Πριν μερικά χρόνια στην ιστοσελίδα (http://www.appliedautonomy.com/) της αμερικανικής οργάνωσης «Institute for Applied Autonomy», που δραστηριοποιείται για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είχε δημοσιευτεί η διπλανή φωτογραφία.

Αναπαριστά ένα τμήμα του χάρτη της Νέας Υόρκης στο οποίο καταγράφονταν οι χιλιάδες κάμερες παρακολούθησης που εγκαταστάθηκαν στην αμερικανική μεγαλούπολη μετά τις 11 Σεπτέμβρη.

Δίνοντας κανείς το σημείο στο οποίο βρισκόταν και το σημείο της πόλης στο οποίο ήθελε να φτάσει, ο ηλεκτρονικός χάρτης εμφάνιζε τη διαδρομή που θα έπρεπε να ακολουθήσει για να αποφύγει την καταγραφή του από τις χαφιεδοκάμερες του «Μεγάλου Αδελφού». Θεωρητικά αυτό ήταν δυνατόν. Πρακτικά όχι. Αφ' ενός γιατί ο ιστός του χαφιεδομηχανισμού στα περισσότερα σημεία της Νέας Υόρκης ήταν αδιαπέραστος. Αφ' ετέρου γιατί ακόμα κι αν υπήρχε οδός «διαφυγής» (όπως αυτός της φωτογραφίας), όποιος θα ήθελε να την ακολουθήσει, θα έπρεπε για μια απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων να βαδίσει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα...

*

Συμπέρασμα: Τα πλοκάμια του «Μπιγκ Μπράδερ» δεν αφορούν τους τρομοκράτες. Αυτοί θα ήταν προφανώς διατεθειμένοι να τα διανύσουν τα δεκάδες χιλιόμετρα και να μην καταγραφούν από τις κάμερες. Ο «Μπιγκ Μπράδερ» αφορά όλους τους υπόλοιπους. Εκείνους που - για να τα φέρουν βόλτα στη ζωή τους - είναι αναγκασμένοι να τρέχουν και να μη φτάνουν. Κι όταν δυσανασχετούν, αντιδρούν, διαμαρτύρονται και αγωνίζονται ενάντια σε αυτή τη ζωή, τα πρόσωπά τους θα είναι καταχωρημένα στα κιτάπια του «Αδελφού». Για να εντοπίζονται καλύτερα...