Από αύριο αρχίζει η επιστροφή των "μυρίων" στο Αττικό Λεκανοπέδιο. "Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του", που λέει η γνωστή παροιμία. Επιστρέφουν οι... ακραιφνείς Αθηναίοι από τα χωριά τους μέχρι και οι δανεισμένοι του εκατομμυρίου από τις τράπεζες για να κάνουν, υποτίθεται, διακοπές. Αυτοί οι τελευταίοι θα πρέπει τώρα να δουλεύουν όλο το χρόνο ως σύγχρονοι δουλοπάροικοι, για να πληρώσουν τα "δοσίματα". Τους εύχομαι "και του χρόνου σιδεροκέφαλοι". Κατά τα άλλα η εθνική μας οικονομία αναπτύσσεται... Απόδειξη γι' αυτό είναι η εκπληκτική άνοδος του τζόγου στο Χρηματιστήριο. Ετσι, όταν κατορθώσουν όλοι οι Ελληνες - πράγμα αδύνατον φυσικά - να γίνουν αλογομούρηδες στην οδό Σοφοκλέους, τότε θα αντηχεί στα πέρατα της Ελλάδας η γνωστή φωνή: "Ευτυχείτε!". Δυστυχώς, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Οσο ανεβαίνει ο χρηματιστηριακός τζόγος τόσο κατεβαίνει το επίπεδο ζωής των πάσης φύσεως εργαζομένων. Σε μια χώρα που η οικονομία της δε στηρίζεται σε ανεπτυγμένη παραγωγική βάση, που κι η λίγη που της απόμεινε ξεπουλιέται και συρρικνώνεται, που το χρήμα του Χρηματιστηρίου είναι εν πολλοίς αγνώστου προελεύσεως και πολλές επιχειρήσεις εισάγουν "φούσκες" αμφιβόλου υπάρξεως αυτή η χώρα μετατρέπεται σε ένα πορνείο τζογαδόρων. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία της κοινωνικής κατάστασης για το μαχόμενο κίνημα ειρήνης. Γνωρίζουμε καλά ότι κάθε κοινωνική αδικία συνιστά αιτία πολέμου. Οταν η συσσώρευσή της υπερβεί τα ανεκτά όρια για το λαό, τότε απειλείται κοινωνική εξέγερση. Τότε, το σύμπλεγμα εξουσίας της οικονομικής, πολιτικής και μιλιταριστικής (δηλ. στρατοκρατικής) ολιγαρχίας προσπαθεί να εξαγάγει τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πολέμους με υπαρκτές και ανύπαρκτες αιτίες. Τότε, τα χρόνια ανεκπλήρωτα εθνικά όνειρα γίνονται το κανάλι της λαϊκής δυσαρέσκειας και θύμησης και την οδηγούν στον πόλεμο εναντίον άλλων λαών που έχουν τα ίδια περίπου προβλήματα και την ίδια περίπου δυσαρέσκεια.

Το πλέον αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι τα κάθε λογής υπαρκτά εθνικά προβλήματα διατηρούνται άλυτα σε μια υποβόσκουσα εθνική ένταση από εκείνους ακριβώς που τα χρησιμοποιούν στη δεδομένη στιγμή για να μετατρέψουν την εναντίον τους λαϊκή εξέγερση σε εξωτερικό εθνικό πόλεμο. Η ιστορική αυτή αλήθεια πήρε διάφορες μορφές στη χρονική της εξέλιξη και αποτέλεσε βασικό στοιχείο της ανθρώπινης πορείας. Σήμερα, τις παραμονές της νέας χιλιετηρίδας και μετά τους δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους του εικοστού αιώνα, αυτή η αλήθεια άλλαξε μορφή. Ο πολυεθνισμός μετατράπηκε σε υπερεθνισμό. Η συσπείρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου δε γίνεται σε πολυεθνική βάση, αλλά, σε υπερεθνική. Σήμερα, το υπερεθνικό χρηματιστικό κεφάλαιο κάθε μορφής δεν επιδιώκει τελικά να διατηρήσει την ανωτερότητα ενός λαού έναντι άλλων ως εφαλτήριο της κυριαρχίας του. Αυτό για την ώρα το ανέχεται ως ένα υποχρεωτικό σημείο εκκίνησης για να το αλλάξει. Ηδη δύο βασικά στοιχεία συνηγορούν σε αυτό. Το ένα είναι η χωρίς μέτρο παγκόσμια κίνηση κεφαλαίων, από τη μια στιγμή στην άλλη, στον πλανήτη, με επιπτώσεις εις βάρος ακόμη και των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών. Το άλλο είναι η ταυτόχρονη μετακίνηση καθυστερημένων κυρίως πληθυσμών σε άλλους πιο ανεπτυγμένους και ο συγχρωτισμός με αυτούς. Αυτό το επιδιωκόμενο συνονθύλευμα χρονολογείται από τον καιρό της αποικιοκρατίας. Σήμερα όμως παίρνει τη διάσταση ενός επιδιωκόμενου αποτελέσματος μιας νέας εποχής. Επιδιώκεται να καταστραφεί κάθε μορφή λαϊκής συνοχής, παράδοσης και πολιτισμού που αποτελούσε πάντα τη βάση εθνικών εξεγέρσεων και κοινωνικών επαναστάσεων.

Επιδιώκεται να μεταβληθούν οι λαοί σε μια άμορφη κινούμενη μάζα με διαρκή εσωτερικό προσωπικό ανταγωνιστικό πόλεμο. Σε αυτές τις συνθήκες ο αμοραλισμός γίνεται κανόνας κοινωνικής συμπεριφοράς. Στο αδηφάγο κυνήγι της προσωπικής επιτυχίας εθίζεται το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου. Ολα μπαίνουν στον πάγκο της αγοράς ως ανταλλακτικές αξίες. Τα όρια του νόμιμου και του παράνομου γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα... Κι η ζωή συνεχίζεται... Να, γιατί χλεύασα στην αρχή αυτού του άρθρου τους κατά φαντασία παραθεριστές. Το άρθρο αυτό είναι πέραν των άλλων, ένα ξυπνηματικό ερέθισμα για τις μαχήτριες και τους μαχητές της ειρήνης. Είναι ένα πρώτο ξύπνημα στο χρονικό τέλος των καλοκαιρινών φαντασιώσεων. Από την επόμενη εβδομάδα τα πόδια θα βγάζουν φωτιές και ο νους θα κόβει σαν ξυράφι. Θα έχουμε να πούμε πολλά...