Σάββατο 24 Μάρτη 2007 - Κυριακή 25 Μάρτη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΔΙΕΘΝΗ
ΓΑΛΛΙΑ
Προεκλογική μάχη για τη διαχείριση του συστήματος

Σοσιαλδημοκρατία και κεντροδεξιά διεκδικούν το ρόλο του διαχειριστή

Στις 29 Μάη του 2005, η πλειοψηφία των Γάλλων (κυρίως νέοι, χαμηλόμισθοι, μικροαγρότες) απέρριψαν το «Ευρωσύνταγμα», τονίζοντας ότι η αρνητική ψήφος τους σχετίζεται με το περιεχόμενό του. Η απόρριψή του από το γαλλικό λαό λειτούργησε καθοριστικά στο «πάγωμα» της διαδικασίας για την Ευρωπαϊκή Συνθήκη

Associated Press

Στις 29 Μάη του 2005, η πλειοψηφία των Γάλλων (κυρίως νέοι, χαμηλόμισθοι, μικροαγρότες) απέρριψαν το «Ευρωσύνταγμα», τονίζοντας ότι η αρνητική ψήφος τους σχετίζεται με το περιεχόμενό του. Η απόρριψή του από το γαλλικό λαό λειτούργησε καθοριστικά στο «πάγωμα» της διαδικασίας για την Ευρωπαϊκή Συνθήκη
Δώδεκα είναι, τελικά, οι διεκδικητές των Ηλυσίων Πεδίων, με βάση την τελική λίστα υποψηφίων που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα, δίνοντας και το εναρκτήριο λάκτισμα στην έναρξη της επίσημης προεκλογικής εκστρατείας. Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία, για να θέσει κανείς υποψηφιότητα θα πρέπει να συγκεντρώσει 500 υπογραφές αιρετών (είτε σε τοπικό - περιφερειακό είτε σε εθνικό επίπεδο).

Μόλις τα τελευταία 24ωρα, κατέθεσαν την απαραίτητη λίστα, μεταξύ άλλων, η υποψήφια των Πρασίνων, Ντομινίκ Βουανέ, οι υποψήφιοι των δύο τροτσκιστικών κομμάτων, Αρλέτ Λαγκιγιέ και Ολιβιέ Μπεζανσενό, ο αγροτοσυνδικαλιστής Ζοζέ Μποβέ που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει τις διάφορες «αποχρώσεις» των οργανώσεων που συμμετέχουν στο λεγόμενο κίνημα «κατά της Παγκοσμιοποίησης», αλλά και ο ακροδεξιός Ζαν Μαρί Λεπέν. Μάλιστα, ο Μποβέ εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κυρίως κατά του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Υποστήριξε ότι απέτρεψε δημάρχους και περιφερειάρχες που πρόσκεινται σε αυτό, να υπογράψουν υπέρ του, τακτική που μέχρι πρότινος δεν ακολουθούνταν από τα μεγάλα κόμματα στη Γαλλία, γι' αυτό και στις προεδρικές του 2002 οι υποψήφιοι είχαν φτάσει τον αριθμό - ρεκόρ των 16.

Κατά πολλούς, οι καταγγελίες του Μποβέ δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Η υποψήφια των Σοσιαλιστών, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αν και ξεκίνησε την προεκλογική της εκστρατεία, νωρίτερα από τον ισχυρότερο αντίπαλό της, Νικολά Σαρκοζί, (UMP) δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει το προβάδισμά της. Αντίθετα, οι «θολές» και συχνά αντιφατικές θέσεις της, καθώς και η συνεχιζόμενη αναταραχή εντός των κόλπων του κόμματος, την έχει φέρει σε δύσκολη θέση.

