«California dreamin», του Κριστιάν Νεμέσκου: Στη διάρκεια του πολέμου στο Κόσσοβο, το 1999, ο σταθμάρχης του τοπικού σιδηροδρομικού σταθμού σ' ένα μικρό ρουμάνικο χωριό, ο οποίος είναι και ο τοπικός γκάνγκστερ, σταματά ένα τρένο του ΝΑΤΟ που μεταφέρει στρατιωτικό εξοπλισμό. Η μεταφορά, που επιβλέπεται από Αμερικανούς στρατιώτες, γίνεται σε ρουμάνικο έδαφος, χωρίς επίσημα έγγραφα και βασίζεται σε μια προφορική έγκριση της ρουμάνικης κυβέρνησης. Η άφιξή τους μετατρέπει το χωριό στο χωριό των χιλίων ευκαιριών.

«Αρμίν», του Ογκνιέν Σβίλιτσιτς: Το ταξίδι είναι πολύ σημαντικό για τον σαρανταπεντάχρονο Ιμπρο και τον δεκατετράχρονο μοναχογιό του Αρμίν. Πατέρας και γιος ξεκινούν απ' τη μικρή τους πόλη στη Βοσνία, για να πάνε σε μια οντισιόν στο Ζάγκρεμπ. Ο στόχος τους, που είναι μια κινηματογραφική καριέρα για τον Αρμίν, μοιάζει κοντινός. Η πρώτη απογοήτευση έρχεται όταν το παλιό βοσνιακό λεωφορείο χαλάει. Φτάνουν στην οντισιόν πολύ αργά. Ο πατέρας πείθει τελικά τον παραγωγό να δώσει μια ευκαιρία στο γιο του, όμως ο σκηνοθέτης δεν ενδιαφέρεται για το ταλέντο του Αρμίν. Καθώς το παιδί απογοητεύεται, ο πατέρας βρίσκει το κουράγιο να παλέψει για την καριέρα του γιου του. Τελικά τους δίνεται μια ευκαιρία, όμως ο Αρμίν παθαίνει επιληπτική κρίση εξαιτίας της μεγάλης πίεσης. Ο Ιμπρο νιώθει ένοχος και προσπαθεί ν' αποδείξει ότι δεν έχουν αποτύχει. Στο τέλος, πατέρας και γιος θα κερδίσουν κάτι σημαντικότερο: Αγάπη και σεβασμό ο ένας για τον άλλον.

«Αυγό», του Σεμίχ Καπλάνογλου: Μετά το θάνατο της μητέρας του Ζεχρά, ο ποιητής Γιουσούφ επιστρέφει μετά από χρόνια στην πόλη όπου μεγάλωσε. Ενα κορίτσι, η Αϊλά, τον περιμένει σ' ένα ερειπωμένο σπίτι. Ο Γιουσούφ αγνοεί την ύπαρξη αυτής της μακρινής συγγενούς, που ζούσε με τη μητέρα του τα τελευταία πέντε χρόνια... Η Αϊλά έχει κάτι να ζητήσει απ' τον Γιουσούφ. Ο Γιουσούφ πρέπει να κάνει το τελετουργικό που η μητέρα του δεν πρόλαβε. Μαζί με την Αϊλά ξεκινούν για τον τάφο του Αγίου, τρεις-τέσσερις ώρες δρόμο μακριά, για να κάνουν την παραδοσιακή τελετή. Αδυνατώντας να βρουν το κοπάδι απ' το οποίο θα γινόταν η επιλογή του ζώου για τη θυσία, καταφεύγουν σ' ένα ξενοδοχείο δίπλα σε μια ηφαιστειογενή λίμνη για να περάσουν τη νύχτα. Η ατμόσφαιρα του γαμήλιου γλεντιού που επικρατεί στο ξενοδοχείο φέρνει τον Γιουσούφ και την Αϊλά πιο κοντά.

