ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πραγματικό «περιβόλι»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πραγματικό περιβόλι είναι η χτεσινή ανακοίνωση του ΣΥΝ, με την οποία καλεί σε διαδήλωση σήμερα, 26 Γενάρη, μέρα κατά την οποία το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ κινητοποιείται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.... Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, υπάρχει σύγχυση εννοιών. Σε τι εναντιώνεται ο ΣΥΝ; Ενάντια στην «καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση» γενικώς, ή στην, όπως υποστηρίζει, νεοφιλελεύθερη εκδοχή της; Δεν πρόκειται για παιγνίδι με τις λέξεις, αλλά για υπόθεση ουσίας, καθώς η σοσιαλδημοκρατία, διεθνής και εγχώρια, εμφανίζεται να αντιτίθεται στη ...νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού, δημιουργώντας εντυπώσεις και αυταπάτες, ότι, αν αποβληθεί το «νεοφιλελεύθερο» κέλυφος, τότε μπορεί να υπάρξει ένας εξημερωμένος ...αντινεοφιλελεύθερος καπιταλισμός. Οτι στρέφουν τα πυρά τους κατά του ...νεοφιλελευθερισμού, ενώ αφήνουν στο απυρόβλητο τις καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις, προκύπτει από την ίδια την ανακοίνωση του ΣΥΝ, η οποία καλεί τον κόσμο να κινητοποιηθεί ...«ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, που καθημερινά θρέφει το ρατσισμό και τον πόλεμο, την ανεργία και τη φτώχεια, την καταστροφή του πλανήτη». Αν δεν κάνουμε λάθος, ο ρατσισμός, ο πόλεμος, η ανεργία, η φτώχεια και η καταστροφή του πλανήτη είναι φαινόμενα πολύ προγενέστερα από την - κατά ΣΥΝ - εμφάνιση του νεοφιλελευθερισμού. Είναι δημιουργήματα των ίδιων των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και η εξάλειψή τους προϋποθέτει την κατάργηση αυτών καθ' εαυτών των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων.

Η ανακοίνωση καταλήγει με το γνωστό σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Ποιος είναι αυτός ο κόσμος, δεν μπαίνουν στον κόπο να μας τον εξηγήσουν. Οπως οι χριστιανοί λατρεύουν τον αφηρημένο Θεό, έτσι και οι σοσιαλδημοκράτες έχουν γίνει εραστές του αφηρημένου, ενώ απεχθάνονται το συγκεκριμένο. Η επίκληση του αφηρημένου τούς αφήνει πολλά περιθώρια να ελίσσονται, να μη δεσμεύονται, να υπαναχωρούν, να αλλάζουν στρατόπεδο, θέση. Να είναι, δηλαδή, σοσιαλδημοκράτες...

Αποκλεισμοί, αντί εκκαθάρισης Μητρώου

Στον αποκλεισμό 130 επαγγελματιών δημοσιογράφων από μέλη της Ενωσης αποφάσισε, στις τελευταίες εγγραφές νέων μελών, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ, απαντώντας στις καταγγελίες των συμβούλων της «Μαχόμενης Δημοσιογραφίας» για τον αποκλεισμό, δήλωνε προκλητικά: «Τι θα πάθουν αν περιμένουν να το (ξανα)δούμε σε ένα - δύο μήνες». Δικαιολογημένα η στάση αυτή «προκαλεί αγανάκτηση στους συναδέλφους και ξαναγυρίζει το σωματείο μας σε μαύρες εποχές», όπως τονίζει ο συνάδελφος Μ. Μαθιουδάκης, πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ σε σχετική επιστολή του στο ΔΣ, ο οποίος και σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η συνδιοίκηση Τσαλαπάτη - Σόμπολου, αντί να προχωρήσει σε εκκαθάριση του Μητρώου της Ενωσης από κραυγαλέες περιπτώσεις επιχειρηματιών, εργοδοτών και εργολάβων της ενημέρωσης, στερεί το δικαίωμα της άμεσης εγγραφής και περίθαλψης σε δεκάδες μεροκαματιάρηδες συναδέλφους μας με τη δικαιολογία ότι χρειάζεται "δεύτερη σκέψη" για την αξιολόγησή τους». Ετσι, ο Μ. Μαθιουδάκης, αφού επισημαίνει σειρά περιπτώσεων που χαρακτηρίζουν την απαράδεκτη τακτική της συγκεκριμένης πλειοψηφίας στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, καταλήγει: «Η θλιβερή συνδικαλιστική παρένθεση που άνοιξε πριν τρία χρόνια πρέπει να κλείσει όσο γίνεται γρηγορότερα. Γι' αυτό την ευθύνη την έχουν οι μεροκαματιάρηδες, οι μη προνομιούχοι δημοσιογράφοι, οι ξεχασμένοι συνταξιούχοι... Οφείλουμε και πρέπει ν' αντισταθούμε, να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας»...

