"Το πρόβλημα της δημοκρατίας δε λύνεται με ευχές, αλλά με αγώνες και αντίσταση στον αυταρχισμό της κεντρικής εξουσίας. Σ' αυτό το δρόμο καλούμε την εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, να προσανατολίσουν πιο αποφασιστικά τις δυνάμεις τους, την ενότητά τους, τους αγώνες τους".Τα παραπάνω τόνισε ο Δημήτρης Γόντικας,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παρεμβαίνοντας στην Ημερίδα που οργάνωσε το Κόμμα για τα Σώματα Ασφαλείας.Παραθέτουμε, στη συνέχεια, την παρέμβαση του Δημήτρη Γόντικα:

"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Ανοίγοντας τις εργασίες της σημερινής Ημερίδας θα θέλαμε να θέσουμε από την αρχή ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα και ζητήματα που προβληματίζουν το ΚΚΕ.

Ερωτήματα και ζητήματα τα οποία, ειδικά αυτήν την περίοδο, απασχολούν και προβληματίζουν, όχι μόνον το ΚΚΕ, αλλά πιστεύουμε, ευρύτατα την ελληνική κοινωνία.

Σε τι αναφέρονται αυτά τα ερωτήματα;

Αναφέρονται σε ένα κεντρικό ζήτημα της πολιτικής ζωής που έχει να κάνει με θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του ελληνικού λαού και της νεολαίας, την έκτασή τους, το περιεχόμενό τους, την άσκησή τους.

Οι πρωτοφανείς σε μαζικότητα, δυναμισμό, πρωτοτυπία, συλλογικότητα και μεστοί σε περιεχόμενο αγώνες των μαθητών ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης, έφεραν στην πολιτική επικαιρότητα, και μάλιστα με αρκετή ένταση, το μεγάλο αυτό ζήτημα. Το ίδιο συνέβη με τους αγώνες των αγροτών και άλλων τμημάτων των εργαζομένων. Βρίσκεται σχεδόν μόνιμα στην επικαιρότητα, αφού οι αγώνες δε σταματούν και η κυβέρνηση παντού βλέπει υποκινητές και παρανομίες.

Νομίζουμε ότι δεν είμαστε εκτός πραγματικότητας αν θέσουμε το ερώτημα: Υπάρχει, σήμερα, βάσιμη απειλή για θεμελιακά, υποτίθεται κατοχυρωμένα, δικαιώματα και ελευθερίες του λαού και της νεολαίας;

Αν επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό ιστορικά, δε μας επιτρέπεται να απαντήσουμε αρνητικά. Η χώρα μας έχει πλούσια αρνητική παράδοση σε αυτόν τον τομέα. Δε διαφεύγει επίσης της προσοχής μας ότι η έκταση και το περιεχόμενο των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, τυπικά και ουσιαστικά, ήταν και είναι πάντα αποτέλεσμα σκληρών αγώνων, συσχετισμού δύναμης και ότι βρίσκονται μόνιμα κάτω από την απειλή ακρωτηριασμού και συρρίκνωσής τους από την κρατική εξουσία.

Αν, μάλιστα, επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα με τα σημερινά δεδομένα και μία ορισμένη πρόβλεψη των εξελίξεων, τότε οι ανησυχίες μας γίνονται ακόμα μεγαλύτερες.

Από πού προέρχονται αυτές οι ανησυχίες μας;

Προέρχονται από το γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα εκδηλώνεται μια εκτεταμένη θεωρητική προπαρασκευή περί της νομιμότητας άσκησης του αναφαίρετου δικαιώματος των εργαζομένων, της νεολαίας, να υπερασπίζονται με τους αγώνες τους δικαιώματα και κατακτήσεις ή να διεκδικούν τη διεύρυνσή τους ή να αμφισβητούν νόμους και πράξεις της κυβέρνησης που θίγουν ή περιορίζουν τα συμφέροντά τους.

Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

- Ο αγώνας των μαθητών συνιστά "παραβίαση της δημοκρατικής αρχής (αφού) εμποδίζεται η εκτελεστική εξουσία να επιτελέσει το συνταγματικό της έργο, δηλαδή να εφαρμόσει τους νόμους που ψήφισε η λαϊκή αντιπροσωπεία".

