«Παίρνοντας υπόψη τις εξελίξεις που ζούμε, την επιθετικότητα των δυνάμεων του κεφαλαίου, την όξυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, καλούμαστε να απαντήσουμε στην πράξη σε ένα βασικό ερώτημα: Τι μέτρα παίρνουμε, τι κάνουμε για να απελευθερωθεί μέσα στην οργανωμένη πάλη η δύναμη που έχουμε στα χέρια μας, η δύναμη που έχουν χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, χιλιάδες εργαζόμενοι που προβληματίζονται, ανησυχούν, αγανακτούν από αυτό που βιώνουν. Σ' αυτό υπάρχει προσωπική και συλλογική ευθύνη και ο καθένας με τη στάση του μπορεί να συμβάλει να γίνει η δράση του ΚΚΕ, η δράση του ΠΑΜΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος πιο ισχυρή, ικανή να βάλει τη σφραγίδα της στις σοβαρές εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας».

Πάνω σ' αυτό το κρίσιμο ζήτημα, που έθεσε στην αρχή της εισήγησής του ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναπτύχθηκε χτες το βράδυ η συζήτηση στην εκδήλωση που διοργάνωσαν σε αίθουσα του Εργατικού Κέντρου οι Εργατοϋπαλληλικές Αχτίδες της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή συνδικαλιστών και εργαζομένων που δίνουν ήδη τη μάχη της απεργίας στις 29 του Μάρτη, φίλων και οπαδών του Κόμματος.

«Δίνουμε μια μάχη με αιχμή τις Συλλογικές Συμβάσεις», τόνισε ο Γ. Μαρίνος. «Διεκδικούμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, ξεδιπλώνουμε ένα σύνολο βασικών θέσεων και στόχων πάλης που αφορούν το δικαίωμα στη δουλιά, στη μόρφωση, στην Κοινωνική Ασφάλιση, σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, την πλουτοκρατία και τα κόμματά της, αλλά και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που δουλεύει για το μεγάλο κεφάλαιο και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του.

Η αναμέτρηση αυτή απαιτεί να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση της εργατικής τάξης, για να πειστεί για το συλλογικό αγώνα, να υιοθετήσει το πλαίσιο του ταξικού κινήματος και να διεκδικήσει αποφασιστικά την ικανοποίηση των αιτημάτων της, βάζοντας τις βάσεις για την κλιμάκωση της πάλης. Εχουμε αναλάβει μεγάλη ευθύνη και αυτό πρέπει να συνειδητοποιηθεί, ώστε η ευθύνη που αισθανόμαστε να μετατραπεί σε οργανωμένη προσπάθεια για ένα μεγάλο άνοιγμα στους χώρους δουλιάς και στους κλάδους, με πρωτοβουλίες, συζητήσεις, συσκέψεις, που θα δώσουν ώθηση στη δράση, για να αγκαλιάσει νέες δυνάμεις, νέους εργαζόμενους, γυναίκες, μετανάστες, οι οποίοι αποτελούν πηγή ενίσχυσης του εργατικού κινήματος. Αυτό είναι υπόθεση όλων μας», σημείωσε ο ομιλητής, δίνοντας το στίγμα της δουλιάς που πρέπει να ενταθεί μπροστά στις 29 του Μάρτη.

Στη συνέχεια ο Γ. Μαρίνος αναφέρθηκε στην ένταση της επίθεσης σε όλα τα μέτωπα από το κεφάλαιο, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του εκπροσώπους, σημειώνοντας συμπερασματικά: «Η καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών είναι όπλο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι' αυτό επιμένουν. Γι' αυτό επιμένει ο πρωθυπουργός και παρουσιάζει τις αντιδραστικές αλλαγές, τις μεταρρυθμίσεις που υπηρετούν τα συμφέροντα και τα κέρδη της πλουτοκρατίας, σαν μέσον βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων. Γι' αυτό επιμένει το ΠΑΣΟΚ και διαφημίζει το νέο πρόγραμμα που παρουσίασε πριν λίγες μέρες.

Χρειάζεται προσοχή και αυστηρό κριτήριο για να μην παραπλανηθούν λαϊκές δυνάμεις. Το πρόγραμμα αυτό ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά καμιά σχέση δεν έχει με τις ανάγκες των εργαζομένων. Τα ψίχουλα που υπόσχεται είναι το δόλωμα για να εγκλωβίσει δυνάμεις. Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ κινείται στο βασικό άξονα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων δίνοντας μεγάλα προνόμια, κίνητρα για να αυξηθεί η κερδοφορία τους κι αυτό σημαίνει λιτότητα και ένταση της εκμετάλλευσης. Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ επιμένει στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, στις ανατροπές των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας.