«Χρυσός» το «πλαστικό χρήμα»...

Σε «μαύρη φτώχεια» εμφανίζονται να ζουν οι Ελληνες, όπως προκύπτει και από τα στοιχεία για τη χρήση πιστωτικών καρτών στην ανάληψη χρημάτων. Δε χρειάζεται, φυσικά, να υπογραμμίσουμε το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, το τραπεζικό κεφάλαιο «τρίβει τα χέρια του» και ετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί την οικονομική εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων για να αυξήσει περισσότερο την κερδοφορία του...

Τα στοιχεία για τον περασμένο χρόνο είναι ξεκάθαρα: Περισσότερα από 1 δισ. ευρώ «σήκωσαν» οι Ελληνες από τις πιστωτικές κάρτες τους. Τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών για ανάληψη μετρητών ξεπερνούν το 15% (στην καλύτερη) και το 18% (στη χειρότερη). Τα τεράστια κέρδη για τις τράπεζες είναι προφανή. Ετσι, το νέο «φρούτο» που ετοιμάζουν οι τραπεζίτες είναι η χρήση πιστωτικών καρτών στις μικροσυναλλαγές, ακόμα και στα περίπτερα, και οι εργαζόμενοι να μπορούν να «δανείζονται» μετρητά από τα σούπερ μάρκετ!

Ακόμα μια λαϊκή ανάγκη, η ανάγκη για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, που ...«καλύπτεται» από το δανεισμό σε όφελος του κεφαλαίου. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε. Διότι δεν είναι λίγες οι φορές που το τραπεζικό κεφάλαιο παριστάνει το φιλεύσπλαχνο και το ευαισθητοποιημένο...

Να βάλουμε φρένο...

Η κατάσταση στο χώρο των ΜΜΕ, κυρίως των ηλεκτρονικών, έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Ο εξόφθαλμος ρόλος τους ως υπασπιστών και υπερασπιστών των συμφερόντων των επιχειρηματιών και της έντονης παρέμβασής τους στη διαμόρφωση των εξελίξεων είναι πρόκληση ολκής για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που βλέπουν κάθε τι σχετικό με τον αγώνα επιβίωσης που καθημερινά δίνουν, με τις ανάγκες, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις να καταδικάζεται σε αφάνεια, να εξοβελίζεται απ' την «επικαιρότητά» τους.

Το τελευταίο διάστημα, η πρόκληση έλαβε μεγαλύτερες ακόμα διαστάσεις με τον πλήρη εκχυδαϊσμό και ευτελισμό της παρεχόμενης ενημέρωσης, η οποία περιορίζεται στη γνωστή πλέον «υπόθεση Ζαχόπουλου», που χρησιμοποιείται ως εργαλείο χειραγώγησης της λαϊκής συνείδησης και αποπροσανατολισμού, τόσο γύρω από την πραγματική αιτία που προκαλεί τέτοια και άλλα σκάνδαλα, που δεν είναι άλλη απ' τη σκανδαλώδη αντιλαϊκή πολιτική, όσο κι από κρίσιμα ζητήματα για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας, που δε φτάνουν ποτέ σ' αυτήν μέσω της τηλεοπτικής οθόνης.

