"Στο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, η επιταχυνόμενη ανάπτυξη, ιδίως τα τελευταία χρόνια, επιφέρει οριστική ρήξη με νοοτροπίες που συνόδευαν μια Ελλάδα όπου κυριαρχούσε η φτώχεια και η υπανάπτυξη (...) Αλλά η σημερινή Ελλάδα, η χώρα με το 24ο υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο, δεν έχει καμιά σχέση με την παραδοσιακή εικόνα της Ελλάδας ως "Ψωροκώσταινας"κλπ". Από το άρθρο του Κ. Σημίτη στην "Καθημερινή", (30/5/99).

• Μπορεί τα στοιχεία του πρωθυπουργού ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα να είναι σωστά. Το στοιχείο του κατά κεφαλήν εισοδήματος, όμως, συγκαλύπτει την πραγματική κατάσταση για το επίπεδο ζωής των λαϊκών μαζών, δίνοντας πλασματική εικόνα. Το κατά κεφαλήν εισόδημαδιαμορφώνεται ως ο μέσος όρος των εισοδημάτων όλων των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, δηλαδή το άθροισμα του συνόλου των κερδών, άλλων εισοδημάτων και των μισθών διά του αριθμού του πληθυσμού μιας χώρας. Ετσι κρύβεται το γεγονός ότι η άνοδος του κατά κεφαλήν εισοδήματος οφείλεται στην άνοδο των κερδών της πλουτοκρατίας και όχι στην αύξηση των μισθών, των συντάξεων και του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων. Αρα η άνοδος του κατά κεφαλήν εισοδήματος δε σημαίνει και άνοδο του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων.
• Μπορεί το κατά κεφαλήν εισόδημα να αυξήθηκε, αλλά το 25% του λαού στην Ελλάδα ζει, σύμφωνα και με τα κυβερνητικά στοιχεία, κάτω από το όριο φτώχειας, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό ζει στα όρια φτώχειας.
• Ενα στοιχείο που δείχνει ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξάνεται λόγω ανόδου των επιχειρηματικών εισοδημάτων, είναι η ίδια η εκτίμηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Η "αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος στον ιδιωτικό τομέα (μισθοί, συντάξεις, εισοδήματα αυτοαπασχολούμενων αγροτών - βιοτεχνών - εμπόρων, νοίκια, κέρδη επιχειρήσεων) κατά 2,8%" οφειλόταν "κυρίως στη σημαντική επιτάχυνση του ονομαστικού ρυθμού αύξησης των καθαρών εισοδημάτων εκτός εργασίας (κέρδη κλπ)", ενώ αντίθετα η"επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των μισθωτών ήταν σαφής και περιόρισε σε σημαντικό βαθμό την αύξηση της κατανάλωσης".
• Επίσης από την έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας το στοιχείο του ρυθμού ανόδου του κόστους εργασίας συγκριτικά με την άνοδο των τιμών, φανερώνει ότι τα κέρδη αυξάνονται ασύγκριτα πιο πολύ σε σχέση με τους μισθούς, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια. "Ο ρυθμός ανόδου του κόστους εργασίας επιβραδύνθηκε σημαντικά και ήταν χαμηλότερος από το ρυθμό ανόδου των τιμών (...). Ενώ το 1998 οι τιμές των εγχώριων βιομηχανικών προϊόντων για εσωτερική κατανάλωση και οι τιμές των εξαγόμενων προϊόντων αυξήθηκαν κατά μέσο ετήσιο όρο 2,8% και 3%, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στη μεταποίηση εκτιμάται ότι αυξήθηκε μόνο κατά 1,4% (...) και η παραγωγικότητα συνέχισε να αυξάνεται με υψηλό ρυθμό".
• Η απόλυτη αύξηση των καθαρών κερδών στη βιομηχανία μόνο το 1997 ήταν 414 δισ. δρχ, ενώ οι βιομήχανοι αύξησαν τα κέρδη τους το 1997 κατά 3.314% σε σύγκριση με το 1991. Την ίδια στιγμή, η μέση αμοιβή εργασίας στο σύνολο της οικονομίας βρίσκεται στα επίπεδα των ετών 1985 και 1989.
• Ο ισχυρισμός επίσης της κυβέρνησης ότι αυξήθηκε το αγροτικό εισόδημα είναι ψέμα. Το 1996, το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 2,5%, το 1997 μειώθηκε κατά 4,4% και το 1998 μειώθηκε κατά 3,9%.

* * *

Επομένως η εκτίμηση της κυβέρνησης ότι η Ελλάδα είναι χώρα με την 24η ή 25η θέση στο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο, καθόλου δε σημαίνει βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών, ίσα - ίσα με βάση τα δικά τους στοιχεία υπάρχει χειροτέρευση της ζωής του λαού.