ΒΗΡΥΤΟΣ.--

Χωρίς αποτέλεσμα έληξε, όπως αναμενόταν, η πρώτη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου για την εκλογή νέου Προέδρου, που πραγματοποιήθηκε υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Η συνεδρίαση θα επαναληφθεί στις 23 Οκτώβρη. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φιλική μεταξύ των βουλευτών κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μετά από μήνες απραξίας. Το καλό κλίμα, πάντως, δε γεφύρωσε τις διαφωνίες.

Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, με επικεφαλής αυτούς της «Χεζμπολάχ», της επίσης σιιτικής «Αμάλ» και του μαρωνίτη στρατηγού Μισέλ Αούν, δεν προσήλθαν στις θέσεις τους όταν άρχισε η διαδικασία. Ετσι, δε συγκεντρώθηκε η απαραίτητη, με βάση το Σύνταγμα, πλειοψηφία των 2/3 της 128μελούς Βουλής.

Αμέσως μετά τη λήξη της άκαρπης συνεδρίασης, ο σιίτης επικεφαλής της «Αμάλ» και πρόεδρος της Βουλής, Ναμπίχ Μπέρι, άρχισε ένα νέο κύκλο επαφών με ηγέτες των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Σινιόρα, με στόχο να επιτευχθεί συμφωνία στο πρόσωπο ενός κοινώς αποδεκτού υποψηφίου, που θα επιτρέψει να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Ο πρώτος άνθρωπος που είδε ο Μπέρι ήταν ο Σάαντ Χαρίρι, επικεφαλής της κυβερνητικής πλειοψηφίας και ηγέτης του μεγαλύτερου σουνιτικού κόμματος. Ο Χαρίρι χαρακτήρισε «εποικοδομητική» τη συνάντηση.

Αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες επαφές, αν και ορισμένοι, όπως ο Ουαλίντ Τζουμπλάντ, επικεφαλής της πλειοψηφίας των Δρούζων, απέκλειε το ενδεχόμενο διαλόγου με την αντιπολίτευση, μιλώντας γενικά για «δολοφόνους». Από την άλλη, ορισμένοι βουλευτές προσκείμενοι στη «Χεζμπολάχ» κατηγορούσαν την κυβέρνηση Σινιόρα ότι προσπαθεί να θέσει εμπόδια στο διάλογο «εκτελώντας εντολές της Ουάσιγκτον». Οι αλληλοκατηγορίες αυτές, πάντως, μέχρι στιγμής, δε φαίνεται να επηρεάζουν την πλειοψηφία και των δύο πλευρών που τάσσεται υπέρ της εξεύρεσης λύσης.

Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος ούτε στις 23 Οκτώβρη, τότε οι κυβερνητικοί βουλευτές έχουν το συνταγματικό δικαίωμα, στις 24 Νοέμβρη, οπότε και λήγει η θητεία του Εμίλ Λαχούντ, να αναθέσουν στην κυβέρνηση Σινιόρα τα καθήκοντά του. Για να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, βουλευτές της αντιπολίτευσης ζητούν από τον Λαχούντ να ορίσει, πριν αποχωρήσει, νέα κυβέρνηση, όπως του επιτρέπει το Σύνταγμα. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, πάντως, η κλιμάκωση της πολιτικής κρίσης δε φαίνεται να αποφεύγεται.