Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα τα πολύ κοντινά μας, γίνεται εντός της πολιτικής κοινότητας ένας αποκαλυπτικός αγώνας σκανδάλων, κυρίως οικονομικών. Σε αυτούς, βέβαια, περιλαμβάνονται κρυφοί διορισμοί, φανερές απολύσεις, απροκάλυπτοι πλουτισμοί, δηλωμένες πτωχεύσεις, διόγκωση δανείων, απλήρωτες επιταγές, συρρίκνωση εισοδημάτων στα λαϊκά στρώματα και υπερτιμήσεις προϊόντων και αγαθών καθημερινής, πλατιάς κατανάλωσης, εξαιρουμένων μηδέ των φαρμάκων.

Ο «αγώνας» διεξάγεται, εκ των πραγμάτων, ανάμεσα στα δυο κόμματα που εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση της χώρας και που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης του πολιτικού συστήματος και επομένως και του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι στους διάφορους τομείς της παραγωγής. Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, η έκφραση που ακούγεται επανειλημμένα και μέχρι αποχρωματισμού είναι: οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις δεκαετιών, και μερικές φορές λέγεται και το εξής: από συστάσεως του ελληνικού κράτους, γίνονταν οικονομικές ατασθαλίες και άλλες πολιτικές παρεκτροπές.

Τι είναι αυτό; Ενα άλλοθι; Ενα συγχωροχάρτι; Ή ένα στοιχείο του DNA μας, μια κληρονομιά που μας απαλλάσσει από τις εκάστοτε παρανομίες; Αν όμως ο Κάιν, πρωτότοκος των πρωτόπλαστων Αδάμ και Εύα από τους οποίους υποτίθεται ότι αρχίζει η ανθρώπινη ζωή επί του πλανήτη μας, σκότωσε από ζήλια τον αδελφό του Αβελ, δε θα πρέπει να συγχωρεθούν όλοι οι δολοφόνοι από τον Κάιν και μετά, δηλαδή μέχρι τις ημέρες μας; Τι σημαίνει, λοιπόν, ότι έκλεβαν ή επί το ηπιότερον κακοδιαχειρίζονταν και η παρούσα και οι προηγούμενες και οι πιο προηγούμενες κυβερνήσεις τα οικονομικά της χώρας που μπορούν να έχουν συνένοχους και άλλους στα κυβερνητικά κλιμάκια ή σε κομματικά πρόσωπα άλλοτε γνωστά και άλλοτε προστατευόμενα;

Και εμείς που τα ακούμε και εθιστήκαμε τόσο από την επανάληψη, ώστε αλλάζουμε κανάλι στην τηλεόραση για κάποια άλλη εικονική πραγματικότητα ή γυρίζουμε σελίδα στην εφημερίδα για να διαβάσουμε τα μεγάλα γράμματα και να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι με όλα αυτά τα μέσα είμαστε ενημερωμένοι πολίτες, τι ακριβώς κάνουμε; Μήπως τους διατηρούμε σε βάρος μας; Η οθόνη της τηλεόρασης μπορεί να χωριστεί κάθετα στα δύο και να καταχωρίσει, σαν λογιστικές σελίδες - ίσως παλαιού τύπου - αριστερά τα έσοδα, δεξιά τα έξοδα και να τα δούμε και εμείς οι πολίτες που ψηφίζουμε αυτούς που αφαιρούν τον οβολό μας από τις τσέπες μας και τον μετατρέπουν σε τζόγο με τα κέρδη στις τσέπες τους.

Τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια που ακούμε, οι χρηματιστικές εταιρείες με τα ξένα ονόματα, οι πόλεις απ' όπου προέρχονται που δεν ανήκουν στην Ελληνική Επικράτεια, όπως και κάποιες ξένες τράπεζες, μας έχουν ζαλίσει. Το άλλοθι, που επικαλούνται αυτοί στην εξουσία και εκείνοι που αποζητούν να τους αντικαταστήσουν, δεν πρέπει να ισχύσει, αν και στο λαό δεν ισχύει, επίσης, από τις προηγούμενες δεκαετίες ή από συστάσεως ελληνικού κράτους. Μήπως τα λαϊκά στρώματα είναι ευγενέστερα των μεγαλοσχημόνων; Αλλά ως πότε θα υπακούμε σαν ευγενείς πολίτες στους καλούς αστικούς μας τρόπους συμπεριφοράς;