Η Γαλλίδα φιλόσοφος και δοκιμιογράφος, μια από τις κύριες μορφές της θεωρίας του υπαρξισμού, η σύντροφος του Ζαν Πολ Σατρ και συγγραφέας του βιβλίου "Δεύτερο Φύλο", έζησε εκτός από το γνωστό έρωτά της για τον Σατρ έναν άλλο, έναν "δεύτερο" έρωτα που συγκλόνισε τη ζωή της. Το ντοκιμαντέρ του BBC 1998 που θα παρουσιάσει σήμερα η ΝΕΤ στις 00.15 με τον τίτλο "Σιμόν ντε Μποβουάρ και Νέλσον Αλγκρεν - μια σχέση πάθους" ρίχνει άπλετο φως στον ώριμο έρωτα των δύο συγγραφέων. Στην εκπομπή μιλούν οι: Τέρκελ, ιστορικός και φίλος του Νέλσονα Αλγκρεν και η κόρη της Μποβουάρ, ενώ ακούγονται τραγούδια της Εντιθ Πιαφ και τα μπλουζ του Ντίξλαντ. Ο Νέλσον Αλγκρεν είναι ο δημιουργός του μυθιστορήματος "Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι", που στη συνέχεια έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Φρανκ Σινάτρα, αποκαλύπτοντας το σκληρό πρόσωπο της Αμερικής. Ο συγγραφέας γνώρισε την Μποβουάρ σ' ένα παγωμένο και μελαγχολικό Σικάγο, που σε τίποτε δεν έμοιαζε, και συνεχίζει να μη μοιάζει με το Παρίσι. Οι φίλοι του ήταν πόρνες, τοξικομανείς και χαρτοπαίχτες και από αυτούς τους τύπους εκείνος αντλούσε την έμπνευσή του. Οταν γνώρισε την Μποβουάρ και την οδήγησε στη συνοικία όπου έμενε, η τελευταία συγκινήθηκε από τον κόσμο του περιθωρίου και μοιράστηκε με τον Αλεγκρέν το δωμάτιο και τις συνήθειες για ένα διάστημα. Επειτα, τον πήρε μαζί της στο Παρίσι και ταξίδεψαν στη Γουατεμάλα, στην Αφρική, στην Ισπανία και στην Ιταλία. Μερικές επιστολές που αντάλλαξαν δημοσιεύτηκαν πρόσφατα σε πολλές γαλλικές εφημερίδες. Ο έρωτας του άλλου, είναι κάτι πολύ προσωπικό και ίσως δε θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον αναγνώστη μας. Ομως, εδώ πρόκειται για μια γυναίκα διαφορετική, για ένα σύμβολο του υπαρξισμού και του φεμινισμού που δεν μπόρεσε να αποφύγει κάτι ανθρώπινο, κάτι συνηθισμένο αλλά εξαιρετικό για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη: το πάθος. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ γεννήθηκε το 1908 στο Παρίσι και πέθανε στα 1986. Η ανατροφή που έλαβε ήταν άκρως επιμελημένη, από μια ξεπεσμένη αστική οικογένεια. Στα 1929 γνώρισε τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερό της συμφοιτητή της, Ζαν Πολ Σατρ, που τη βοήθησε να ετοιμάσει τις εξετάσεις της για την υφηγεσία. Στα 1938 το χειρόγραφο του πρώτου της βιβλίου "Τα πρωτεία του πνεύματος" απορρίφθηκε από δύο εκδότες... και εκδόθηκε μόλις το 1979. Ομως, εκείνη δεν πτοήθηκε ποτέ και συνέχισε να γράφει ένα δεύτερο βιβλίο: "Την Καλεσμένη" και στη συνέχεια κυκλοφόρησε το "Το αίμα των άλλων".Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, όπως και ο Σατρ, δήλωνε αριστερή, αλλά στην πραγματικότητα δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική και πολύ. Μονάχα κατά τη διάρκεια του Μάη του '68 στρατεύτηκε ενεργά. Από τότε άρχισε να ενδιαφέρεται για για το φεμινιστικό κίνημα, ενώ περιέργως όταν έγραφε το "Δεύτερο Φύλο" έδειχνε καχύποπτη για τις διάφορες γυναικείες κινητοποιήσεις. Μετά το 1983 είδαν το φως γράμματα που είχε στείλει.