Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Σίγουρα, δεν πρόκειται για απλοϊκή ερμηνεία και αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού φαινομένου, όπως η χρήση ναρκωτικών. Και σε αυτή την περίπτωση η πλειοψηφία των ΜΜΕ έσπευσε να αποκόψει, στη συνείδηση των εργαζομένων, το πρόβλημα από τις κοινωνικές αιτίες και προεκτάσεις του, να το περιορίσει στην ατομική ευθύνη και να το κλείσει στους «τέσσερις τοίχους» μιας οικογένειας.

Διαφορετικά, θα ξεκινούσε μια ουσιαστική συζήτηση: Ποιος θέλει τη νεολαία «βυθισμένη» στις ναρκωτικές ουσίες, εξαρτημένη, αδιάφορη και υποταγμένη; Πάνω σε ποια αδιέξοδα, τόσο των νέων όσο και των οικογενειών τους, βρίσκει έδαφος και αναπτύσσεται αυτό το φαινόμενο και ποιες πολιτικές δημιουργούν αυτό το πρόσφορο έδαφος; Ποιοι κερδίζουν, οικονομικά και ιδεολογικά, από μια εξαρτημένη νεολαία; Τα συμπεράσματα από αυτή την επί της ουσίας συζήτηση, από μια τέτοια αντιμετώπιση του ζητήματος, είναι τελείως διαφορετικά και πολύ πιο επικίνδυνα. Η λαϊκή οργή, που προκαλεί το συμβάν, δε θα ήταν «τουφεκιά στον αέρα»...

Ο αριθμός των αγροτών μειώνεται δραματικά χρόνο με το χρόνο ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Τα τελευταία στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) δείχνουν πως ο αριθμός των απασχολουμένων στη γεωργία έφτασε το 2007 τους 496.700 από 710.200 το 1998 και μειώθηκε μέσα στη δεκαετία 1998-2007 κατά 30%. Με άλλα λόγια, μέσα στα χρόνια αυτά έφυγαν από τη μέση 213.500 αγρότες, που σημαίνει 21.350 αγρότες κάθε χρόνο. Το ζήτημα πάντως είναι ότι το κακό δε θα σταματήσει εδώ. Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ θα επιταχύνει το ρυθμό μείωσης των αγροτών και κυρίως των μικρομεσαίων. Και θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το φαινόμενο οι νέοι και ενεργοί μικρομεσαίοι αγρότες να εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν κακήν κακώς το αγροτικό επάγγελμα και τα χωράφια τους. Τη γη τους θα τη συγκεντρώνει ένας μικρός αριθμός επιχειρηματιών - μεγαλοαγροτών και οι μικρομεσαίοι αγρότες θα προστίθενται μαζικά στις στρατιές των ανέργων ή θα εξαναγκάζονται να γίνουν εργάτες γης και υπάλληλοι αγροτουριστικών επιχειρήσεων, επειδή έτσι επιβάλλουν οι επιταγές της νέας ΚΑΠ και της ΕΕ.

Δώδεκα συμφωνίες θα υπογράψει η κυβέρνηση της Βουλγαρίας με τις ΗΠΑ, ώστε να επιλυθούνε τα σχετικά ζητήματα με τις αμερικανικές βάσεις στη Βουλγαρία, στις οποίες θα μεταφερθούν 3.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί, μας πληροφορεί η βουλγαρική εφημερίδα «Standart». Μόνο για τα σπίτια των Αμερικανών θα χρειαστούν 300 εκτάρια (3 χιλιάδες στρέμματα), έκταση που θα παραχωρήσει το υπουργείο Αμυνας της Βουλγαρίας. Το ενδιαφέρον είναι πως τελικά οι βάσεις δε θα γίνουν στις περιοχές Σίλβεν και Γιάμπολ, που είχαν προκαθοριστεί, αλλά στην περιοχή του Μπουργκάς(!) Από εκεί δηλαδή που θα ξεκινά ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης. Τυχαία; Μάλλον όχι, αν κρίνει κανείς από το ότι οι πηγές ενέργειας (και οι πολυδιαφημισμένοι «ενεργειακοί κόμβοι») τραβάνε τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα όπως «το μέλι τις σφίγγες».

Ενδιαφέρουσα όμως είναι κι η παρουσίαση της είδησης, τουλάχιστον από τη βουλγαρική εφημερίδα «Standart», η οποία γράφει ότι οι περιοχές της Βουλγαρίας που περίμεναν ότι θα γίνουν εκεί οι βάσεις, τώρα «θα μείνουν με τον άσο στο χέρι», αφού βλέπετε τα αμερικάνικα δολάρια από τις βάσεις θα πάνε αλλού, κι έτσι αυτές οι περιοχές δε θα ...«αναπτυχθούνε», δε θα δημιουργηθούνε «νέες θέσεις εργασίας».

Κάτι τέτοια, χωρίς άλλο, μας φέρνουν στο νου την ταινία με τον Γ. Κωνσταντίνου, όταν έκανε το δάσκαλο των αγγλικών στην Τρούμπα. Μόνο που τώρα η «κλασική» προσφώνηση: «Κορίτσια, ο στόλος», θα πρέπει να αντικατασταθεί με το «Κορίτσια ...οι βάσεις». 'Η μήπως, πέρα από τις «διευκολύνσεις», που είχαν ζητήσει (και λάβει) ως τα τώρα οι ΗΠΑ στο λιμάνι του Μπουργκάς, προβλέπεται και αμερικανικός στόλος σε μόνιμη βάση στη Μαύρη θάλασσα;

Πάντως, άσχετα από αυτό, όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν πως η Βουλγαρία βρίσκεται σε "τροχιά εκδημοκρατισμού κι ανάπτυξης", χάρη στον αμερικανικό στρατό και στο ΝΑΤΟ. Κι εις ανώτερα?

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Μετά τη νίκη εμφανιζόταν ως το «απόλυτο φαβορί» και στις προκριματικές εκλογές στο Νιου Χαμσάιρ, μόνο που έχασε από την Κλίντον. Αν αληθεύουν τελικά οι καταγγελίες περί «νοθείας» υπέρ της Χίλαρι - τόσα χρόνια στην πολιτική κάτι έμαθε από το πάθημα του Αλ Γκορ στη Φλόριντα - μπορεί το ζήτημα διεκδίκηση του χρίσματος να γίνει ακόμη πιο εύκολη υπόθεση για τον Ομπάμα, ίσως και όχι. Βέβαια, ο «Αφροαμερικανός» Ομπάμα επιμένει και, χωρίς να λέει τίποτα, κάνει λόγο μόνο για «αλλαγή»...

Για ποια αλλαγή όμως μπορεί να μιλά ο Ομπάμα, που διεκδικεί το χρίσμα και την προεδρία με χρήματα του κεφαλαίου; Μπορεί το χρώμα του δέρματος να αποτελεί από μόνο του αλλαγή; Ποια αλλαγή ακριβώς, όταν έχει την ανοιχτή στήριξη του Κέρι και την έμμεση του Κόλιν Πάουελ;

Κανείς δεν αναφέρει σήμερα ότι ο Ομπάμα το καλοκαίρι είχε δηλώσει πως εάν ήταν πρόεδρος δε θα ζητούσε την έγκριση του Πακιστάν για εισβολή και πραγματοποίηση στρατιωτικών επιχειρήσεων ώστε να «απαλειφθεί» ο κίνδυνος του Οσάμα μπιν Λάντεν. Ο Ομπάμα, όπως και οι υπόλοιποι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί, είναι όλοι τους υπηρέτες του κεφαλαίου.