Το «Αλήθειες και Ψέματα» περισσότερο ενδιαφέρει το ρεπορτάζ παρά την κριτική. Η ταινία είναι ξαναγύρισμα (remake) της ταινίας του Τεό Βαν Κονγκ, του Ολλανδού σκηνοθέτη, τον οποίο σκότωσε ένας φανατικός ισλαμιστής, αντιδρώντας στο προκλητικό, κατά τη γνώμη του, ντοκιμαντέρ, για τις κακοποιημένες γυναίκες του Ισλάμ (Submition: Part I).

Ο φόβος, λέει το ρεπορτάζ, μήπως κάποιος άλλος ισλαμιστής θελήσει να «εμποδίσει» το γύρισμα μιας ταινίας που, έστω και πλαγίως, σχετίζεται με τον δολοφονημένο προκλητικό κινηματογραφιστή, ανάγκασε την πρωταγωνίστρια της ταινίας να προσλάβει σωματοφύλακες! Αυτά όλα, βέβαια, μπορεί να είναι και διαφημιστικά τεχνάσματα. Απαραίτητα, όταν τα καλλιτεχνικά έργα χρειάζονται «υποστήριξη» για να υπάρξουν!

Τώρα στην κριτική! Το «Αλήθεια και Ψέματα» θα μπορούσε να είναι ένα έξυπνο αστικό, μικροαστικό, θεατρικό έργο. Η δομή του, ο ένας και μοναδικός χώρος που διαδραματίζεται, το δυο και μοναδικά πρόσωπα που εμφανίζονται, οι διάφορες «εξωτερικές» παρεμβάσεις, οι οποίες γίνονται (χωρίς εικόνα) για να πλουτίσουν τη δράση, η οποία φυσικά και δεν υπάρχει, σε θεατρικό έργο παραπέμπουν. Δεν είναι τυχαίο πως ο δημιουργός της ταινίας κατέφυγε σε «τηλεοπτική» κινηματογράφηση. Αντί για μια μηχανή λήψης, με την οποία, συνήθως, γυρίζεται η κινηματογραφική ταινία, αυτός χρησιμοποίησε τρεις, όπως κάνουν τα τηλεοπτικά θεατρικά προγράμματα ή οι μεταφορές από τη σκηνή στην οθόνη θεατρικών έργων! (Την ίδια τεχνική είχε ακολουθήσει και ο δολοφονημένος για τη δική του ταινία).

Ενας «σοβαρός» δημοσιογράφος - αρθρογράφος βρίσκεται σε παρακμή. Ο εκδότης του τον υποβαθμίζει στέλνοντάς τον να παίρνει συνεντεύξεις από τηλεοπτικές σταρ. Η ταινία παρακολουθεί τη γνωριμία του δημοσιογράφου με μια τέτοια καλλιτέχνιδα. Μια γνωριμία γεμάτη ανατροπές. Το «άμυαλο» κορίτσι και ο «μυαλωμένος» δημοσιογράφος, παρότι μοιάζουν διαφορετικοί, τελικά, είναι της ίδιας πάστας άτομα. Ψεύτες, εαυτούληδες, αλλά, την ίδια στιγμή, τρυφεροί και έτοιμοι να θυσιαστούν. Οι άνθρωποι, λέει η ταινία, δεν είναι αυτό που φαίνονται.

Αν φτάσετε στην αίθουσα δε θα γίνεται σοφότεροι, αλλά δε θα πλήξετε κιόλας! Ο σκηνοθέτης της ταινίας, που συνέγραψε το σενάριο με τον Τεοντόρ Χόλμαν και είναι και ο πρωταγωνιστής της, πήρε σοβαρά το έργο του, ασχολήθηκε στις λεπτομέρειες μαζί του. Ο ίδιος αποδίδει πολύ καλά το ρόλο του, τον βοηθάει πολύ το «σκαμμένο» από την πείρα πρόσωπό του (γράφει στο πανί), παρασύροντας και τη συμπρωταγωνίστριά του. Και οι δύο είναι χαριτωμένοι, συναισθηματικοί, κυνικοί, και ό,τι άλλο απαιτούν οι ρόλοι τους. Γι' αυτό που κάνουν είναι, πράγματι, «ιδανικοί».

Παίζουν: Στιβ Μπουσεμί, Σιένα Μίλερ.