300.000.000 ευρώ. Ηταν μια πρώτη γεύση των ενοποιήσεων, τόνισε. Και συνέχισε:

«Κατ' αρχήν εμείς απορρίπτουμε τον όρο και την ουσία ενοποίηση, κοινωνική αλληλεγγύη και το Ταμείο της Αλληλεγγύης. Εμείς αναγνωρίζουμε μια κοινωνική αλληλεγγύη, την κοινή δράση, τη σύμπνοια, την ενότητα δράσης των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, με ενιαίους στόχους πάλης και με έναν αντίπαλο. Πέρα από τα κόμματα που υπηρετούν την πολιτική που εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου - και θα το πω καθαρά - τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση και τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, τώρα έχουμε και μια νέα διαχείριση τη σοσιαλαριστερή διαχείριση.

Αυτή η αλληλεγγύη που αναφέρεται μέσα από τις ενοποιήσεις είναι μια νέα διαιρετική και διασπαστική πολιτική που έχει σαν στόχο το γκρέμισμα των όποιων θετικών διακρίσεων υπήρχαν ανάμεσα σε κλάδους των εργαζομένων, το γκρέμισμα και την ισοπέδωση προς τα κάτω. Και αυτό το γκρέμισμα και η ισοπέδωση προς τα κάτω δε γίνεται για λόγους ενότητας. Γίνεται για λόγους υπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, γίνεται για λόγους αρπαγής των κατακτήσεων και είναι μια πολιτική που θα αναπαράγει νέες διαιρέσεις, δυστυχώς, μέσα στους εργαζόμενους».

Είναι αυτή η γνωστή επιλεκτική πολιτική - τόνισε η ομιλήτρια - του διαίρει και βασίλευε, επιλεκτικές παροχές που πολλές φορές δεν είχαν την κατοχύρωση συλλογικών δικαιωμάτων, επιδόματα, επιδόματα, επιδόματα, με διάφορους τέτοιους τρόπους. Είναι η πολιτική του διαίρει και βασίλευε, ακριβώς για να μην αναπτυχθεί η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, η αλληλεγγύη και η κοινή δράση εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα».

Στη συνέχεια, αφού ανέλυσε τους στόχους της προωθούμενης αντιασφαλιστικής επίθεσης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απέρριψε τις θεωρίες περί διαφοράς γενεών, τις χαρακτήρισε επικίνδυνες και τόνισε:

«Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι αγρότες δε διασπώνται σε μεγάλης ηλικίας και νεότερους. Είναι ενιαίοι, είναι παππούδες, γονείς και εγγόνια. Και αύριο θα γίνεται νέα διάσπαση. Πού βρέθηκε αυτό, η διαφορά γενεών; Οι προηγούμενες γενιές πρόσφεραν, οι επόμενες γενιές πάλι προσφέρουν. Αυτό είναι το πρόβλημα; Πρόκειται για μια νέα επικίνδυνη διάσπαση, η οποία μάλιστα περνάει τώρα σ' όλους τους χώρους, στο όνομα της υπεράσπισης της νέας γενιάς. Κολακεία στους νέους, χάιδεμα στους νέους και τους καταδικάζουν στη χειρότερη μιζέρια αυτοί που έκαναν τα stage, αυτοί που υποστηρίζουν τη μερική απασχόληση. Αυτοί που τα καταψηφίζουν στη Βουλή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τα εφαρμόζουν.

Τι άλλο επέφερε το ΙΚΑ; Μείωση των συντάξιμων αποδοχών κατά 30% έως 46% για τους ασφαλισμένους μετά το 1993. Αυτή είναι η πολιτική για τη νέα γενιά: Μείωση της εργοδοτικής εισφοράς κατά 3,25%. Βέβαια, κερδισμένοι είναι οι τραπεζίτες. Δε δεχόμαστε ούτε μία ενοποίηση. Φέρνετε τώρα την ενοποίηση του Ταμείου των επιστημόνων και ανακατεύετε δικηγόρους, φαρμακοποιούς, τους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας, στο ΤΣΑΥ, δημοσιογράφους, μηχανικούς. Παίρνετε αυτά τα Ταμεία τα οποία τα θεωρούσατε ευγενή.

Εμείς ποτέ δε δεχτήκαμε να διαχωρίζουμε τους εργαζόμενους σε ρετιρέ και υπόγεια που έκαναν άλλοι και να μιλάμε για ευγενή και μη ευγενή Ταμεία. Τι θα πει ευγενή Ταμεία; Αυτοί δεν καταβάλλουν εισφορές, δεν προσφέρουν; Τα ανακατεύετε. Θέλετε να τους πάρετε και ένα μέρος των εισφορών και να τα ρίξετε σε άλλα Ταμεία αδύναμα. Αυτή είναι η κοινωνική αλληλεγγύη, να πληρώνει ο ένας κλάδος τον άλλο και οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι να μην ξέρουν τι να κάνουν τα χρήματά τους. Επενδύουν τώρα σε αθλητικές ομάδες παντού, όπου βρουν. Υπάρχει περίσσευμα, έκρηξη κερδοφορίας. Θα πληρώνουν αυτά τα Ταμεία και θα πηγαίνουν να τσοντάρουν στα άλλα Ταμεία, τα οποία βεβαίως δεν τα άδειασαν οι υψηλές συντάξεις των εργαζομένων».