Η αναδιανομή του πλούτου που διατυμπανίζει είναι μύθος, γιατί όσο δυναμώνει το κεφάλαιο, τόσο γίνεται πιο επιθετικό, τόσο δυναμώνει η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, της τάξης που παράγει τον πλούτο και πρέπει να τον διεκδικήσει. Οι ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες στις οποίες αναφέρεται το ΠΑΣΟΚ είναι αστείο επιχείρημα γιατί σε μία ταξική κοινωνία, με αντίθετα κοινωνικά συμφέροντα δεν μπορεί ο εργάτης και το παιδί του να έχουν ίσες ευκαιρίες με τους καπιταλιστές και τα παιδιά τους».

Στη βάση αυτή, ο Γ. Μαρίνος σημείωσε: «Προχωράμε μπροστά επιμένοντας στην ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους και τους ανέργους, με τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με εργαζόμενους που στηρίζουν ακόμα τον Συνασπισμό, για να δείξουμε και να αποδείξουμε τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ενωση και ευρωμονόδρομος, τι σημαίνει δικομματική εναλλαγή και πόσο επικίνδυνο είναι να έχουν ισχυρή δύναμη η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ».

Σχετικά με την απεργία στις 29 του Μάρτη ο Γ. Μαρίνος είπε πως «είναι μία σοβαρή πρόκληση για όλους μας», εξηγώντας ότι «μέσα σ' αυτή την προσπάθεια θα διεκδικηθεί μαζικά η υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων και θα δημιουργηθεί υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Και υποδομή σημαίνει μαζικό σωματείο που θα νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχει στις γραμμές του νέους και νέες, μετανάστες που τραβάνε τα πάνδεινα, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σημαίνει δυνατό σωματείο με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών του στη δράση, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές οικογένειες, με συνεχή παρέμβαση στους χώρους δουλιάς, σύγκρουση με την εργοδοσία και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Υποδομή σημαίνει συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, βελτίωση της λειτουργίας των κλαδικών και τοπικών επιτροπών, πρωτοβουλίες για προβλήματα που καίνε. Σημαίνει καλά οργανωμένη, σταθερή δουλιά για τις αρχαιρεσίες, επιμονή στην αλλαγή των συσχετισμών και την αποδυνάμωση του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Για να διαμορφωθεί υποδομή πρέπει να βάλουμε στο κέντρο της δράσης το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Να εκλαϊκευτεί οργανωμένα και να υιοθετηθεί από περισσότερους εργαζόμενους, με σκοπό να ενισχυθεί η απαιτητικότητα. Το πλαίσιο αυτό έχει ως βασικό κριτήριο τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, το γεγονός ότι η εργατική τάξη παράγει τον πλούτο και επιβάλλεται να τον διεκδικήσει».

Και το στέλεχος του ΚΚΕ κατέληξε στην ομιλία του: «Παλεύουμε, διεκδικούμε και προσπαθούμε μέσα στη δράση να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης. Δηλαδή, μέσα από μία γραμμή πάλης που δίνει τη δυνατότητα να οργανωθεί αντίσταση, να κατακτηθούν νέα δικαιώματα, να αναπτυχθεί η κοινή δράση, η συμμαχία της εργατικής τάξης με την αγροτιά, με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, μπαίνει στην ημερήσια διάταξη το θέμα των αλλαγών, στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.

Των αλλαγών που θα απαλλάξουν την εργατική τάξη από το καθεστώς της εκμετάλλευσης και θα ανοίξουν το δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία των λαϊκών δυνάμεων.

Ριζικές αλλαγές, γιατί μόνο αν ανατραπεί, αν ηττηθεί το καθεστώς των μονοπωλίων και η εξουσία περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της μπορούν να γίνουν τα βασικά μέσα παραγωγής περιουσία του λαού, να σχεδιαστεί η οικονομία κεντρικά αλλά και σε κλαδικό - τοπικό επίπεδο και να αναπτυχθεί με κριτήριο τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Ο καθημερινός αγώνας συνδέεται με την προοπτική της πάλης του εργατικού κινήματος. Γιατί χωρίς αυτό μένουμε στη μέση του δρόμου. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη του αγώνα».