Associated Press

Οι πρώτες αντιδράσεις για τον Σαρκοζί ήταν πυρπολήσεις αυτοκινήτων στο Παρίσι και αλλού

Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο νέος ένοικος των Ηλυσίων Πεδίων. Ο νεογκολικός πρώην υπουργός Εσωτερικών, 52 ετών, παιδί Ούγγρου μετανάστη και Ελληνίδας Εβραίας από τη Θεσσαλονίκη, συγκέντρωσε στο β' γύρο το 53,06% των ψήφων. Η αντίπαλός του, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, 54 χρόνων, κόρη στρατιωτικού και υποστηριζόμενη από όλα τα κόμματα της «κεντροαριστεράς» από το ΚΚ Γαλλίας μέχρι τους τροτσκιστές, συγκέντρωσε 46,94%. Η αποχή δεν ξεπέρασε το 16,03%, ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό για τα γαλλικά δεδομένα, ενώ τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια έφθασαν το 3,53%.

Ο Σαρκοζί θα αναλάβει τα καθήκοντά του στις 16 Μάη. Δήλωσε «Πρόεδρος όλων των Γάλλων». Εκτίμησε ότι «η εκλογή του είναι η επιλογή ρήξης με το παρελθόν», ενώ, παράλληλα, επανέλαβε την «πίστη του στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα» και στην ανάγκη «να εισακουστούν οι φωνές των λαών που θέλουν μια ασφαλή Ευρώπη». Καταλήγοντας είπε ότι η Γαλλία «θα σταθεί όπως πάντα στο πλευρό των αδικημένων του κόσμου» και τόνισε ότι θα πιέσει για «μεταρρυθμίσεις άμεσα».

Τι σημαίνει αυτό; Με πιθανότερο ενδεχόμενο την εξασφάλιση της πλειοψηφίας των εδρών και της Βουλής που θα προκύψει από τις εκλογές του Ιούνη (10-17), ο Σαρκοζί ετοιμάζει ένα «μεταρρυθμιστικό πακέτο 100 ημερών». Σε αυτό περιλαμβάνονται κίνητρα για υπερωρίες που θα καταργήσουν το 35ωρο, ελάφρυνση της φορολογίας και στους εργοδότες, όπως και διευκολύνσεις για την πραγματοποίηση απολύσεων, σκληρότερα μέτρα για τη μετανάστευση, αλλά και για την εγκληματικότητα με περισσότερη αστυνομική καταστολή. Τέλος, το Σεπτέμβρη θα «καλέσει σε διάλογο τους κοινωνικούς εταίρους για να υιοθετηθούν νέα μέτρα ευέλικτης κοινωνικής ασφάλισης».

Τα συνδικάτα έχουν, ήδη, διαφωνήσει κάθετα με τις προτάσεις Σαρκοζί και προειδοποιούν με κινητοποιήσεις, ενώ ανάλογη θέση έχουν υιοθετήσει και οι οργανώσεις των φοιτητών. Τέλος, η αντίδραση της νεολαίας στα γκέτο των υποβαθμισμένων προαστίων προφανώς είναι αναμενόμενη. Επεισόδια σημειώθηκαν, προχθές βράδυ, σε αρκετά από τα προάστια του Παρισιού, της Λίλης, της Ναντ, της Λιόν, του Μπορντό, της Μασσαλίας.

Επεισόδια σημειώθηκαν και στο κέντρο του Παρισιού, στις πλατείες Βαστίλλης και Δημοκρατίας, στην ανατολική πλευρά. Συγκεντρωμένοι οπαδοί της Ρουαγιάλ, κυρίως, συγκρούστηκαν με τις ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις που είχαν αναπτυχθεί με αποτέλεσμα 1 νεαρός να τραυματιστεί σοβαρά. Συνολικά, κάηκαν 730 αυτοκίνητα και έγιναν 592 συλλήψεις, ενώ τραυματίστηκαν 78 αστυνομικοί.

Ενα από τα κεντρικά συνθήματα ήταν «Κάρχερ χρειάζεται ο Σαρκοζί», ευθεία αναφορά στη γερμανική μηχανή καθαρισμού των δρόμων που είχε απειλήσει ο Σαρκοζί να χρησιμοποιήσει κατά της νεολαίας των γκέτο. Από μόνο του αυτό δείχνει ότι οι αντιδράσεις που θα προκληθούν δεν οφείλονται, σε ένα πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, στις πολιτικές θέσεις του νέου Προέδρου (άλλωστε δεν υπάρχουν και τόσες διαφορές με τη Ρουαγιάλ), αλλά στο ακραίο ύφος του και στην προκλητική τακτική του.

Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κάλεσε τον νέο Πρόεδρο «να είναι στην υπηρεσία των πολιτών» και ζήτησε «ενότητα και μαχητικότητα» από το Σοσιαλιστικό Κόμμα ενόψει των βουλευτικών. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο ειδυλλιακά, καθώς, ήδη, από χθες άρχισαν οι επικρίσεις παρά το γεγονός ότι ο Γραμματέας των Σοσιαλιστών Φρανσουά Ολάντ τόνιζε ότι «δε θα ανεχτεί ξεκαθαρίσματα λογαριασμών».

Στα κόμματα της λεγόμενης «αριστεράς», όπως δείχνουν οι εφημερίδες τους, αλλά και οι δηλώσεις των ηγεσιών τους, κυριάρχησε, χθες, η «θλίψη», όπως έλεγαν, «και το σοκ για αυτήν την καταστροφική εκλογή», όπως τόνιζε η Εθνική Γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Μ. Ζ. Μπιφέ, αφήνοντας, μάλλον, για το απώτερο μέλλον τις περαιτέρω αναλύσεις και την αυτοκριτική.

Ο Σαρκοζί δέχτηκε συγχαρητήρια από σειρά ευρωπαϊκών και άλλων κυβερνήσεων. Από όλα, πιθανώς, ξεχωρίζει η εκτίμηση Συρίας και «Χεζμπολάχ» ότι ο Σαρκοζί θα δώσει «νέα πνοή» στις σχέσεις τους με τη Συρία, αλλά και της Ουάσιγκτον και του βρετανικού Τύπου ότι ο νέος Γάλλος Πρόεδρος «θα ανοίξει την πόρτα στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό». Προβληματισμός εκφράστηκε από την τουρκική ηγεσία, εξαιτίας της γνωστής θέσης Σαρκοζί κατά της «ευρωπαϊκής ένταξης της χώρας».