Οι εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Κούβα την περασμένη Κυριακή για την εκλογή των 614 εκπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας και των 1.201 στα Επαρχιακά Συμβούλια, όπου συμμετείχε, χωρίς να είναι υποχρεωτική η ψήφος, το 96% του πληθυσμού, είναι μια εκλογική διαδικασία πολύ διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε στον καπιταλιστικό κόσμο. Ωστόσο, το μοτίβο των ΜΜΕ, διεθνών και ντόπιων, έμεινε στα τετριμμένα περί «μη δημοκρατίας και ελεύθερης έκφρασης». Παράδειγμα τα «Νέα» αναπαρήγαγαν δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» όπου λέγεται ανερυθρίαστα: «οι 614 υποψήφιοι - όλοι μέλη του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος - διεκδίκησαν 614 έδρες» και οι «ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν στην πράξη το δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης εκλογής».

Φυσικά, μια απλή ανάγνωση του πολιτικού συστήματος αποδεικνύει ότι τίποτα από αυτά δε στέκει. Οι υποψήφιοι που είναι πολλοί περισσότεροι από τις θέσεις που καλύπτονται στο ανώτερο Σώμα και τα επαρχιακά, προτάθηκαν κατά 50% μέσα από λαϊκές συνελεύσεις στους τόπους κατοικίας και κατά 50% από τις μαζικές λαϊκές οργανώσεις, συνδικάτα και άλλους φορείς. Στη συνέχεια, τέθηκαν στην κρίση του ίδιου του λαού. Το ΚΚ Κούβας που είναι η καθοδηγητική δύναμη μέσα στην κοινωνία, δεν επιβάλει υποψηφίους αλλά η αναγνώριση των κομμουνιστών έρχεται από την ίδια την κοινωνία. Ωστόσο, πολλοί υποψήφιοι δεν είναι κομματικά ενταγμένοι. Βεβαίως, αυτού του είδους η δημοκρατία, όπου ο λαός προτείνει, επιλέγει και αποφασίζει είναι μακριά από την αστική δημοκρατία - δηλαδή τη δικτατορία του κεφαλαίου - και γι' αυτό άλλωστε σκούζουν οι αστοί γραφιάδες.