Οι καθημερινές διογκούμενες διαδηλώσεις των φοιτητών και της νεολαίας, πέρυσι την άνοιξη, ανάγκασαν, τελικά, την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο Πρώτης Απασχόλησης και υποχρέωσαν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες να συρθούν στους δρόμους, έστω και την τελευταία στιγμή

Associated Press

Οι καθημερινές διογκούμενες διαδηλώσεις των φοιτητών και της νεολαίας, πέρυσι την άνοιξη, ανάγκασαν, τελικά, την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο Πρώτης Απασχόλησης και υποχρέωσαν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες να συρθούν στους δρόμους, έστω και την τελευταία στιγμή
Τελευταίο περιστατικό η παραίτηση του οικονομικού της συμβούλου Ερίκ Μπεσόν και η έκδοση βιβλίου του, όπου τη χαρακτηρίζει «παντελώς ανίκανη». Το κλίμα αυτό αποτυπώνεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, όπου η Ρουαγιάλ φέρεται να δίνει μάχη με τον υποψήφιο των Φιλελευθέρων (UDF), Φρανσουά Μπαϊρού, που αναδεικνύεται σε «ρυθμιστή» (20% του δίνουν οι δημοσκοπήσεις) ασχέτως των δηλώσεών του ότι δεν προτίθεται να στηρίξει Σαρκοζί ή Ρουαγιάλ.

Τον καθοριστικό ρόλο που, προς στιγμήν, διαδραματίζει ο Μπαϊρού, φιλοδοξεί να προσεταιριστεί ο Λεπέν, που ξάφνιασε τη γαλλική και διεθνή κοινή γνώμη, το 2002, περνώντας στο 2ο γύρο απέναντι στον Ζακ Σιράκ. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, συγκεντρώνει το διόλου ευκαταφρόνητο 14%. Πιθανώς το ποσοστό αυτό να ήταν μεγαλύτερο, αν ο Νικολά Σαρκοζί δεν αξιοποιούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο επιχειρήματα και θέσεις ακροδεξιών αποχρώσεων, για να «κλέψει» το ακροατήριο του «Εθνικού Μετώπου».

Αποπροσανατολισμός και μισόλογα

Και μέχρι στιγμής, ο Σαρκοζί φαίνεται να πετυχαίνει το στόχο του. Εχει αναγκάσει τον Λεπέν απλώς να τον κατηγορεί για «κλοπή θέσεων» και «υποκρισία». Παράλληλα, έχει «βοηθήσει» τα μέγιστα ώστε να επικεντρωθεί η προεκλογική αντιπαράθεση σε θέματα όπως η ίδρυση ή όχι υπουργείου «Εθνικής Ταυτότητας και Μετανάστευσης» (θέση που έχει επικριθεί ως ρατσιστική και προκάλεσε την αυτομόληση του συνεργάτη του, αλγερινής καταγωγής, Αζούζ Μπεγκάγκ, νυν υπουργού ίσων ευκαιριών, προς τον Μπαϊρού).

Την ίδια ώρα οι σχεδιαζόμενες απολύσεις από μεγάλες εταιρείες όπως είναι η Airbus ή η Alcatel-Lucent καταμετρούνται σε δεκάδες χιλιάδες και μια σειρά από επιχειρήσεις (κυρίως υφαντουργικές όπως οι Aubade, Arena, Well, Dim) ανακοινώνουν την πρόθεσή τους να μετεγκαταστήσουν παραρτήματά τους εκτός Γαλλίας, συμβάλλοντας στην περαιτέρω αύξηση της ανεργίας. Ολοι οι υποψήφιοι ανεξαιρέτως προσπάθησαν να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις αυτές.

Σαρκοζί, Ρουαγιάλ, Μπαϊρού αλλά και Εθνική Γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας, Μαρί Ζορζ Μπυφέ, έσπευσαν να συναντηθούν με τα συνδικάτα των θιγόμενων εργαζομένων αλλά και να επισκεφτούν τις περιοχές που θα ερημώσουν. Εντούτοις, εκτός των γενικόλογων ευχολογίων (η Μπυφέ ζήτησε να παρέμβει το κράτος για να σταματήσει η αιμορραγία βιομηχανικών θέσεων, η Ρουαγιάλ προανήγγειλε τη δημιουργία «ειδικών συνδικαλιστικών επιτροπών που θα εξετάσουν τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις», κλπ.), ουδείς πρότεινε κάτι συγκεκριμένο.

