Πέμπτη 25 Οχτώβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Πυγμαχία

Κάποιο από τα παιδιά της γειτονιάς, κατά παράβαση των άγραφων νόμων, είχε φέρει μαζί του ένα φίλο του από άλλη περιοχή, ίσως τα Πετράλωνα. Ψηλός, με ωραίο κορμί, μαύρα ίσια μαλλιά, μαύρα πυκνά φρύδια, σκούρα καστανά μάτια, και δυνατά χέρια. Είχε τελειώσει το γυμνάσιο και πήγαινε στο γυμναστήριο. Προπονείτο για να γίνει πυγμάχος. Ολοι οι άλλοι πηγαίναμε ακόμα σχολείο. Από όσα είπε, το βράδυ θυμόμουν το τελευταίο: Για να έχουν μικρό στομάχι και σκληρό, για να αντέχει τις γροθιές, οι πυγμάχοι τρώνε μόνο ένα κομμάτι κρέας και μια σαλάτα. Κάθε μέρα; τον είχα ρωτήσει. Ναι, κάθε μέρα, απάντησε και με κοίταξε με έναν τρόπο που παρεξηγήθηκε ο Μιχάλης που τον είχε φέρει.

Από τότε άρχισε το ενδιαφέρον μου για την πυγμαχία, που αργότερα άλλαξε σε μποξ, και ρινγκ, και μάθαινα περί βαρέων και μεσαίων βαρών, ακόμα και κατηγορίας φτερού. Παρακολουθούσα τους αγώνες από την τηλεόραση ή και ζωντανά, διάβαζα στον Τύπο τα ρεπορτάζ, έκοβα φωτογραφίες από τα έντυπα ή αγόραζα σε κάρτες τους μεγάλους πυγμάχους. Το αποκορύφωμα ήταν η βιογραφική ταινία του πυγμάχου Τζέικ Λα Μότα, τον οποίο υποδύθηκε ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην ταινία «Οργισμένο είδωλο», σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Σκορτσέζε, το 1980.

Εξακολουθούσα να διαβάζω βιογραφίες και κυρίως να βλέπω ταινίες πυγμαχίας στις οποίες εμφανίζεται ένα άλλο είδος κυνηγών ταλέντων. Αυτοί πήγαιναν στις φτωχογειτονιές, στους σταθμούς υπεραστικών λεωφορείων, σε κλειστά ή υπαίθρια στέκια Λατίνων, και με εξασκημένο μάτι ξεχώριζαν τους πιθανούς μελλοντικούς πυγμάχους. Ηταν θέμα σωματικής διάπλασης και βάρους. Οι επιτήδειοι τους αναλάμβαναν και οι προπονητές τούς προετοίμαζαν για τον αγώνα που θα τους έβγαζε κάποια μέρα πρωταθλητές, champions. Στη συνέχεια τους εκμεταλλεύονταν σκληρά.

Το βράδυ, όταν μετά από έναν αγώνα έμενα άγρυπνη, έβγαινα έξω από το κοινό. Εβλεπα τους χιλιάδες θεατές σε έναν πυγμαχικό αγώνα που κρατούσε δευτερόλεπτα ή τρία λεπτά, σε ένα ρινγκ 16Χ20 τετραγωνικά πόδια, εντός των σχοινιών που το οριοθετούν, να τον παρακολουθούν χιλιάδες φανατικοί θεατές, ζωντανά ή τηλεοπτικά.

Το ρινγκ ήταν μια μικρή Ελλάδα με διαμοιρασμένους τους οπαδούς σε δυο μέρη, ή επί το ελληνικότερον μια πολιτική κονίστρα. Το κοινό μετατρεπόταν σε ψηφοφόρους. Το θέμα ήταν τα βάρη. Οι δυο αντίπαλοι έπρεπε να είναι της ίδιας κατηγορίας βάρους. Το πρωτάθλημα εστιαζόταν στα κιλά των δυο πυγμάχων. Η πολιτική φιλοσοφία, λαϊκή ή αντιλαϊκή, οι προτάσεις, κοινωνικές ή αντικοινωνικές, τα οικονομικά μέτρα, υπέρ ή κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων, των ανέργων και των συμβασιούχων, τα φορολογικά και τα κληρονομικά έπρεπε να κρύβονται πίσω από τον όγκο των κιλών τους. Η πρόκληση ήταν να βρεθεί ο αντίπαλος των ίδιων βαρών για να μπορεί να νικήσει, να ρίξει κάτω τον ισοβαρή του. Ομοιος ομοίω...


Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