Μεγάλες κοινωνικές ανισότητες στο επίπεδο υγείας και την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας στη χώρα μας ανάλογα με το εισόδημα (ανισότητες οι οποίες μάλιστα αυξάνονται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας και της συνεχούς υποβάθμισης του ΕΣΥ), διαπιστώνει έκθεση του Κέντρου Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών για την υγεία στην Ελλάδα την περίοδο 1997-2006. Παράλληλα, η Ελλάδα καταλαμβάνει όλο και πιο χαμηλή θέση όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (κατατασσόταν το 2004 στην 11η θέση με προσδόκιμο 79,05 έτη, ενώ το 1991 κατείχε τη 2η θέση με 77,35 έτη).

Σύμφωνα με την έρευνα, τα χρόνια νοσήματα είναι συχνότερα στις κατώτερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις απ' ό,τι στις ανώτερες (36,9% έναντι 30,4%), ενώ σε ορισμένα νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η διαφορά είναι σχεδόν διπλάσια (6,2% έναντι 3%). Μεγαλύτερη είναι για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και η έκθεση σε παράγοντες κινδύνου, όπως για παράδειγμα οι επαγγελματικοί κίνδυνοι.

Σημαντικές ανισότητες καταγράφονται και στην πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας. Ενώ το 80% των ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων είχαν επαφή με επαγγελματίες Υγείας τον τελευταίο χρόνο, το αντίστοιχο ποσοστό για τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα ήταν 65%. Ακόμα μεγαλύτερες είναι οι διαφορές στη διενέργεια προληπτικών εξετάσεων. Για παράδειγμα τεστ Παπανικολάου έκαναν το 2006 το 85,7% των γυναικών απ' τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες απ' τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα ήταν 65,8%.

Ανισότητες στην υγεία παρατηρούνται και κατά γεωγραφικές περιοχές με την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, που έχει το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, να παρουσιάζει τον υψηλότερο δείκτη γενικής θνησιμότητας (768,3 ανά 100.000 κατοίκους) και το υψηλότερο ποσοστό καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η έρευνα διαπιστώνει ακόμα αυξημένη θνησιμότητα των Ελλήνων από καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνους, λόγω κυρίως της «εγκληματικής» απουσίας οργανωμένης πρόληψης στη χώρα μας.