Στη συνέχεια, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έκανε ειδική αναφορά στα ελλειμματικά Ταμεία.

«Οι θέσεις που καταθέσαμε», είπε η Αλ. Παπαρήγα, «για να υλοποιηθούν απαιτούν μια πραγματική λαϊκή εξουσία» και εξήγησε:

«Λοιπόν, στις θέσεις που κατέθεσα εδώ έχουμε την εξής γενική θέση, αλλά αυτή απαιτεί όχι απλώς μια σοσιαλαριστερή κυβέρνηση, η οποία θεωρεί ότι είναι συγκυριακή η νεοφιλελεύθερη πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά μια πραγματική λαϊκή εξουσία. Υποστηρίζουμε να υπάρχουν τρία Ταμεία, αλλά εδώ η ενοποίηση είναι άλλο πράγμα. Ενα εργατοϋπαλλήλων, ένα αυτοαπασχολουμένων, μικροεπιχειρηματιών και ένα της φτωχής, της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Αλλά εδώ θα έχεις την εξής βάση: Πρώτον, τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι και όχι οι συμμαχίες με την εργοδοσία. Ο πλούτος ανήκει στους εργαζόμενους. Εδώ έχεις σχεδιασμένη ανάπτυξη, έχεις σχεδιασμένη κατανομή του εργατικού δυναμικού. Ούτε ένας άνεργος. Η σχεδιασμένη κατανομή του εργατικού δυναμικού ξεκινάει από μια άλλη αντίληψη για την εργασία. Μετράς το χρόνο εργασίας ως απολαβή και τις σύγχρονες αυξανόμενες ανάγκες. Δεν έχεις τους αναχρονιστικούς διαχωρισμούς των επαγγελμάτων, απλή, σύνθετη εργασία κ.λπ. γιατί κάθε επάγγελμα, όποιο και αν είναι αυτό, είναι ενταγμένο μέσα στη συνολική, κοινωνική εργασία. Μια κοινωνία δεν μπορεί να ζήσει μόνο με τους επιστήμονες υψηλής ειδίκευσης, που βεβαίως χρειάζονται. Μια κοινωνία θέλει το νεκροθάφτη, αυτόν που συλλέγει τα απορρίμματα κ.λπ. Αυτή η κοινωνία έχει μία ενότητα επαγγελμάτων. Ολα τα επαγγέλματα συνθέτουν αυτό που λέμε "κοινωνική εργασία". Δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές τέτοιες και άλλες, μ' αυτά τα κριτήρια που συνήθως βλέπουμε. Επομένως, ένα Ταμείο, να τους ενώσει όλους αυτούς. Θα κατανέμει το εργατικό δυναμικό. Θα έχει ειδίκευση: Γυναίκες, νεολαία.

Κι επειδή γίνεται πάρα πολύς λόγος, υπάρχει αυτή η κατάχρηση, ας πούμε, των προβλημάτων της νεολαίας. Υπάρχουν; Βεβαίως, οξύνονται. Κάθε γενιά, αν συνεχίσουμε έτσι, θα ζει χειρότερα από την προηγούμενη. Ποια είναι αυτή η νεολαία που υποφέρει; Καταρχήν, υποφέρει το παιδί του εργάτη, του υπάλληλου, του φτωχού αγρότη, του φτωχού επιχειρηματία. Μην ξεχνάμε ότι αυτή η νεολαία δεν είναι ένα σύνολο γενικά. Είναι παιδιά της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας και υποφέρουν γιατί υποφέρουν οι γονείς τους. Δεν μπορεί να υπάρχει ειδική πολιτική στη νεολαία, αν δεν υπάρχει για τους γονείς τους.

Και βεβαίως για τη νεολαία θα δώσω ένα παράδειγμα. Το 30% των φοιτητών στα πανεπιστήμια δουλεύουν. Το 60% των σπουδαστών που πηγαίνουν στα ΤΕΙ δουλεύουν. Εδώ και τώρα να σταματήσει η δουλειά των φοιτητών και των σπουδαστών! Πρέπει ο σπουδαστής να φοιτά και να είναι στα θρανία και πραγματικά εκεί πρέπει να αποδίδει. Τον έστειλε εκεί η οικογένειά του ύστερα από τόσα φροντιστήρια και πρέπει να ξαναδουλέψει!

Αμα θέλουμε να μιλήσουμε για τη νεολαία, λοιπόν, ας μη μιλάμε αποσπασματικά. Κανένας φοιτητής, κανένας σπουδαστής δεν πρέπει να δουλεύει, που σημαίνει ότι πρέπει να στηριχτεί η οικογένειά του.

