ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: «Ο κόσμος δείχνει δύσπιστος και απογοητευμένος απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου (...) ο κ. Καραμανλής καλείται να λύσει μια δύσκολη εξίσωση: Πρέπει να πείσει τον κόσμο (...) οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν. Κι αυτό πρέπει να συμβεί την ώρα που ο κόσμος χάνει την πίστη του και στην κοινωνία επικρατεί ένα έστω πρόσκαιρο γενικό ανάθεμα για τους πολιτικούς» (ο Μ. Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΑΝΗΣΥΧΕΙ: «Να θυμίσουμε ότι προχθές οι φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου έκαναν πράξη την έκκληση της κ. Αλέκας Παπαρήγα να ακυρώσουν στην πράξη την εφαρμογή του νόμου - πλαισίου για τα ΑΕΙ. Οχι διά της νόμιμης διαδικασίας (...) αλλά διά του "επαναστατικού τσαμπουκά" (...) το ίδιο ακούμε σε κάθε διαδήλωση: "νόμος (δηλαδή η τυπική διαδικασία) είναι το δίκιο (η ευρύτερη κατά Ρήγο αίσθηση δικαίου) του εργάτη". Με την ίδια λογική οι κάτοικοι των Ζωνιανών "υπερέβαιναν τις τυπικές διαδικασίες" των αστυνομικών ελέγχων "στο όνομα μιας ευρύτερης αίσθησης (κρητικού αυτή τη φορά) δικαίου" (...) αυτή η κοινωνία δεν έχει κανένα μέλλον. Οι πολίτες της θητεύουν στα θρανία της ανομίας εξ απαλών ονύχων. Μαθαίνουν ότι η εφαρμογή των νόμων μιας δημοκρατικής κοινωνίας εξαρτάται από τα κέφια κάθε κοινότητας. Είτε αυτή είναι πανεπιστημιακή είτε του Μυλοποτάμου» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΡΕΙ: «Εχω πολλή διάθεση να γελάσω με τους γονείς τους, τους δασκάλους τους στο δημοτικό, τους κομματικούς τους ινστρούχτορες και τους "δημοκράτες" καθηγητές τους (...) ας δουν πως θα ξεμπερδέψουν (...) άλλωστε τα "παιδιά" είχαν προειδοποιήσει. Μέσω της κυρίας Παπαρήγα...» (ο Μπ. Παπαδημητρίου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).