Λέγεται ότι ο Σεπτέμβρης είναι η αρχή του επαγγελματικού και πολιτικού έτους. Η καλοκαιρινή ραστώνη τέλειωσε τον Αύγουστο και μαζί της η αυταπάτη των διακοπών. Αυτοί που προτίμησαν τα «ξένα χέρια» θα πληρώνουν όλο το χρόνο για να ξοφλήσουν τα δάνεια. Αυτοί που είτε δεν πούλησαν το σπίτι στο χωριό είτε υπάρχουν οι «γέροι» και συγγενολόι, θεωρούνται τυχεροί. Οπως και να 'χει, οι... «Αθηναίοι των χωρίων» επιστρέφουν όπως ακριβώς έφυγαν, μαζικά. Ξαναγυρίζουν στην ταλαιπωρημένη Αθήνα.

Ο Σεπτέμβρης, λοιπόν, μήνας της αρχομένης νέας περιόδου υποδέχεται τους... παραθεριστές με τόσο μεγάλη αγκάλη όση χρειάζεται για να χωρέσουν τα οξύτατα προβλήματα των εργαζομένων και του έθνους. Εργασιακά και ασφαλιστικό είναι από εκείνα που ανατρέπονται. Ανεργία είναι εκείνο που παραμένει ως έχει και αυγατίζεται. Οσοι έκαναν διακοπές το θέρους θα υποχρεωθούν στην πλειοψηφία τους να θυμηθούν τις αγωνιστικές παραδόσεις των εργαζομένων και να υπερασπιστούν με κάθε μέσο εκείνα που τους κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές με αίμα και θυσίες. Διαφορετικά, θα υποστούν τη χλαίνη των κιοτήδων που ξέρουν μόνο να κοπρίζουν. Πάνω σε αυτά τα κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων έρχονται να προστεθούν τα εξωτερικά προβλήματα που ταλανίζουν την Ελλάδα. Οπλική αγορά και μισθοφόροι στρατιώτες για εξωτερικές διασυμμαχικές υποχρεώσεις επιβεβαιώνουν για πολλοστή φορά εκείνο που ανοιχτά ομολογεί η κυβέρνηση, ότι οι στρατιωτικές ανάγκες της χώρας είναι συνώνυμες με τις επιθετικές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Προβλήματα όπως οι επεκτατικές προθέσεις του πολιτικο-στρατιωτικού συμπλέγματος εξουσίας της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας θεωρούνται δεύτερης σειράς, τουλάχιστον στην πράξη. Η επίσημη λεγόμενη λαϊκή ελληνοτουρκική προσέγγιση ξεκίνησε με εκείνο το αλήστου μνήμης ελαφρό μοτίβο των σεισμών μεταξύ του Ελληνα δημοσιογράφου και της Τουρκάλας συναδέλφου του. Κατέληξε με ποδοσφαιρικές ανάλατες συζεύξεις και με την έλευση ταλαίπωρων γυναικών του «μόντελινγκ», δηλαδή ελληνιστί, του μοντέλου προς τέρψιν οφθαλμών ή «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο».

Αυτή η πλευρά θα αναφερόταν μόνο σε στιγμές ελαφρότητας εάν δε συνιστούσε, δυστυχώς, επίσημα ελληνική εξωτερική πολιτική. Το υπόβαθρο αυτής της πολιτικής συγκροτείται από την υπέρτατη αρχή της υποταγής στα κελεύσματα των καιρών της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ως δεδομένη φιλοσοφική αντίληψη φέρεται το δόγμα του τι συμφέρει στη δυτική συμμαχία ή, κατά το παλαιότερον, «ανήκομεν εις την Δύσιν». Τώρα αυτό επιφορτίζεται με την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού. Λέγεται ότι είναι προτιμότερη η συμμετοχή σε μία εταιρία, όταν δίνεται η δυνατότητα ελέγχου των εταίρων. Στην πραγματικότητα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, συμβαίνει ό,τι και σε μια μετοχική επιχείρηση. Εκείνος ή εκείνοι που κατέχουν το πλειοψηφικό πακέτο ρυθμίζουν την πορεία της. Οι υπόλοιποι, η λιμούρα, παλινωδούν συνεχώς με το άγχος της προσδοκίας ότι κάτι, έστω και λίγο, θα προκύψει και γι' αυτούς.

Ετσι παγιδεύονται στο διεθνές πολιτικό χρηματιστήριο μέχρι να ανακαλύψουν ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι συνεχούς χασούρας. Οι κάποιες φευγάτες αναλαμπές γίνονται για να μην πάρουν χαμπάρι τα αόρατα τείχη που χτίζονται συνέχεια γύρω τους. Αλλά και όταν ακόμη χαμπαριάσουν είναι αργά γι' αυτούς διότι έχουν ποτιστεί με το δηλητήριο του καθ' έξιν ναρκομανούς. Εκείνο που τους απομένει είναι να μαζεύουν γύρω τους τον κάθε «βρισκάκια» που έχει αναγάγει το ρήμα «τη βρίσκω» σε υπέρτατη φιλοσοφική αρχή. Φυσικά, πρόκειται για την κατάντια ενός πολιτικού περιθωρίου που αναρριχάται σε υπουργείο Εξωτερικών και που δεν έχει κάτι να φοβηθεί. Η σοβαρή πολιτική προγραμματίζεται από τα ισχυρά συμμαχικά κέντρα της αλλοδαπής. Οι ημεδαποί «βρισκάκηδες» του κουβέρνου απλά εκτελούν. Καθορίζουν τρόπους ώστε η πολιτική αυτή να γίνεται λιγότερο αντιληπτή από την κατ' αυτούς χαμερπή πλέμπα.

Σεπτέμβρης των αρχαγγέλων, λοιπόν. Οι αναμενόμενες εξαγγελίες γνωστές εκ των προτέρων. Εργασιακά και ασφαλιστικό, τα ύστερα της εργατικής τάξης. Ακόμα και η σιωπηρή πειθαρχία της εξωτερικής πολιτικής στα κελεύσματα των δεδομένων προστατών. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να μπει στην κλίνη του Προκρούστη. Το ίδιο και τα εργαζόμενα παιδιά της. Ο,τι καλύτερο φέρει στα σπλάχνα της έχει δηλητηριαστεί και διαβρωθεί μεθοδευμένα στη δεκαετία του 1990. Οι πάτρωνές της φρόντισαν να εισαγάγουν ανεξέλεγκτα μάζες αθλίων πεινασμένων υπάρξεων ως ύλη για όλες τις δουλιές. Το μόνο που απομένει είναι η μετατροπή αυτής της ύλης σε δύναμη ανατροπής. Είναι κι αυτή μια κάποια λύση.