Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Ποινικό Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωσε την απόφασή του να παραπεμφθεί ο Πρόεδρος της Σερβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ως εγκληματίας πολέμου. Αυτό δε θα είναι παράξενο για όσους γνωρίζουν την πρακτική λειτουργία παρόμοιων διεθνών Οργανισμών, πέρα από την κατά τα άλλα ορθή θεωρητική τους υπόσταση. Μόνο, όμως, θεωρητική! Το ΔΔ της Χάγης είναι το ίδιο όργανο, που προτείνεται από την ελληνική κυβέρνηση και τα συμπλέοντα κόμματα της δυτικο-ευρωπαϊκής λαθροχειρίας να αναλάβει την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, δηλαδή την ακεραιότητα της ελληνικής επικράτειας!

Η ατυχία των θαμώνων των ευρωενωσιακών τροφείων βρίσκεται στο γνωστό ελληνικό ρητό: "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον". Μετά τη γνωστή σύναξη της ελληνικής οικονομικής καλέβρας, υπό τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου, για τη συμμετοχή τους στη μεταπολεμική λεία της Γιουγκοσλαβίας υπό τον κομψευόμενο τίτλο "ανασυγκρότηση των Βαλκανίων", η ελληνική κοινή γνώμη είπε με περισσή ευρηματικότητα: "Μετά τα γεράκια, έρχονται τα κοράκια". Μετά την αναμενόμενη απόφαση του ΔΔ της Χάγης περί παραπομπής του Σλ. Μιλόσεβιτς, έρχονται και τα υπόλοιπα όρνεα να ολοκληρώσουν την υλική με την πολιτική και ηθική καταστροφή. Ετσι, τουλάχιστον, νομίζουν. Ο χρόνος θα δείξει.

Μπροστά στις ευρωεκλογές και με την ανησυχία έκδηλη στις ενέργειές τους, οι πράκτορες των ευρωενωσιακών τροφείων ξανάβγαλαν στην επιφάνεια εκείνη των αλήστου μνήμης πολιτική ατιμία ότι όποιοι είναι κατά της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού είναι "αντιευρωπαϊστές". Τα περί "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προοπτικής" ξανά δίνουν και παίρνουν. Αυτά τα τσανάκια εννοούν να παρουσιάζουν την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση των καπιταλιστικών χωρών της Δυτικής, δηλαδή της μισής Ευρώπης, ως μια ενιαία πορεία της ευρωπαϊκής ηπείρου. Αποφεύγουν να αναφέρουν το γεγονός ότι αυτή η μισή Δυτική Ευρώπη βομβαρδίζει ένα άλλο ευρωπαϊκό τμήμα, που είναι η Γιουγκοσλαβία. Αποσιωπούν το γεγονός ότι η βιομηχανική υποδομή της Γιουγκοσλαβίας διασφάλιζε ένα διαφορετικό δρόμο οικονομίας από αυτόν της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό ακριβώς είναι που συνέδεσε το σύνολο της Δυτικής Συμμαχίας, ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, σε μια κοινή καταστρεπτική μανία στη Γιουγκοσλαβία. Αφού τη χρησιμοποίησαν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης, τώρα τη διαλύουν ως έναν ανεπιθύμητο φορέα ενός άλλου δρόμου ζωής και ανάπτυξης. Στο σημείο αυτό θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για τον τρόπο συγκρότησης, ανάπτυξης και πορείας της σοβιετικής και λαϊκοδημοκρατικής κοινότητας σοσιαλιστικής κατεύθυνσης. Αυτό παραμένει ως ένα μελλούμενο χρέος του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος.

Σήμερα, μπροστά στον γκριζόμαυρο κουρνιαχτό των απολογητών του ΝΑΤΟ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης "περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", το προοδευτικό αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ειρήνης υποχρεώνεται να υψώσει ασυμβίβαστο τείχος εναντίον των απολογητών της πολεμικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Υποχρεώνεται να ξεσκεπάζει αδιάκοπα τους ψεύτες και τους κλέφτες των ανθρώπινων οραμάτων και ιδανικών. Να ξεσκεπάζει όλους εκείνους, που, ενώ χώθηκαν στο βρώμικο πόλεμο, δεν έχουν το θάρρος να το ομολογήσουν. Το μαχόμενο κίνημα ειρήνης υποχρεώνεται, προπάντων, να ξεσκεπάζει την πέμπτη φάλαγγα των κάθε λογής εργολάβων ειρηνευτικών διευκολύνσεων. Πρέπει να έχει καθαρό αντιπολεμικό λόγο μπροστά στις ευρωεκλογές.

Η ερώτηση είναι μια και μεγάλη. Τι θα ψηφίσουν οι Ελληνες: Παραμένουμε στο ΝΑΤΟ ή αποδεσμευόμαστε; Ακολουθούμε πολιτική μονίμου υποταγής ή διαμορφώνουμε εσωτερικούς και διεθνείς πολιτικούς όρους σταδιακής αποδέσμευσης; Παραμένουμε ως αδύνατος και καταπιεσμένος κρίκος στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης ή μπαίνουμε στην τροχιά της αποδέσμευσης; Στην ερώτηση αυτή, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Εμείς είμαστε οι αληθινοί φορείς της ευρωπαϊκής ισότητας εθνών και λαών. Επιζητούμε αυτή την ισότητα, στη βάση μιας διεθνικής προσέγγισης των εθνών, που θα στηρίζεται στο σεβασμό των παραδόσεων κάθε λαού και στην ελεύθερη συμμετοχή και συνεισφορά του στο παγκόσμιο κοινωνικό τραπέζι. Αυτό ακριβώς είναι που μας χωρίζει από τον υπερεθνισμό της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στηρίζεται στην επιβολή μιας υπερεθνικής λέσχης των ισχυρών της διεθνούς ολιγαρχίας πάνω σε έθνη και λαούς.