«Επιστάτης νεκρών», του Ιλιάν Σιμεόνοφ: Ενα δεκατριάχρονο αγόρι ζει και δουλεύει σε νεκροταφείο. Το νεκροταφείο είναι όλη του η ζωή. Το γεγονός ότι μεγαλώνει ανάμεσα σε νεκρούς τού προκαλεί εμμονή και σεβασμό για το θάνατο. Οι φίλοι του εξαρτώνται απ' αυτόν: Ενας δυστυχισμένος γέρος, ένας πρώην πολιτικός κρατούμενος που θέλει να πεθάνει και ένας μακιγιέρ των νεκρών, πρώην καλλιτέχνης, που ονειρεύεται να ζωγραφίσει ένα αριστούργημα. Το αγόρι, είτε φέρνοντας τους ανθρώπους κοντά είτε βοηθώντας τους να πεθάνουν, έχει έναν και μοναδικό στόχο: Να τους κάνει ευτυχισμένους.

«Η άκρη του ουρανού», του Φατίχ Ακίν: Ο Νεζάτ δεν εγκρίνει την απόφαση του χήρου πατέρα του Αλί να συγκατοικήσει με την πόρνη Γιετέρ. Ομως, τη συμπαθεί όταν ανακαλύπτει ότι στέλνει χρήματα στην Τουρκία για τις σπουδές της κόρης της. Ο ξαφνικός θάνατος της Γιετέρ απομακρύνει πατέρα και γιο. Ο Νεζάτ ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη για ν' αναζητήσει την κόρη της Γιετέρ, Αϊτέρ. Η πολιτική ακτιβίστρια Αϊτέρ, όμως, για να ξεφύγει απ' την αστυνομία, πάει στη Γερμανία. Γίνεται φίλη της νεαρής Λότε, η οποία καλεί την Αϊτέρ να μείνει στο σπίτι της, κίνηση που ενοχλεί τη συντηρητική μητέρα της, Ζουζάνε. Οταν η Αϊτέρ συλλαμβάνεται και η αίτηση ασύλου της απορρίπτεται, απελαύνεται και φυλακίζεται στην Τουρκία. Η Λότε ταξιδεύει στην Τουρκία, όπου εμπλέκεται στη φαινομενικά ανέλπιδη προσπάθεια απελευθέρωσης της Αϊτέρ.

«Η Διεθνής», των Σιρί Σιρεγιά Εντέρ - Μουχαρέμ - Γκολμέζ: Αντιγιαμάν, νοτιοανατολική Ανατολία: Μια ομάδα ντόπιων μουσικών αδυνατεί να βγάλει τα προς το ζην εξαιτίας της απαγόρευσης της κυκλοφορίας το βράδυ. Οι μουσικοί καταλήγουν στη φυλακή. Ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής αποφασίζει να δημιουργήσει μια «μοντέρνα ορχήστρα» μ' αυτούς τους μουσικούς κι έτσι αρχίζουν τα κωμικοτραγικά γεγονότα. Ετοιμάζεται μια τελετή υποδοχής για τα μέλη του Συμβουλίου που θα επισκεφτούν την πόλη. Στο μεταξύ, ο φοιτητής Χαϊντάρ ετοιμάζει μια διαδήλωση. Η Γκιλεντάμ, κόρη του Αμπουζέρ, μαέστρου της «μοντέρνας ορχήστρας», τον βοηθάει. Καθώς οι δύο αυτές δραστηριότητες συγκρούονται, οι εκπλήξεις είναι αναπόφευκτες...

