Το 2008 προμηνύεται ταραγμένο για το Μεξικό, μια και στην έναρξή του βρέθηκε με τους αγρότες επί ποδός πολέμου. Και αυτό, γιατί από την 1η του Γενάρη του 2008 μπήκε σε δεύτερη φάση η Συνθήκη Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής (TLCAN ή NAFTA) όπου συμμετέχουν οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Μεξικό και οι Μεξικανοί εργάτες και αγρότες γνωρίζουν ότι αυτό θα σημάνει το θάνατο του αγροτικού κόσμου και της διατροφικής κυριαρχίας. Γι' αυτό και αυξάνεται η δυσαρέσκεια και οι φωνές αντίστασης.

Ως απάντηση στην «πολιτική πολέμου» της κυβέρνησης ενάντια στην αγροτιά, καλλιεργητές δέκα αγροτικών οργανώσεων, οργανώσεων εργαζομένων και κοινωνικές ομάδες του Μεξικού και των ΗΠΑ έστησαν, το πρώτο λεπτό του 2008, ένα ανθρώπινο τείχος στη γέφυρα Κόρντομπα - Λας Αμέρικας, ξεκινώντας με αυτόν τον τρόπο μία νέα φάση αντίστασης για την υπεράσπιση της διατροφικής κυριαρχίας της χώρας, καθώς από την 1η του Γενάρη, το Μεξικό ανοίγει εντελώς την αγορά του στις εισαγωγές σε καλαμπόκι, φασόλια, γάλα σε σκόνη και ζάχαρη από τις ΗΠΑ. Το Μεξικό καλείται να αντέξει την εισαγωγή αυτών των προϊόντων, παραδοσιακής και μαζικής κατανάλωσης σε αυτήν τη χώρα, χωρίς ποσοστώσεις και δασμούς.

Η επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης Ελεύθερου Εμπορίου είναι για το Μεξικό υπόθεση εθνικής ασφάλειας, δήλωσε στο Πρακτορείο ειδήσεων «Πρένσα Λατίνα» ο Πρόεδρος της Αγροτικής Ομοσπονδίας της Καρντένα (CCC), Μαξ Κορέα και τόνισε ότι οι ΗΠΑ παραβιάζουν την ίδια τη Συνθήκη, αυξάνοντας μονόπλευρα τις επιχορηγήσεις στους παραγωγούς τους, εξαρθρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την εγχώρια αγορά τροφίμων και τη διμερή σχέση.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Ουάσιγκτον επιχορηγεί τους παραγωγούς της με 26.000 δολάρια ετησίως, όταν οι Μεξικανοί παραγωγοί, που καταφέρνουν να έχουν πρόσβαση στα επίσημα προγράμματα, μόλις που λαβαίνουν 700 δολάρια το χρόνο. Ακόμα, ενός Μεξικανού παραγωγού του στοιχίζει 300 φορές περισσότερο απ' ό,τι ενός Βορειοαμερικανού να καλλιεργήσει ένα εκτάριο καλαμπόκι, ενώ οι απολαβές του είναι 3,5 φορές χαμηλότερες, σύμφωνα με την Εθνική Αγροτική Συνομοσπονδία. Αυτό αυτόματα θέτει σε μειονεκτική θέση τους Μεξικανούς παραγωγούς, οι οποίοι θα αδυνατούν να ανταγωνιστούν τους ισχυρούς βόρειους γείτονες που τώρα πια απολαμβάνουν, μέσω της Συνθήκης, και την κατάργηση των δασμών. Να πούμε ακόμα ότι στις αγροτικές περιοχές κατοικούν περίπου 20.000.000 άνθρωποι, το 75% από αυτούς ζούνε στα όρια της φτώχειας, ενώ υπάρχει μία σταθερή και συνεχής έξοδος εργατικής δύναμης προς τα αστικά κέντρα, τόσο τα εγχώρια όσο και των ΗΠΑ.