Η προσπάθεια της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της για πλήρη κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, για μείωση του εργατικού λαϊκού εισοδήματος, η άθλια κατάσταση στην Παιδεία, στην Υγεία, το ξεπούλημα λιμανιών κ.ά., οι λαϊκές αντιστάσεις και διεκδικήσεις γι' αυτά δεν ενδιαφέρουν τα ΜΜΕ. Γι' αυτά, δεν υπήρξαν ποτέ τα μαζικά μαχητικά συλλαλητήρια για την υπεράσπιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων που διοργάνωσε την περασμένη Τρίτη το ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε πολλές ακόμα πόλεις της χώρας.

Ο εκχυδαϊσμός και το σερβίρισμα κάθε είδους σκουπιδιού σαν «είδηση» σε συνδυασμό με την αποσιώπηση ή τη διαστρέβλωση των θέσεων, προτάσεων και δραστηριοτήτων του εργατικού λαϊκού κινήματος, δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα απ' το λαό. Ξέρει καλά ότι η πραγματικότητα των δελτίων των «8» δεν είναι δική του πραγματικότητα. Πρέπει να την αλλάξει. Να επιβάλει με την πάλη του το δικαίωμά του ν' ακούγεται η φωνή του. Να αποκρούσει την προσπάθεια επέμβασης και καθορισμού των πολιτικών εξελίξεων από τα ΜΜΕ, είτε υπέρ της δικομματικής εναλλαγής είτε υπέρ μιας «αναμόρφωσης» του πολιτικού συστήματος, απόλυτα ελεγχόμενης από την ολιγαρχία του πλούτου.

Οι εργαζόμενοι να μην τσιμπήσουν το δόλωμα. Καμία ανοχή στα φαινόμενα σήψης, διαφθοράς και παρακμής. Καμία αυταπάτη ότι είναι ζήτημα προσώπων. Το σύστημά τους σαπίζει κι ευνοεί τον πολλαπλασιασμό των «τρωκτικών». Κομμάτι αυτού του συστήματος - σκάνδαλο η ύπαρξή του από μόνη της - είναι τα ΜΜΕ. Επιχειρήσεις που εμπορεύονται «ενημέρωση» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ιδιοκτητών τους. Εργαλεία πολιτικής παρέμβασης και προπαγάνδας για λογαριασμό της πλουτοκρατίας και υπέρ της προώθησης των πολιτικών της σχεδιασμών. Οι «κομμένοι» των δελτίων είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι. Το ΚΚΕ, το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Ο λαός οφείλει να στέκεται κριτικά απέναντι σε όσα του σερβίρουν, να αμφισβητεί. Η αγανάκτησή του δεν αρκεί. Πρέπει να την κάνει απόφαση για συσπείρωση με τις ταξικές δυνάμεις του κινήματος, με το ΚΚΕ, για πάλη λαϊκή ενάντια στην άρχουσα τάξη, στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της. Τραβώντας το δρόμο του προς μια άλλη εξουσία, τη λαϊκή εξουσία, όπου η ενημέρωση θα πάψει να είναι εμπόρευμα και τα ΜΜΕ «επιχειρήσεις» και «εργαλεία» χειραγώγησης.

Βάσω ΝΙΕΡΗ

Η ... εθνικότητα των Τραπεζών

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ κατανοήσει αυτό. Γιατί αποτελεί «βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων» το να ανοίξει μια ιδιωτική τράπεζα υποκαταστήματα στην Τουρκία ή, αντίστοιχα, μια τουρκική στην Ελλάδα;

Ο Κ. Καραμανλής και ο Ρ. Ερντογάν δείχνουν, πάντως, να συμφωνούν και να υπερθεματίζουν υπέρ των «επενδύσεων» αυτού του τύπου.

Εμείς πάλι είμαστε βέβαιοι ότι αν χρωστάς (όπως συνήθως συμβαίνει) σε μια τράπεζα κι αυτή σού κατασχέσει τα υπάρχοντα ή το σπίτι, λίγο σε νοιάζει η ...εθνικότητά της.