«Η παγίδα»,του Σερτζάν Γκολούμποβιτς: Βελιγράδι, μετά Μιλόσεβιτς εποχή: Μια πρωτεύουσα που παλεύει να βρει την ψυχή της, σε μια χώρα όπου το ταραγμένο πρόσφατο παρελθόν άφησε πολλούς σε ηθική και υπαρξιακή ερήμωση. Βρισκόμαστε στο σπίτι του Μλάντεν, της γυναίκας του Μαρίγια και του γιου τους Νεμάνια. Οταν ο Νεμάνια παρουσιάζει μια σοβαρή καρδιακή ασθένεια, οι γιατροί επιμένουν να εγχειρηθεί στο εξωτερικό. Πού θα βρεθούν όμως τα 26.000 ευρώ; Οι γονείς είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα, αλλά ένας άντρας προσφέρεται να πληρώσει ολόκληρο το ποσό, με αντάλλαγμα, ο Μλάντεν να δολοφονήσει τον επαγγελματικό ανταγωνιστή του άντρα. Η πρόταση προκαλεί αποστροφή στον Μλάντεν, όταν όμως η κατάσταση του γιου του επιδεινώνεται, αρχίζει να τη σκέφτεται. Αν δεχτεί, σώζει τη ζωή του παιδιού του και χάνει την ψυχή του. Αν αρνηθεί, θα θρηνεί ως ενάρετος μέχρι το τέλος της ζωής του. Η παγίδα έχει στηθεί...

«Κρυμμένα πρόσωπα», του Χαντάν Ιπεκτσί: Ο Αλί, που ζει στη Γερμανία τα τελευταία πέντε χρόνια, βλέπει κατά τύχη ένα ντοκιμαντέρ για τις «δολοφονίες τιμής» και ανακαλύπτει ότι η ανιψιά του, Ζουχρέ, την οποία νόμιζε ότι είχε σκοτώσει πριν από πέντε χρόνια, είναι ζωντανή. Παρόλο που η ταυτότητα και το πρόσωπο της γυναίκας δεν αποκαλύπτονται στην οθόνη, αυτός καταλαβαίνει, λόγω των γεγονότων που η γυναίκα περιγράφει, ότι είναι η ανιψιά του, η Ζουχρέ. Μόνο ένα πράγμα απομένει να γίνει: Να τελειώσει αυτό που άφησε ημιτελές, δηλαδή να σκοτώσει τη Ζουχρέ!

«Μάο Τσε Τουνγκ», του Μπεσνίκ Μπίσα: Η ταινία απεικονίζει την πραγματικότητα της Αλβανίας στη δεκαετία του '70 μες απ' τα μάτια ενός Τσιγγάνου. Πλάι στην καλά οργανωμένη πολιτισμένη ζωή της πόλης, έρχεται να εγκατασταθεί μια παράξενη κοινότητα Τσιγγάνων. Η ηρεμία τους διαταράσσεται από τη γέννηση ενός παιδιού. Το αγόρι, ένατο παιδί της οικογένειας, θα φέρει χαρά στην οικογένειά του και σε ολόκληρη την τσιγγάνικη κοινότητα. Τι είναι αυτό που μπορεί να προβληματίσει την ισχυρή κομμουνιστική εξουσία της εποχής; Ενα παιδί γεννήθηκε, αλλά όχι οποιοδήποτε παιδί: Το όνομά του είναι Μάο Τσε Τουνγκ. Ενας Τσιγγάνος Μάο Τσε Τουνγκ στη δεκαετία του '70.

«Ο αγώνας για την ανεξαρτησία», των Αριστείδη Δημητριάδη - Γριγκόρε Μπρεζεάνου: Η ταινία αφηγείται την ιστορία του πολέμου για την ανεξαρτησία της Ρουμανίας μέσα από μερικά σημαντικά επεισόδια: Χωρικοί γιορτάζουν την εποχή του τρύγου. Η ιστορία αγάπης του Πένες και της Ροντίκα, η κήρυξη του πολέμου, η αναχώρηση των στρατευμάτων, διασχίζοντας το Δούναβη, οι μάχες, ο θάνατος ενός ήρωα, η κοιλάδα των δακρύων, τα νοσοκομεία, οι νίκες και η Νίκη, ο Οσμάν Πασάς παραδίδεται, ο λοχίας Πένες επιστρέφει σπίτι, η αποθέωση. 35 χρόνια ανεξαρτησίας γιορτάζονται με μια στρατιωτική παρέλαση.

