ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Το καθεστώς του Κοσσόβου και η προώθηση της δημιουργίας ενός προτεκτοράτου, ήταν από τα βασικά θέματα στην ατζέντα του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων χτες, στις Βρυξέλλες, ενώ αναφορές έγιναν τόσο για τη Μέση Ανατολή, όσο και για την κατάσταση στην Αφρική.

Ξεκινώντας από το Κοσσυφοπέδιο οι «27» υπουργοί Εξωτερικών τείνουν υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους, βάσει απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στο οποίο θα αναπτυχθεί «ευρωπαϊκή εγγυητική στρατιωτική δύναμη», αντικαθιστώντας αυτή των ΗΕ. Από ελληνικής πλευράς, η ΥΠΕΞ, Ντόρα Μπακογιάννη, περιόρισε τις ανησυχίες της στο ότι δεν πρέπει να προδικάσουμε «εξ αρχής το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων στέλνοντας λανθασμένα μηνύματα προς τη μια ή την άλλη πλευρά».

Εν τω μεταξύ, συνάντηση ανάμεσα σε εκπροσώπους του Κοσσυφοπεδίου και της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, αναμενόταν αργά χτες στην Ουάσιγκτον μετά την απόφαση να μεταφερθούν οι συζητήσεις για το μελλοντικό καθεστώς της περιοχής από το Συμβούλιο Ασφαλείας στην Ομάδα Επαφής για το Κοσσυφοπέδιο όπου συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία και η Ρωσία. Η συνάντηση αυτή έρχεται και μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Κοσσοβάρου Αλβανού πρωθυπουργού Αγκίμ Τσέκου ότι το Κοινοβούλιο θα πρέπει να υιοθετήσει απόφαση για τις 28 Νοέμβρη, ως πιθανή μέρα για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του. Πάντως, την ερχόμενη Πέμπτη αναμένεται συνάντηση του Σέρβου υπουργού Εξωτερικών, Βουκ Γέρεμιτς με την Αμερικανίδα ομόλογό του στην Ουάσιγκτον.

Σήμερα, το Συμβούλιο αναμένεται να εγκρίνει την κοινή θέση των «27» για την ΠΓΔΜ, με την Ελλάδα, να σημειώνει την «αναγκαιότητα» ύπαρξης σχέσεων «καλής γειτονίας»...

Οσον αφορά στη Μέση Ανατολή, το Συμβούλιο επανέλαβε τη στήριξή του στον Παλαιστίνιο Πρόεδρο, Μαχμούτ Αμπάς και τη διορισμένη κυβέρνηση Φαγιάντ. Καταδίκασε τις επιθέσεις κατά της δύναμης της UNIFIL στο Λίβανο, δηλώνοντας «ανησυχία» για την κατάσταση στην περιοχή και κάλεσε σε αναζήτηση κοινά αποδεκτής λύσης.

Τέλος, το Συμβούλιο εξέτασε το ενδεχόμενο ανάπτυξης ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στο Τσαντ και το Νταρφούρ, αποκαλύπτοντας ξεκάθαρα πλέον την πρόθεση επέμβασης στην αφρικανική ήπειρο.