Ποιητική φωνή που φτάνει κοντά μας πρώτη φορά. Ο Σ. Τ. αρχιτέκτονας, γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, ζει στην Αθήνα από το 1975. Ζώντας σ' αυτή την ασφυκτική πόλη, απαισιόδοξος, με θλίψη ξεσπάει σε ποιητικά σχήματα. Γνωρίζει καλά τους σχεδιασμούς και τις αναστυλώσεις, στοιχεία που χρησιμοποιεί στο ποιητικό του οικοδόμημα. Χτίζει τους στίχους του με συμπυκνωμένο λόγο και εικόνες που εκφράζουν άλλοτε το πονεμένο παρελθόν κι άλλοτε ελπίδες γι' ένα παρόν πιο φωτεινό κι αισιόδοξο. Μέσα από τις λέξεις που διαλέγει προσεκτικά, σκιαγραφήσαμε τον ποιητή που ονειρεύεται με μια μόνιμη πίκρα, στο βλέμμα και τη γεύση. Τελικά ο πόνος είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης, αφού η χαρά και η ευτυχία συχνά γλιστρούν σαν το νερό μέσα από τις χούφτες μας.

Κι αυτό το αποδεικνύει ο Σ. Τ. με τα "6+1 σχέδια" στην κλειστή του θάλασσα. Κάπου όμως αφήνει ανοίγματα, ώστε η ποίηση να κυλάει αβίαστη, είτε γίνεται προσωπική, είτε διαχρονική και οικουμενική. "Πολέμησα να αναστυλώσω/ με έντονες πράξεις τις αναμνήσεις μου/ αλλά θρυμματίστηκαν". Κι αλλού θα πει: "Πονούσαν και ίδρωναν οι δούλοι για να εφαρμόσουν/ τα σχέδια του Ικτίνου, θάταν παράλογη μέσα/ στον ορθολογισμό της μια Αθήνα δίχως τον/ Παρθενώνα".

Διαπιστώσεις σωστές ενός νέου ποιητή που αγγίζει τον ταξικό, αιώνιο αγώνα.

Και σ' ένα στίχο φωνάζει: "Κρέμομαι από τις λέξεις για να μη χαθώ στο άπειρο".

Καλή συνέχεια. Εμείς θα περιμένουμε με "Τα νούφαρα της δεξαμενής" που επέλεξε για υπότιτλο.

(Εκδοση του Συνδέσμου των εν Αθήναις Μεγαλοσχολιτών,Δ. Σούτσου 46).

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