Με δεδομένη την παραπάνω κατάσταση οι αγροτικές οργανώσεις καταβάλλουν προσπάθειες να στήσουν ένα ενιαίο μέτωπο με εργατικά συνδικάτα και πολιτικά κόμματα, ώστε να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στην TLCAN, καθώς θεωρούν ότι η εν λόγω συνθήκη και συνεπώς η σταθερή αύξηση των εισαγωγών τροφίμων «είναι μία κοινωνική και αγροτική αντεπανάσταση που στόχο έχει να επανασυγκεντρώσει σε περίπου είκοσι μεξικανικές και πολυεθνικές μεγάλες εταιρείες τους τεράστιους πόρους που το 1910 και κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα επανέκτησαν οι αγρότες και ιθαγενείς». Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έχουν δηλώσει εκτός των κεντρικών και περιφερειακών αγροτικών οργανώσεων και η Μεξικανική Συμμαχία για την Αυτοδιάθεση των Λαών, η Εθνική Ενωση των Εργαζομένων, το Μεξικανικό Συνδικαλιστικό Μέτωπο καθώς και η Λαϊκή Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα. Πρόκειται για μια ατζέντα δραστηριοτήτων του λαϊκού, μαζικού κινήματος που θα πραγματοποιηθούν καθ' όλη τη διάρκεια του Γενάρη και θα κορυφωθούν με μία μεγάλη κινητοποίηση στις 31 του μήνα, με κεντρικό σύνθημα την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης, ακριβώς πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ελευθέρου Εμπορίου για τον αγροτικό τομέα.

Ταυτόχρονα, είναι πια γνωστό ότι με μυστικές συμφωνίες προχωράει και η ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού τομέα, πρώτος μοχλός της μεξικανικής οικονομίας. Αποκαλύφθηκε ότι η κρατική εταιρεία Μεξικανικά Πετρέλαια (PEMEX), η μεγαλύτερη του Μεξικού και της Λατινικής Αμερικής έχει συνάψει συμφωνίες με πέντε πολυεθνικές: την αγγλο-ολλανδική Royal Dutch Shell, τη Petrobras της Βραζιλίας, τη Staoil της Ολλανδίας, την καναδική Nexen και το βορειοαμερικάνικο γίγαντα Chevron-Texaco. Σύμφωνα με τις αρχές, πρόκειται για συμφωνίες «χωρίς εμπορικό χαρακτήρα», σε θέματα έρευνας και τεχνολογίας, που συνάδουν με τις σημερινές συνταγματικές και νομικές διατάξεις του Μεξικού, αφού για την ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού τομέα είναι αναγκαίες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Βέβαια, εδώ και χρόνια, οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων σε μια εκστρατεία δυσφήμισης της εταιρείας PEMEX την παρουσιάζουν ως προβληματική, σχεδόν λίγο πριν τη χρεοκοπία της, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση θέλει να δικαιολογήσει την πώληση της PEMEX σε μία πολύ χαμηλότερη τιμή από την πραγματική. Οι διαβεβαιώσεις ότι οι συμφωνίες με τις ξένες εταιρείες δεν έχουν «εμπορικό χαρακτήρα» είναι τουλάχιστον αφελείς. «Οχι μόνο είναι μία επιβλαβής ιδιωτικοποίηση, αλλά και στη σημερινή κατάσταση που αυτός ο πόρος εξαντλείται και υπάρχει μια παγκόσμια κρίση, όπου οι τιμές που προκάλεσε ο ιμπεριαλισμός αυξάνονται και σύντομα θα φτάσουν τα 100 δολάρια το βαρέλι, το σίγουρο είναι ότι σήμερα έχουμε την κατάλυση της μεταγενέστερης ανάπτυξης του Μεξικού», τονίζεται σε πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του Κόμματος των Κομμουνιστών του Μεξικού.

«Σε αυτήν την κατάσταση, εγκρίνεται νομοθετικά το Αστυνομικό Κράτος και το Κράτος έκτακτης ανάγκης (...) καταργώντας τις δημοκρατικές ελευθερίες, γυρίζοντάς μας πίσω στην περίοδο της δικτατορίας, ενάντια στην οποία ο λαός ξεσηκώθηκε με τα όπλα στο χέρι το 1910. Σε αυτήν την κατάσταση αναβιώνει η στρατιωτική και παραστρατιωτική δράση ενάντια στους ξεσηκωμένους λαούς των "Ζαπατίστας", όπου βγάζουν το στρατό και πάλι στους δρόμους και προδιαγράφεται πιο καθαρά η ιδέα της δημοκρατίας με την όψη της ταξικής δικτατορίας». Και συνεχίζουν: «Σήμερα οικοδομούμε την εναλλακτική λύση του αντικαπιταλιστικού αγώνα των εργατών, των εργαζομένων της πόλης και της επαρχίας, των ιθαγενών λαών, των γυναικών, των νέων και των φοιτητών στον αγώνα για την κατάκτηση των μέσων παραγωγής και την αλλαγή, την επανάκτηση της γης, την ανατροπή της κυβέρνησης και του συστήματος».

Ως μέρος της συμμαχίας των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων της «Αλλης Καμπάνιας», που προέκυψε από πρωτοβουλία του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού των «Ζαπατίστας», οι κομμουνιστές δίνουν τη μάχη και αυτή τη χρονιά.