Αλλωστε ...η υλοποίηση των συμφερόντων των τραπεζιτών (και όλων των ...συναφών επαγγελμάτων) ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων (Ελλήνων ή Τούρκων) είναι - και πρέπει να είναι - μόνιμα ...«casus belli».

ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ...«Εθνικό Συμβούλιο για την Αντιμετώπιση της Φοροδιαφυγής». Το ξέρατε;

Συνεδρίασε χτες μάλιστα για πρώτη φορά, με τον υφυπουργό Οικονομίας Α. Μπέζα να λέει ότι η φοροδιαφυγή «στερεί πόρους από την κοινωνία»!

Ενώ όταν «τσεπώνει» η κυβέρνηση τους φόρους και μετά δε δίνει φράγκο για Υγεία, Παιδεία και Ασφάλιση, η κοινωνία ωφελείται.

Παρεμπιπτόντως: Η μείωση κατά 10% στο φόρο των μεγάλων επιχειρήσεων που νομοθέτησε η ΝΔ είναι ή δεν είναι φοροδιαφυγή;

ΑΔΥΝΑΤΕΙ να πιστέψει (για την περίπτωση Κουκοδήμου) ότι ένας βουλευτής της ΝΔ θα μπορούσε να είναι αναξιόπιστος, ο γραμματέας της κυβερνώσας ΚΟ Γ. Τραγάκης...

Σωστά. Γιατί απαραίτητη προϋπόθεση για να πολιτευτεί κανείς με τη ΝΔ (ή το ΠΑΣΟΚ) είναι η φιλαλήθεια. Αλλιώς, δε σε βάζουν στις λίστες.

Κι εμείς αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι ο Γ. Τραγάκης είναι τόσο αφελής. Τόσες «ζόρικες» δουλιές τού αναθέτει το κόμμα του (π.χ. Εξεταστική για εξοπλισμούς, ψηφοφορία για το άρθρο 24).

Αρα, είναι μάλλον άνθρωπος της (κοινοβουλευτικής και πολιτικής) «πιάτσας»! Οπότε προς τι το (καθ' όλα κοινοβουλευτικό και σύννομο) δούλεμα;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πλασιέ» των επιχειρηματιών

Ο χαρακτηρισμός πλασιέ επιχειρηματικών συμφερόντων βρήκε την πλήρη δικαίωσή του στο πρόσωπο του υφυπουργού Εξωτερικών Π. Δούκα, ο οποίος παρουσίασε με ξεχωριστή περηφάνια έναν έναν τους μεγαλοεπιχειρηματίες που συμμετείχαν στο ελληνοτουρκικό επιχειρηματικό φόρουμ χτες στην Κωνσταντινούπολη. Θαυμάστε τα λόγια του: «Είναι μαζί μας οι επικεφαλής των μεγαλύτερων Ελληνικών Τραπεζών, ο πρόεδρος της Αγροτικής Τράπεζας, Δημ. Μηλιάκος, ο πρόεδρος της Millennium Bank, Γ. Τανισκίδης, ο αντιπρόεδρος και ανώτατα στελέχη της Εθνικής Τράπεζας, που έκανε μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν γίνει στη χώρα σας. Ανώτατα στελέχη της Eurobank, που και αυτή έχει επενδύσει σε πολύ μεγάλη Τουρκική Χρηματιστηριακή Εταιρεία. Είναι μαζί μας ο Πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών, ο Πρύτανης των Ελλήνων Τραπεζιτών και εκπρόσωπος του προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς, κ. Ιάκωβος Γεωργάνας (η οποία έχει άμεσο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Τουρκία αλλά και για cross share - holdings με τουρκικές τράπεζες). Είναι μαζί μας ανώτατα στελέχη της Aspis Bank, και της First Business Bank, οι επικεφαλής και ιδιοκτήτες δύο μεγάλων χρηματιστηριακών εταιρειών. Είναι μαζί μας μερικοί από τους επιφανέστερους εφοπλιστές μας όπως ο κ. Γιώργος Προκοπίου και ο κ. Σπύρος Καρνέσης με αξία στόλου πάνω από 2 δισ. δολάρια». Ο κατάλογος ήταν μακρύς, αλλά ο υφυπουργός δεν κουράστηκε να τον διαβάσει ολόκληρο, επαληθεύοντας στην πράξη ότι υπέρτατος στόχος της εξωτερικής πολιτικής είναι να υπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα...

Οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν ακριβά το Δ΄ ΚΠΣ

Στις αρχές Απρίλη υπολογίζουν οι νομάρχες να είναι έτοιμες οι πρώτες προκηρύξεις των περιφερειακών προγραμμάτων που θα χρηματοδοτηθούν από το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΚΠΣ). Στην κατεύθυνση αυτή και μέχρι τη σύσταση της εταιρείας «ΝΟΜΟΣ ΑΕ», που ουσιαστικά θα διαχειρίζεται για λογαριασμό των νομαρχιών τα κοινοτικά κονδύλια που τους αναλογούν, η Ενωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ) έχει ήδη προχωρήσει στην πρόσληψη τεχνικών συμβούλων. Η ...ετοιμότητα που διεκδικεί η ΕΝΑΕ στη διαχείριση των περιφερειακών προγραμμάτων, δε συνοδεύεται από την αντίστοιχη ενημέρωση των εργαζομένων για τους όρους απορρόφησης των κοινοτικών χρημάτων. Είναι ενδεικτικό ότι στόχος του ΚΠΣ είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, που σημαίνει και τη μεγέθυνσή του. Σε συνδυασμό με την προϋπόθεση που θέτει η ΕΕ, τα έργα που χρηματοδοτούνται να είναι ανταποδοτικά - δηλαδή να αποφέρουν κέρδος σε αυτούς που τα εκμεταλλεύονται - είναι προφανές ότι οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν ακριβά όποιο έργο γίνει.

Η Κούβα ενοχλεί

Οι εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Κούβα την περασμένη Κυριακή για την εκλογή των 614 εκπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας και των 1.201 στα Επαρχιακά Συμβούλια, όπου συμμετείχε, χωρίς να είναι υποχρεωτική η ψήφος, το 96% του πληθυσμού, είναι μια εκλογική διαδικασία πολύ διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε στον καπιταλιστικό κόσμο. Ωστόσο, το μοτίβο των ΜΜΕ, διεθνών και ντόπιων, έμεινε στα τετριμμένα περί «μη δημοκρατίας και ελεύθερης έκφρασης». Παράδειγμα τα «Νέα» αναπαρήγαγαν δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» όπου λέγεται ανερυθρίαστα: «οι 614 υποψήφιοι - όλοι μέλη του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος - διεκδίκησαν 614 έδρες» και οι «ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν στην πράξη το δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης εκλογής».

Φυσικά, μια απλή ανάγνωση του πολιτικού συστήματος αποδεικνύει ότι τίποτα από αυτά δε στέκει. Οι υποψήφιοι που είναι πολλοί περισσότεροι από τις θέσεις που καλύπτονται στο ανώτερο Σώμα και τα επαρχιακά, προτάθηκαν κατά 50% μέσα από λαϊκές συνελεύσεις στους τόπους κατοικίας και κατά 50% από τις μαζικές λαϊκές οργανώσεις, συνδικάτα και άλλους φορείς. Στη συνέχεια, τέθηκαν στην κρίση του ίδιου του λαού. Το ΚΚ Κούβας που είναι η καθοδηγητική δύναμη μέσα στην κοινωνία, δεν επιβάλει υποψηφίους αλλά η αναγνώριση των κομμουνιστών έρχεται από την ίδια την κοινωνία. Ωστόσο, πολλοί υποψήφιοι δεν είναι κομματικά ενταγμένοι. Βεβαίως, αυτού του είδους η δημοκρατία, όπου ο λαός προτείνει, επιλέγει και αποφασίζει είναι μακριά από την αστική δημοκρατία - δηλαδή τη δικτατορία του κεφαλαίου - και γι' αυτό άλλωστε σκούζουν οι αστοί γραφιάδες.

Συμπέρασμα...

