Ο κύβος - λέει -ερρίφθη. Εκλογές στις 16 Σεπτέμβρη μετά νεοδημοκρατικών... βαΐων και πασοκικών... κλάδων. Η πολιτική όσφρηση δείχνει ότι το χρόνο των εκλογών καθόρισαν αστικά κυβερνητικά παράκεντρα. Αυτό τουλάχιστον υποδηλώνει η άγνοια κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών με χαρακτηριστική αυτή του Υπ.Εσ. που την παραμονή της ανακοίνωσης δήλωνε ότι οι εκλογές θα γίνουν «στην ώρα τους με την ολοκλήρωση του έργου μας», δηλαδή το Μάρτη. Ομως, η ουσία δε βρίσκεται εδώ ούτε στην παρατεταμένη σκανδαλολογία. Αυτό είναι πολύ φυσικό για δυο κόμματα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με βεβαρημένο κυβερνητικό παρελθόν.

Η πλέον ουσιαστική πλευρά βρίσκεται στην εξωτερική πολιτική με βάση τις δεσμεύσεις των αποφάσεων της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, δηλαδή αυτού που ονομάζεται με μια λέξη «ευρω-ατλαντισμός». Είναι αυτές οι δεσμεύσεις που καθορίζουν τη βασική κυβερνητική στρατηγική τόσο στο ζήτημα της θέσης της Ελλάδας στο διεθνή χώρο, όσο και στο ζήτημα του συνόλου των εσωτερικών προβλημάτων που καθορίζεται το συνολικό επίπεδο ζωής του εργαζόμενου λαού. Η συμμετοχή π.χ. της Ελλάδας σε πολυεθνικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και παρεμβάσεις με μισθοφορικές στρατιωτικές μονάδες, δημιουργεί, πέραν όλων των άλλων και μια τεράστια οικονομική αφαίμαξη που καλείται να πληρώσει ο λαός. Η λεγόμενη «διείσδυση» του ελληνικού κεφαλαίου σε βαλκανικά κράτη με την οικονομική στήριξη του αστικού κράτους, καθηλώνει την οικονομία της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας κλπ. σε όριο που αγγίζει την αθλιότητα. Η αναζήτηση οικονομικών για τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και των συμβατικών συμμαχικών (ευρω-ατλαντικών) υποχρεώσεων οδηγεί σε συντάξεις πείνας και στην καταλήστευση των συνταξιοδοτικών ταμείων με τη μέθοδο του νόμιμου και παράνομου τζόγου.

Πίσω από το δικομματικό καυγά περί δομημένων κι αδόμητων ομολόγων βρίσκεται η θεσμοθετημένη κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων. Κάτω από το ευρω-ενωσιακό δόγμα «περί ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» δόθηκαν και δίνονται από χαριστικές οικονομικές ενισχύσεις στους κεφαλαιοκράτες «διεισδυτές» μέχρι και θαλασσοδάνεια της εποχής της δεκαετίας του 1950. Ταυτόχρονα η παρουσία εκτός συνόρων μισθοφορικών στρατιωτικών μονάδων με τις ευλογίες και του εκκλησιαστικού ιερατείου, ρίχνει τις βάσεις για μια ισότιμη συμμετοχή του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική λεία. Ολα αυτά στο όνομα της ισχυροποίησης της ελληνικής αστικής τάξης που βαφτίζεται ως ισχυροποίηση της Ελλάδας. Πρόκειται για μια ιταμή πρόκληση της αστικής Ελλάδας εις βάρος της εργαζόμενης Ελλάδας. Μπροστά στις κάλπες της 16ης του Σεπτέμβρη τα προβλήματα αυτά παρουσιάζονται οξύτερα. Το κάθε κόμμα υποχρεώνεται να απαντήσει για όλα αυτά που συμπυκνώνονται στον προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και στις αρνητικές της επιπτώσεις στο συνολικό επίπεδο ζωής των Ελλήνων.