1. Από τις φυλακές της δικτατορίας μέχρι τους εξευτελισμούς της Νέας Δημοκρατίας, οι φοιτητές συνεχίζουν να αγωνίζονται εναντίον της κατάστασης αθλιότητας που τους περιβάλλει, αποφασισμένοι να ζήσουν με τους δικούς τους όρους.

2. Οσο η κοινωνία θα διχάζεται ταξικά, η Παιδεία της θα είναι μέρος αυτού του διχασμού.

3. Οσοι νομοθετούν στο όνομα της Παιδείας λειτουργούν το παράδοξο να ικανοποιούν τους πάντες εκτός από τους φοιτητές.

4. Οι φοιτητές, δίνοντας επιτέλους εξιτήριο στην κυβέρνηση από το χώρο της Παιδείας, εγκαινιάζουν τον ανοιχτό διάλογο με τον κόσμο, μακριά από τα μουγκρητά της κυρίας Μαριέττας και τα νιαουρητά των μπάτσων.

5. Το πανεπιστήμιο ως κοιμητήριο είναι η «υψηλότερη ιδέα» που καλλιέργησε μέχρι τώρα η κυβέρνηση. Το όνειρό της για φοιτητές που θα τελούν τρισάγια εις μνήμην της Παιδείας έσβησε με συνεπακόλουθο την ψυχική εξάντληση της κ. Μαριέττας και την προσφυγή της στους γνωστούς ένστολους που κόβουν κιμά παρουσία πελάτου.

6. Γιατί να αιμορραγούν οικονομικά οι οικογένειες των φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό, όταν εξίσου μπορούν να αιμορραγούν και εντός Ελλάδος στέλνοντας τα παιδιά τους στα ιδιωτικά πανεπιστήμια!

7. Είναι καιρός τώρα που οι υπουργοί, έχοντας χάσει κάθε κινητικότητα σκέψης, συμπεριφέρονται σαν να εκτελούν χρέη αστυνομίας. Εθισμένοι στην κολακεία, αδυνατούν να κατανοήσουν την πραγματικότητα και μιλούν με περιφρόνηση για τον φοιτητικό κόσμο. Ουσιαστικά χωρίς την πίεση της συνείδησης, εφησυχάζουν απομακρυνόμενοι όλο και περισσότερο από τα μεγάλα προβλήματα που θα όφειλαν να αντιμετωπίσουν.

8. Ο φοιτητής αντιμετωπίζεται από την καθεστηκυία τάξη ως εχθρός, επειδή προσβάλλει την ιδέα που έχει η κυβέρνηση γι' αυτόν: να είναι βαρετός, ηλίθιος, κυρίως όμως υπάκουος.

9. Ο φόβος μπροστά στην υπέρβαση που επιχειρούν οι φοιτητές σε αναζήτηση μιας αυθεντικής ζωής προκαλεί την καταδίωξή τους.

10. Το κίνημα συνδέεται με καταστάσεις που οι επαΐοντες της δημοσιογραφίας αναλύουν κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων ως σκοτεινές. Υπεκφεύγοντας των προβλημάτων που καίνε πραγματικά τα πανεπιστήμια, οι δημοσιογράφοι παρουσιάζουν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις μέσα σ' ένα πέπλο «μυστηρίου», διανθίζοντας την κριτική τους με υπαινιγμούς κατά της αυθεντικότητας των διεκδικήσεων.

11. Ο δρόμος της γνώσης περνά μέσα από τη ζωή. Η αντίληψη ότι ο φοιτητής πρέπει ν' αφήνει πίσω του κάθε βίωμα από τη στιγμή που περνά την είσοδο του πανεπιστημίου είναι εξωπραγματική. Εδώ δηλαδή μιλάμε για την εικόνα του «άδειου» ανθρώπου που έρχεται να συναντηθεί με μια «γνώση» η οποία οφείλει και αυτή να είναι «άδεια». Ετσι από τη συνάντηση αυτή το μόνο που προκύπτει είναι ένας άδειος κόσμος.

12. Ο φοιτητής δεν μπορεί να είναι ένας ακόμη ρόλος στην κοινωνία του διαχωρισμού. Η γνώση δεν ανέχεται μάσκες και κανενός είδους μίμηση. Κι αν υπάρχει μια επιθυμία σε τούτον τον κόσμο που έχει ξεφύγει από τον άξονά του αυτή είναι η πείνα και η δίψα της γνώσης να λειτουργεί με διαύγεια.