Τρίτη 27 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΑΙΔΕΙΑ
Ερωτήματα & Απαντήσεις

Η επικράτηση της «αξίας» της «ανταγωνιστικότητας» στην ανώτατη εκπαίδευση, μεταξύ των ιδρυμάτων, δεν είναι επόμενο να οδηγήσει και στη βελτίωση της ποιότητας των ιδρυμάτων;

Αυτή η «αρχή» δεν οδηγεί στη βελτίωση, αλλά αντίθετα σπρώχνει στην υποβάθμιση τα ιδρύματα, αφού πιο ανταγωνιστικά πανεπιστήμια σημαίνει πανεπιστήμια με φθηνό κόστος σπουδών. Χαμηλό κόστος για μεγαλύτερο κέρδος... αυτή είναι η λογική που θα φέρει η ανταγωνιστικότητα μέσα στα ιδρύματα. Γι' αυτό εξάλλου θέλουν να φέρουν κι ένα μάνατζερ μέσα σε κάθε ίδρυμα, ώστε να διεκπεραιώνει τις «μπίζνες» των ιδρυμάτων με τον επιχειρηματικό κόσμο, με όρους που θα εξασφαλίζουν όλο και περισσότερα κέρδη για το ίδρυμα. Για τον ίδιο λόγο θεσμοθετούν τα τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα (που θα φτιάχνει το κάθε ΑΕΙ και θα εγκρίνει το υπουργείο Παιδείας) μέσω των οποίων επιβάλλεται η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και από άλλες πηγές πέραν του κράτους.

Ανταγωνιστικά σημαίνει αγώνας δρόμου ανάμεσα στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ για το ποιο θα εξασφαλίσει από τις επιχειρήσεις μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Από εδώ γίνεται επίσης κατανοητό ότι τα ΤΕΙ θα μπουν σ' αυτό το «στίβο» με σαφώς χαμηλότερες προοπτικές σε σχέση με τα Πανεπιστήμια. Ο ανταγωνισμός όμως για το ποιος θα προσελκύει περισσότερη χρηματοδότηση από επιχειρήσεις σημαίνει αυτόματα ότι θα υπάρχει ανταγωνισμός για το ποιο ίδρυμα υπηρετεί καλύτερα τις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών. Αρα το περιεχόμενο των σπουδών και της έρευνας των ιδρυμάτων δε θα βελτιωθεί, αλλά θα επαναπροσανατολιστεί ώστε να υπηρετεί πιο πιστά τα δόγματα του σύγχρονου καπιταλισμού.

Είναι φανερό ότι σ' αυτή την κούρσα, άλλα ΑΕΙ θα έχουν καλύτερες κι άλλα χειρότερες επιδόσεις. Αυτό θα το εξαργυρώνουν και από τους φοιτητές τους (αφού ο νόμος - πλαίσιο ανοίγει την πόρτα ακόμα και για δίδακτρα στις προπτυχιακές σπουδές των δημοσίων ιδρυμάτων). Ετσι για τα πιο «καλά» ιδρύματα (δηλαδή για τα πιο πλούσια που θα εξασφαλίζουν μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις κι άρα θα έχουν τη δυνατότητα καλύτερων υποδομών και πιο αναβαθμισμένων σπουδών), οι φοιτητές θα πληρώνουν αδρά για να σπουδάσουν, ενώ όσοι δεν έχουν ή δε θα σπουδάζουν ή θα φοιτούν στα πιο υποβαθμισμένα ΑΕΙ. Αυτός είναι ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Θα δημιουργηθούν δηλαδή ιδρύματα πολλών ταχυτήτων και αυτή η διαφοροποίηση θα είναι ταξική διαφοροποίηση με αρνητικό αντίκτυπο στις σπουδές.

Ετσι επιτυγχάνεται και ο στόχος του κεφαλαίου για φθηνούς και χαμηλών απαιτήσεων αποφοίτους. Εξάλλου, δείκτες και κριτήρια αξιολόγησης, με βάση τα οποία θα ανταγωνίζονται τα ΑΕΙ, θα είναι ο αριθμός αποφοίτων και η ταχύτητα αποφοίτησης, γιατί το κεφάλαιο ζητάει μεγάλη μάζα αποφοίτων (εφεδρείες που θα ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης) και όσο το δυνατόν πιο σύντομα (γι' αυτό δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι υποστηρικτές των αναδιαρθρώσεων είναι υπέρ και των τρίχρονων πτυχίων). Δηλαδή, ανταγωνιστικά θα είναι τα ιδρύματα που θα βγάζουν πολλούς και διαφόρων ταχυτήτων αποφοίτους.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