Για να πάρουμε ένα παράδειγμα: Είχα συνάντηση με την Ομοσπονδία των Σιδηροδρομικών του ΟΣΕ, που βεβαίως φέτες - φέτες κόβεται και ιδιωτικοποιείται. Και τους ρώτησα το εξής. Τους λέω: "Εγώ έχω χρόνια να ταξιδέψω με τρένο, δυστυχώς. Ποιοι μπαίνουν μέσα στα τρένα;" Το 80% είναι φοιτητές και σπουδαστές, που πηγαινοέρχονται. Δεν πάνε με το αεροπλάνο. Ακόμη κι αν ο μπαμπάς τους έχει ένα ΙΧ δεν τους συμφέρει να πάνε Αθήνα - Αλεξανδρούπολη ή να πάνε στην Κοζάνη. Και πάνε με το σιδηρόδρομο. Και συμφέρει σήμερα. Δώδεκα ευρώ είναι το εισιτήριο. Και έχουν εκσυγχρονιστεί οι σιδηρόδρομοι και μπορούσαν να εκσυγχρονιστούν ακόμη περισσότερο. Η ιδιωτικοποίηση, η μείωση των γραμμών των σιδηροδρόμων πλήττει ή δεν πλήττει σήμερα τους φοιτητές και τους σπουδαστές; Για να πιάσουμε μια κατηγορία.

Επομένως, αν θέλουμε να μιλάμε για Ταμεία ισχυρά, πριν απ' όλα πρέπει να εξασφαλιστεί δουλειά σε όλους. Από τα 18 και πάνω αυτός που θέλει να δουλέψει πρέπει να έχει βρει δουλειά. Πριν τελειώσει το πανεπιστήμιο πρέπει να έχει βρει δουλειά. Πριν τελειώσει τα ΤΕΙ πρέπει να ξέρει πού θα πάει να δουλέψει κι όχι να ψάχνει. Μιλάμε τώρα για τις συντάξεις. Βέβαια, όταν παίρνεις 600 και 700 ευρώ το μήνα πώς θα έχεις υψηλή σύνταξη; Τα παιδιά που δουλεύουν τετραωρίτες στα σούπερ μάρκετ παίρνουν 350 ευρώ το μήνα! Δουλεύουν τέσσερις ώρες. Για να πάνε στο σούπερ μάρκετ, ανάλογα με το πού μένουν θέλουν και μία ώρα να πάνε - εδώ, στα μεγάλα αστικά κέντρα - και μία για να γυρίσουν, δύο. Σύνολο: έξι ώρες. Και βγάζουν τριακόσια πενήντα ευρώ. Σου λέει: "Είναι ένα χαρτζιλικάκι. Καλύτερο από το τίποτα". Να μη ζητάει και για το κουτί τα τσιγάρα από τη μαμά και τον μπαμπά ή για ένα ποτό στην κοπέλα του ή αντίστοιχα στο αγόρι της. Επομένως, τι συζητάμε;

Η θέση μας, λοιπόν, είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παγιδευτούν από την κινδυνολογία: "Πληρώστε και ξαναπληρώστε, γιατί θα καταρρεύσουν τα Ταμεία". Να πληρώσουν πολιτικά και οικονομικά αυτοί που οφείλουν. Εδώ δεν μπορεί να υπάρξει αυτό που λέμε "ρεαλισμός", "για να δούμε, να συμβιβαστούμε". Κανένας συμβιβασμός! Αν σήμερα το λαϊκό κίνημα συμβιβαστεί μ' αυτά τα μέτρα, αύριο θα χάσει πολύ περισσότερα. Καμία εμπιστοσύνη στις ηγεσίες των κινημάτων. Τα παζάρεψαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν προετοίμασαν το κίνημα για τίποτε, τουφεκιές στον αέρα με μεμονωμένες απεργίες, και κυρίως δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν τους εργαζόμενους οι ηγεσίες που κινούνται ανάλογα με τον ανταγωνισμό των κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, ή βλέποντας τα πράγματα στην κάλπη. Το κίνημα το ταξικό, το κίνημα το λαϊκό πρέπει να έχει καθαρή θέση: κανένα συμβιβασμό με την πολιτική των μονοπωλίων, κανένα συμβιβασμό με την πολιτική του κεφαλαίου. Τότε μπορείς να κατακτήσεις κάτι! Εμείς πιστεύουμε ότι όσα δε φέρνει ο χρόνος μπορεί να τα φέρει η ώρα και η δράση μας θα είναι τέτοια για να γκρεμιστούν οι νόμοι - κυριολεκτικά - που έγιναν και αυτό το συγκεκριμένο είναι που θα βοηθήσει σε μια ουσιαστική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης στο πολιτικό επίπεδο και όχι τα φτιασιδώματα και οι αναπαλαιώσεις».