Ή μάλλον για την ακρίβεια, ο Σαρκοζί εμφανίστηκε σαφέστερος όλων: «Το κράτος θα πρέπει να είναι πιο παρεμβατικό προς το κεφάλαιο και να διασφαλίζει κάποιες θέσεις εργασίας αλλά δεν υπάρχει μαγικό ραβδί: δεν μπορεί να καθορίσει το τι θα κάνουν οι επιχειρήσεις»! Ταυτόχρονα, οι Σαρκοζί, Ρουαγιάλ και Μπαϊρού (ως πιθανότεροι επόμενοι ένοικοι των Ηλυσίων Πεδίων) «σφυρίζουν αδιάφορα» στα αιτήματα συνδικάτων στην υγεία και τις τηλεπικοινωνίες που θέτουν θεμελιώδη ερωτήματα για προβλήματα υποχρηματοδότησης, ελλιπούς προσωπικού, εξοπλισμού κλπ.

Συμφωνία για τη διαχείριση του καπιταλισμού

Από την άλλη πλευρά, κανείς από τους επικρατέστερους υποψηφίους δεν έχει διατυπώσει κάποια διαφορετική θέση για την Ευρωπαϊκή Ενωση και για τις κεντρικές πολιτικές της επιλογές σε οικονομικό - κοινωνικό επίπεδο. Επιλογές που έχουν ζήσει οι Γάλλοι εργαζόμενοι στην καθημερινότητά τους και απέρριψαν στο δημοψήφισμα για το «Ευρωσύνταγμα», όπου, παρά την προπαγάνδα και τη λασπολογία περί ρατσιστικής θέσης, επέμειναν ότι «δε βλέπουν τίποτε θετικό στις περικοπές του κοινωνικού κράτους, της ασφάλισης, των θέσεων εργασίας και στην ενίσχυση της εργασιακής αβεβαιότητας και ελαστικότητας».

Το ξεκάθαρο, όμως, αυτό μήνυμα δεν ελήφθη από τους ιθύνοντες, ακόμη και από τις ηγεσίες των κομμάτων που είχαν στηρίξει το «όχι» στο «Ευρωσύνταγμα», όπως το Γαλλικό ΚΚ, αφού έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι «υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης τόσο της ευρωπαϊκής συνθήκης όσο και της ίδιας της ΕΕ». Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με τις προσπάθειες εφαρμογής του νομοσχεδίου για την πρώτη απασχόληση που οδήγησε σε ένα εντυπωσιακό και ογκώδες νεολαιίστικο και φοιτητικό κίνημα, πέρυσι την άνοιξη.

Ενα κίνημα που έσυρε τις πολιτικές ηγεσίες της αριστεράς αλλά και των συμβιβασμένων συνδικάτων, στο δρόμο, έστω και την τελευταία στιγμή, και ανάγκασε την κυβέρνηση να υπαναχωρήσει από τη θέση της. Είχε, δε, προηγηθεί η εξέγερση στα γκέτο, η οποία, επίσης, έφερε με το χαρακτηριστικότερο τρόπο στην επιφάνεια τα βαθιά κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα και τις ταξικές αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τη γαλλική κοινωνία.

Υπό την έννοια αυτή, είναι μάλλον αναμενόμενο το ρευστό σκηνικό που επικρατεί μέχρι στιγμής ως προς την πρόθεση ψήφου των Γάλλων. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αναλυτών, ένα μεγάλο κομμάτι του γαλλικού εκλογικού σώματος, που πλησιάζει το 20%, εμφανίζεται αναποφάσιστο. Φαίνεται μάλιστα να κλίνει προς την επιλογή να μην προσέλθει, καν, στις κάλπες, υποστηρίζοντας ότι κανένας από τους υποψηφίους δεν απαντά στα βασικά καθημερινά προβλήματά του και ότι ουδείς φαίνεται να έχει αποκωδικοποιήσει ορθώς το «μήνυμα» του δημοψηφίσματος για το «Ευρωσύνταγμα», πριν από δύο χρόνια.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