Το σημείο καμπής για ενδεχόμενη «αλλαγή πλεύσης» της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν η φερόμενη «τρομοκρατική επίθεση» στο μετρό του Λονδίνου τον Ιούλη του 2005 σε μία στιγμή όπου όλα τα μάτια της οικουμένης ήταν στραμμένα στη Βρετανία καθώς ελάμβανε χώρα η Σύνοδος του «G8».

Η Βρετανία αναπάντεχα(;) βρέθηκε στο επίκεντρο της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Τα μέτρα που άρχισε να λαμβάνει ήταν σχεδιασμένα από καιρό αλλά οι αντιρρήσεις πολλές. Η αφορμή δόθηκε και πλέον έγιναν αποδεκτά χωρίς σοβαρές αντιρρήσεις ή αντιδράσεις τα νέα δρακόντεια αντιτρομοκρατικά μέτρα, που πια δε στοχεύουν στον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων, που ήδη έχουν δεχτεί αυτά τα τελευταία χρόνια ανηλεείς επιθέσεις, αλλά και στα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως απελάσεις σωρηδόν, βάση δεδομένων για τις κινήσεις όλων, κατάλογος με «μη αποδεκτές ενέργειες», ακόμη και σε επίπεδο συμπεριφοράς ή συνηθειών ή άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων.

Την ίδια στιγμή ο Μπλερ από την πρώτη στιγμή έκανε λόγο για σύσταση «ιδεολογικής μονάδας κρούσης» αρνούμενος συστηματικά ότι η αιτία για τις επιθέσεις είναι η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, παρότι η τότε έκθεση του «Τσάταμ Χάουζ» (επιστημονικό επιτελείο για τις διεθνείς σχέσεις) το τονίζει και σημειώνει ότι η Βρετανία είναι «ουραγός» των ΗΠΑ, έχοντας χάσει σημαντικό έδαφος στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Ετσι σταδιακά η Βρετανία μετατοπίστηκε και μετά το «μαστίγιο» του Αφγανιστάν και του Ιράκ, που δεν αποδίδουν τα δέοντα, σειρά έχει το δηλητηριασμένο «καρότο» της πιο απροκάλυπτης προπαγάνδας της τρομοϋστερίας, για την πλήρη υποταγή των λαών.

Το τελευταίο βήμα αυτής της σταδιακής και υπόγειας αλλαγής πλεύσης ήταν το γεγονός ότι απαγορεύτηκε πρόσφατα η χρήση του όρου «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας». Συγκεκριμένα στα τέλη του περασμένου χρόνου, το Φόρεϊν Οφις ζήτησε από τους υπουργούς και τους διπλωμάτες να σταματήσουν να χρησιμοποιούν αυτή τη φράση. Σύμφωνα με την εφημερίδα Ομπζέρβερ, η στροφή αυτή «δείχνει το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στη βρετανική και την αμερικανική προσέγγιση αναφορικά με το συνεχιζόμενο πρόβλημα των βίαιων ισλαμιστών».

Γιατί άραγε ο μέχρι πρότινος μεγαλύτερος σύμμαχος της Αμερικής, μια χώρα που οι στρατιώτες της πολεμούν μαζί με τους Αμερικανούς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, έλαβε αυτή την απόφαση και μάλιστα λίγο καιρό πριν την ανακοίνωση της σταδιακής μείωσης της στρατιωτικής δύναμης της Βρετανίας παρά τις συνεχείς διαψεύσεις; Οι απόψεις των αναλυτών διίστανται. Ορισμένοι αποδίδουν αυτή τη στροφή σε πολιτιστικές διαφορές, καθώς οι Αμερικανοί έχουν μια ρητορική παράδοση να κηρύσσουν τον πόλεμο εναντίον αφηρημένων εχθρών όπως είναι τα ναρκωτικά και η φτώχεια, ενώ οι Βρετανοί προτιμούν συγκεκριμένους αντιπάλους, όπως ο IRA.

Για άλλους όπως ο Αμερικανός καθηγητής διεθνών σχέσεων Τζόζεφ Νάι, είναι η «διαφορετική ανάλυση του προβλήματος». Κατά τον Νάι, οι Βρετανοί αξιωματούχοι έχουν συμπεράνει πως όταν χρησιμοποιούν το λεξιλόγιο του πολέμου και της τζιχάντ, όπως πράττουν οι ΗΠΑ, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ενισχύουν την εκστρατεία στρατολόγησης που ακολουθεί η αλ-Κάιντα. Ετσι για τους Βρετανούς η υιοθέτηση ενός λιγότερο «ακραίου» λεξιλογίου θα αποτρέψει την περαιτέρω στρατολόγηση μουσουλμάνων από την αλ-Κάιντα και φυσικά θα βοηθήσει στην «πολιτισμική προσέγγιση» και στη βρετανική διείσδυση.

Ισως τελικά έγινε κατανοητή η παραίνεση της έκθεσης του Τσάταμ Χάουζ να πάψει η Βρετανία να είναι «ουραγός»... ή καλύτερα έφτασε η ώρα να πάψει να φαίνεται ως «ουραγός» και να αναλάβει ένα πιο «κεντρικό ρόλο».

Και λίγο πριν «παροπλιστεί» ο Τόνι Μπλερ προκειμένου να προωθήσει ακόμη περισσότερο αυτή την αλλαγή πλεύσης, επέλεξε μαζί με τους Τόρις να κάνουν άλμα στο... «αυτοκρατορικό παρελθόν». Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτό το άλμα, που αφορούσε το νομοσχέδιο για το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας, ο Τόνι Μπλερ τα έπαιξε όλα για όλα δεδομένης της σφοδρής αντίθεσης στις τάξεις των Εργατικών.

Μία αντίθεση που εκφράστηκε και κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στη Βουλή των Κοινοτήτων, καθώς ο Μπλερ επιβίωσε της μεγαλύτερης ανταρσίας.Σχεδόν 100 Εργατικοί βουλευτές ψήφισαν κατά, αρκετοί άλλοι απείχαν ενώ τέσσερα μέλη των Εργατικών και ένας υπουργός παραιτήθηκαν... αλλά το σχέδιο το ψήφισαν οι Τόρις!

Βάσει του σχεδίου, θα αντικατασταθεί ο στόλος των τεσσάρων πυρηνικών υποβρυχίων και παράλληλα θα υπάρξει μείωση σε ποσοστό της τάξεως του 20% στον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών, από 200 που είναι σήμερα, σε 160 ως το 2020. Η απόφαση αφορά την αντικατάσταση των υποβρυχίων Vanguard που φέρουν το πυρηνικό σύστημα Trident και θα δαπανηθούν μεταξύ 22,1 δισ. ευρώ και 29,4 δισ. ευρώ σε νέα πυρηνικά υποβρύχια, τα οποία θα φέρουν εκσυγχρονισμένα πυραυλικά συστήματα. Η διάρκεια ζωής των υφιστάμενων πυρηνικών υποβρυχίων αρχίζει να λήγει από το 2022 ενώ με την υλοποίηση του σχεδίου της κυβέρνησης Μπλερ, η Βρετανία διατηρεί την πυρηνική της αποτροπή σχεδόν έως το 2050.