«Πεπρωμένο», του Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ: Ο Μπεκίρ είναι ερωτευμένος με την Ουγκούρ, η οποία είναι ερωτευμένη με τον Ζαγκόρ, ο οποίος φλερτάρει με την παρανομία. Ο Ζαγκόρ αποφυλακίζεται. Μια ζεστή αποπνικτική νύχτα του καλοκαιριού το ένα ατυχές γεγονός διαδέχεται το άλλο. Ο Ζαγκόρ διαπράττει φόνο. Η Ουγκούρ εξαφανίζεται. Μετά την εγκατάλειψή του απ' την Ουγκούρ, ο Μπεκίρ παντρεύεται και αλλάζει όλη του τη ζωή. Μερικούς μήνες αργότερα, ο Ζαγκόρ σκοτώνει δυο αστυνομικούς στη Σμύρνη και συλλαμβάνεται. Οι ελπίδες του Μπεκίρ να βρει την Ουγκούρ αναζωπυρώνονται. Αρχίζει μια καταδίωξη που θα κρατήσει χρόνια στη σκιά αυτής της αμείλικτης αγάπης. Ο Μπεκίρ βρίσκει τα ίχνη της Ουγκούρ σε φτηνά επαρχιακά νυχτερινά κέντρα, σε μοτέλ και καταγώγια. Η Ουγκούρ τρέχει πίσω απ' τον Ζαγκόρ, ο Μπεκίρ τρέχει πίσω απ' την Ουγκούρ. Οικογένειες διαλύονται, παιδιά μεγαλώνουν σαν ορφανά, κι όμως, παρ' όλα αυτά, η αθωότητα δε χάνεται ποτέ.

«Σωλήνας με καπέλο», του Ράντου Ζούντε: Ο Μαριάν, ένα επτάχρονο αγόρι από ένα μικρό χωριό της Ρουμανίας, ξυπνά νωρίς τον πατέρα του και τον πείθει να πάνε στην πόλη για να φτιάξουν την παλιά τους τηλεόραση. Παρά την κακοκαιρία, ο πατέρας συμφωνεί. Ο Μαριάν κι ο πατέρας ξεκινάνε κουβαλώντας την παλιά τηλεόραση κι ελπίζοντας ότι στην πόλη θα βρουν τον τεχνικό Μπικέσκου για να τη φτιάξει. Μια μικρού μήκους ταινία δρόμου για τη σχέση πατέρα - γιου και για τη σημασία των μικρών πραγμάτων στη ζωή.

«Τα πάνω κάτω», του Ιγκόρ Ιβάνοφ: Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Γιαν Λούντβικ, καλλιτέχνη του τσίρκου που αφήνει το τσίρκο για να επιστρέψει εκεί απ' όπου εκδιώχθηκε. Αφηγείται και την ιστορία του Γιαν Λούντβικ, ενός λαμπερού νεαρού, που επειδή δεν ακολουθεί τις αρχές της συλλογικής ζωής, χάνει τη θέση του στην κοινωνία και περιθωριοποιείται. Η ταινία αφηγείται την άνοδο και την πτώση του. Το πλήθος είναι μια δύναμη που έλκει τους πάντες προς το μέρος του, κάτι σαν τη βαρύτητα. Στο τσίρκο, όμως, ο νόμος της βαρύτητας δεν ισχύει...

«Χάντερσφιλντ», του Ιβάν Ζίβκοβιτς: Ο πικρόχολος επίδοξος συγγραφέας Ράσα ζει σ' ένα διαλυμένο διαμέρισμα με τον αλκοολικό πατέρα του. Από τότε που τον εγκατέλειψε η τελευταία φιλενάδα του, ο Ράσα, έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Ζει «υποφέροντας ως ελεύθερος επαγγελματίας» και κοιμάται με έφηβες. Τελευταίο θύμα του είναι η Μιλίκα. Η επίσκεψη του μετανάστη Ιγκόρ λειτουργεί καταλυτικά για το σκοτάδι της ψυχής του Ράσα. Ο Ιγκόρ ζει στο Χάντερσφιλντ - ένα εξίσου επαρχιακό μέρος στην Αγγλία, που όμως θεωρείται ο τόπος των μεγάλων ευκαιριών.