Εγώ, ομολογώ, ήμουν καχύποπτος. Ενας άθλιος και φθηνός ψηφοφόρος. Ξέροντας τα κόμματά τους, την ιδεολογία τους, τα πιστεύω τους, έχοντας την εμπειρία από τον θείο του, και από τον παππού και από τον πατέρα του άλλου (έχουν μακρύ παρελθόν αυτές οι οικογένειες), τους γύρισα την πλάτη, ο ανόητος. Εσύ, όμως, αγαπητέ μου, τους εμπιστεύτηκες! Νέα πρόσωπα, σκέφτηκες, νέες ιδέες. Τον έναν τον έκανες πρωθυπουργό και τον άλλον αξιωματική αντιπολίτευση, για να τον ελέγχει! Και αμέσως η ζωή σου άλλαξε, δεν άλλαξε; Για πρώτη φορά είδες πως ό,τι σου έταξαν έγινε πράξη! Κάθε δέσμευση τηρήθηκε κατά γράμμα!

Και είδες την Ελλάδα να αλλάζει. Αυξήθηκαν οι δαπάνες για την Παιδεία, μειώθηκε το ΦΠΑ, στελεχώθηκαν με εξειδικευμένο προσωπικό όλα τα νοσοκομεία, όλα τα σχολεία της επικράτειας έγιναν ολοήμερα, προσελήφθησαν οι 250.000 όμηροι (συμβασιούχοι), αναγνωρίστηκαν σαν πολύτεκνοι οι τρίτεκνοι, βελτιώθηκε το αγροτικό εισόδημα,.. και ύστερα ξύπνησες!

Εχεις δίκιο, λοιπόν, που θα επαναλάβεις το πείραμα! Που θα δώσεις ξανά την ψήφο σου στον Καραμανλή ή στον Παπανδρέου. Πρέπει να τους διευκολύνεις, για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Να εφαρμόσουν όλες τις δεσμεύσεις τους. Γιατί, και σε αυτό θα συμφωνήσουμε, και οι δυο έχουν δεσμευτεί. Και όταν αυτοί δεσμεύονται, κρατάνε το λόγο τους.

Μη σταματάς, λοιπόν, αδερφέ μου! Απόδειξέ τους πως μεγάλωσες τρώγοντας μαρουλόφυλλα και φρούδες ελπίδες. Πως χαϊβάνι γεννήθηκες και χαϊβάνι θα πεθάνεις! Πως ακούς «δεσμεύομαι» και νομίζεις πως μιλάνε σε σένα! Δώσ' τους, λοιπόν, άλλη μια τετραετία και ύστερα άλλη μια, και άλλη μία... Σε βεβαιώνω πως σε δέκα, είκοσι χρόνια, θα κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και θα ψάχνεσαι. Ο,τι ακόμα έχει απομείνει δημόσιο, θα γίνει ιδιωτικό. Ο,τι δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα έχουν κερδηθεί, με ποτάμια αίματος, θα καούνε μαζί με όσα δάση έχουν απομείνει όρθια. Καινούριοι πόλεμοι θα ανοίξουν. Τα κράτη πρέπει να γίνουν μικρά-μικρά κομματάκια. Ο φασισμός του κεφαλαίου επιθυμεί να κυριαρχήσει παντού...

Κοίτα, αδερφέ μου, πόσο αθώα είναι η ψήφος σου! Ενα χαρτάκι που πέφτει στην κάλπη και μπορεί (όχι, βέβαια, από μόνο του, αλλά αυτό είναι άλλης ώρας συζήτηση), να στρέψει τον κόσμο από εδώ ή από εκεί! Να πω πρόσεχε; Περισσεύει! Δες σε ποιους απευθύνεται το «δεσμεύομαι» και αποφάσισε! Τα τείχη που χτίζονται γύρω σου, και θα σε κλείσουν στο εσωτερικό τους, χτίζονται, γιατί εσύ προσποιείσαι ότι δεν ακούς τους χτύπους...