Κάποτε, οι Εύζωνοι ήταν κεφαλοχώρι. "Από τα καλύτερα", μας λέει η παρέα στο καφενείο. Πριν από επτά χρόνια στο χωριό ζούσαν περίπου 1.000 κάτοικοι. Χρόνο με το χρόνο, το χωριό ερημώνει. Σήμερα, 400 άνθρωποι παλεύουν με "θεούς και δαίμονες" για να μπορέσουν να μείνουν στα σπίτια τους.

Εχουν χτυπηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πολιτική της κυβέρνησης τούς έχει ξεκληρίσει. Απειλούνται από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Τώρα έχουν μπει σε εφαρμογή στη γειτονιά τους. Πρέπει να νικήσουν και τα τρία "κακά" για να σταθούν στα πόδια τους.

Ολοι ασχολούνται με τις καλλιέργειες. Στάρι και καπνός είναι αυτά που καλλιεργούν περισσότερο.

"Στην ηλικία μου ήταν εδώ 18 παιδιά", λέει η Βασιλική Κοκκινίδου, που έχει το καφενείο του χωριού. "Τώρα είμαι μόνη μου. Από εκεί να καταλάβεις".

"Τα χωριά άρχισαν να εκκενώνονται από το 1992. Με την πρώτη κρίση στη Γιουγκοσλαβία. Πριν από αυτά, απ' εδώ περνούσαν τουρίστες. Τώρα; Τίποτα". Οι φράσεις τους είναι μικρές. Δίνουν όμως ανάγλυφα το μέγεθος του προβλήματος. Μας μιλούν με στοιχεία.

"Οι νέοι φεύγουν από εδώ κι όπου βρουν δουλιά. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη. Οπου βρουν. Για να καταλάβεις τι γίνεται, στο δημοτικό έχουμε 19 παιδιά. Στον παιδικό σταθμό 10. Το γυμνάσιο είναι στην Πλατανιά. 6 - 7 χιλιόμετρα από εδώ".