Δεν περίμενε να ακούσει κανείς τίποτα διαφορετικό από τους τραπεζίτες που μίλησαν προχτές στις συνελεύσεις των «ευαγών» ιδρυμάτων τους. Τα ίδια αναμασάνε εδώ και χρόνια. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Οσο περνάει ο καιρός ακούγονται ολοένα και πιο προκλητικά, αφού έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με την αυξανόμενη φτώχεια και εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Η δήθεν εμβριθής διαπίστωση του διευθύνοντος συμβούλου της Γιούρομπανκ, Ν. Νανόπουλου, ότι «μια πολιτική βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας με ενίσχυση της παραγωγικότητας, βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και τόνωση των επενδύσεων αποτελεί απαρέγκλιτη προϋπόθεση για την εξασφάλιση υψηλού ρυθμού ανάπτυξης, με στόχο την περαιτέρω πραγματική σύγκλιση, τη μείωση της ανεργίας και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών», εξοργίζει τους εργαζόμενους και τους ανέργους, ακριβώς γιατί βλέπουν ότι η εφαρμογή εδώ και χρόνια αυτής της πολιτικής έχει οδηγήσει στην πραγματική... απόκλιση και τη διεύρυνση του κοινωνικού χάσματος.

Το ίδιο προκλητικές και οι επισημάνσεις του προέδρου της Αλφα, Γ. Κωστόπουλου, ότι «οι καθυστερήσεις που σημειώνονται στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και οι αυξήσεις μισθών που δε συνδέονται με παραγωγικότητα αποτελούν εμπόδια που περιορίζουν και στρεβλώνουν την αναπτυξιακή διαδικασία».

Το χειρότερο όλων είναι ότι τα λένε μετά από μια χρονιά, το 2006, που τα κέρδη των τραπεζών έφτασαν περίπου τα 3 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά η καθαρή κερδοφορία των εισηγμένων στη Σοφοκλέους ξεπέρασε τα 8 δισ. ευρώ!