Ενα απ' τα πολλά «συμπεράσματα» των ημερών: Εάν δεν έχεις στην κατοχή σου ένα «ροζ» DVD με κυβερνητικό στέλεχος, εάν δε μαγνητοφωνείς το συνάδελφο σου όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, εάν δε σου δίνουν «συμβουλές» κυβερνητικοί βουλευτές στην ταράτσα του σπιτιού σου και εάν δεν κάνεις και μια επισκεψούλα στον ανακριτή μια φορά τη βδομάδα, δεν είσαι «σοβαρός» δημοσιογράφος...

Η «συμμαχία των προθύμων» στις Συμβάσεις

Για την επόμενη Τετάρτη είναι προγραμματισμένη η πρώτη διαπραγματευτική συνάντηση ανάμεσα στη ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές ενώσεις για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Η αντίστοιχη διαπραγμάτευση του 2006 είχε καταλήξει ύστερα από έξι συναντήσεις στην υπογραφή διετούς ΕΓΣΣΕ, με «αυξήσεις» ύψους 0,77 ευρώ μεικτά στους μισθούς και τα μεροκάματα, βυθίζοντας το λαϊκό εισόδημα στα Τάρταρα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου και των «αντοχών της οικονομίας». Την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ είχαν τότε χαιρετίσει τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα και με συναντίληψη σε βασικά ζητήματα που σχετίζονται τόσο με τις μισθολογικές, όσο και με τις θεσμικές παραμέτρους της Σύμβασης, βιομήχανοι και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσέρχονται και φέτος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τα χαρτιά είναι ορθάνοιχτα και επιτρέπουν στους εργαζόμενους να βγάλουν χρήσιμα και αναγκαία συμπεράσματα για το ρόλο των «κοινωνικών εταίρων» σε βάρος των δικαιωμάτων και των σύγχρονων αναγκών τους. Κυβέρνηση, ΣΕΒ και συνδικαλιστική πλειοψηφία έχουν ήδη καταθέσει τις προτάσεις τους για τη Σύμβαση, αποκαλύπτοντας τη στρατηγική τους σύμπνοια.

Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, απηύθυνε παραίνεση στις δύο πλευρές να καταλήξουν σε Σύμβαση διάρκειας μεγαλύτερης ακόμα και των δύο ετών, για να εξασφαλιστεί η οικονομική σταθερότητα. Το ίδιο αίτημα υπερασπίστηκε και ο ΣΕΒ με το «μανιφέστο» που απέστειλε μέσα στη βδομάδα και με το οποίο, ούτε λίγο, ούτε πολύ ζητάει την κατάργηση επί της ουσίας της ΕΓΣΣΕ, η οποία θα εφαρμόζεται κατά περίπτωση, την ενίσχυση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης και διά βίου κατάρτισης, την αποδοχή από μέρους των εργαζομένων του κλεισίματος επιχειρήσεων και της απώλειας θέσεων εργασίας ακόμα και τον εξοβελισμό των συνδικάτων από τους χώρους εργασίας και την αντικατάστασή τους από κοινά με τους εργοδότες όργανα.

Τι απαντάει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Οχι μόνο ζητάει αυξήσεις στα όρια του πληθωρισμού και της αύξησης της παραγωγικότητας, αλλά επιπλέον προτείνει τη νομιμοποίηση επί της ουσίας της μερικής απασχόλησης (ζητώντας ποσοστιαία κατοχύρωση ανά επιχείρηση), πλήρη απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσω των Συμβάσεων. Αυτή είναι η «συμμαχία των προθύμων» μπροστά στη μάχη των Συμβάσεων, που για τις ταξικές δυνάμεις βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Βιομήχανοι και κυβέρνηση, έχοντας στο πλευρό τους τη συνδικαλιστική πλειοψηφία, διαμορφώνουν από κοινού το μέτωπο που στέκεται στον αντίποδα των εργατικών συμφερόντων. Εκεί πρέπει να στρέψουν τα πυρά τους οι εργαζόμενοι, δίνοντας κι αυτή τη μάχη με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, το πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών τους.