Η ζωή δε σταματάει και δεν πρέπει να σταματήσει. Μιλάω για όλη αυτήν την τραγωδία που έπληξε τη χώρα. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ο άνθρωπος στις δύσκολες ώρες του, καταφεύγει (και) στην Τέχνη για να βρει ανακούφιση. Αλλο ζήτημα, βέβαια, αν η Τέχνη είναι εκεί για να εκτελέσει την αποστολή της. Πάντως, αυτή τη βδομάδα των παθών, μια ταινία, από τις έξι, είναι παρούσα. Πρόκειται για το αντιπολεμικό ποίημα του Αλεξάντερ Σοκούροφ, «Αλεξάνδρα». Αυτή, πράγματι, δικαιώνει και δικαιώνεται από την Τέχνη.

«Οι Κήποι του Φθινοπώρου» του φυγάδα στη Δύση Οτάρ Ιοσελιάνι, είναι μια άσφαιρη πολιτική - ο «θεός» να την κάνει πολιτική - σάτιρα. Το «Αλήθειες και Ψέματα», του Στιβ Μπουσεμί, είναι μια συναισθηματική και, παράλληλα, κυνική «θεατρική» κομεντί. Ακολουθεί το ανθρωποφαγικό κινηματογραφικό σίχαμα «Hannibal - Η Αρχή». Και το «γλυκό» και «ονειροπόλο» (αλλά, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε) «Ονειρα Γλυκά», του Τζακ Παλτρόου. Και, τέλος, το τηλεοπτικό, που γυρίστηκε για τον κινηματογράφο καρτούν «The Simpson - Η Ταινία», του Ντέιβιντ Σίλβερμαν.