- Το αίτημα να πει ο λαός τη γνώμη για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ χαρακτηρίζεται ως εκδήλωση οχλοκρατική και αμφισβήτηση της κοινοβουλευτικής τάξης.

- Κάθε αγώνας για να είναι αποδεκτός, πρέπει να είναι κομμένος και ραμμένος σε τέτοια όρια, ώστε να μη θίγεται κανένας. Σε άλλη περίπτωση επιφέρει "κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών", "κατάλυση του κράτους", της "νομιμότητας" και αποτελεί ποινικό αδίκημα.

- Αποτελεί πλέον μόνιμο μοτίβο ότι η θέληση και η γνώμη του λαού εκφράζεται και είναι αρκετό αυτό, κάθε τετραετία, διά της ψήφου του, και στο πνεύμα αυτό είναι υποχρεωμένος να σέβεται και να αποδέχεται τις κυβερνητικές ενέργειες.

- Οι αγώνες διαταράσσουν την "κοινωνική συνοχή", την "κοινωνική ειρήνη", υπονομεύουν την οικονομική σταθερότητα ή συκοφαντούν τη χώρα διεθνώς.

- Το φραγγέλιο και το νομικό οπλοστάσιο ανώμαλων περιόδων προβάλλεται με νοσταλγία από κυβερνητικούς αξιωματούχους ως απειλή προς το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ".

"Αν αυτές οι αντιλήψεις, που πολύ ενδεικτικά σταχυολογήσαμε, συνδυαστούν με τις εντεινόμενες αυταρχικές πρακτικές αντιμετώπισης του δικαιώματος των εργαζομένων να οργανώνονται και να διεκδικούν, γίνεται φανερό ότι και θεωρητικά και πρακτικά προετοιμάζεται το έδαφος για παραπέρα αμφισβήτηση και περιορισμό των ήδη κουτσουρεμένων λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η προοπτική είναι ακόμα πιο καταθλιπτική αν συνυπολογίσουμε την τεραστίων διαστάσεων οργάνωση, εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη των κατασταλτικών μηχανισμών και τη συνεχή προσαρμογή τους σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση: Στην αντιμετώπιση του "εσωτερικού εχθρού" - του εχθρού λαού.

Ενα ολόκληρο πλέγμα μηχανισμών και σχεδίων οικοδομείται και συντονίζεται σε πανευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία με αντίστοιχη έκφραση σε κάθε χώρα και στη δική μας.

- Το ΝΑΤΟ προσαρμόζεται ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνση με τη νέα δομή του. Εξελίσσεται σε χωροφύλακα των λαών.

- Οι δυνάμεις ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ προετοιμάζονται και εκπαιδεύονται με κύρια αποστολή την "πρόληψη κρίσεων", δηλαδή τα λαϊκά κινήματα.

- Οι μηχανισμοί "Σένγκεν", η ευρωαστυνομία και οι ειδικές δυνάμεις καταστολής, οι ειδικές υπηρεσίες, αποτελούν την υλική βάση μιας σύγχρονης καταπιεστικής μηχανής, που έχει ήδη μπει σε κίνηση.

Συχνά όλη αυτή η προετοιμασία των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, στη χώρα μας και διεθνώς, καλύπτεται κάτω από υπαρκτά προβλήματα. Την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, την υπεράσπιση της ειρήνης και της ασφάλειας των λαών, προβλήματα που γεννούν ή οξύνουν οι ίδιοι με την πολιτική τους.

Ολα αυτά και πολλά άλλα που δεν αναφέραμε αποτελούν τη βάση των ανησυχιών μας και στηρίζουν την πρόβλεψή μας, ότι αν δεν οργανωθεί ισχυρή μαζική αντίδραση και αντίσταση, όσο είναι καιρός, περνάμε σε μια εποχή που όχι μόνο δεν οδηγεί στην άνθηση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αλλά απεναντίας οδηγεί στην πιο βάρβαρη καταπάτησή τους.

Το ΚΚΕ, Κόμμα με μία 80χρονη πείρα, που έχει δοκιμάσει στις πλάτες του όλων των ειδών τις διώξεις και τους μηχανισμούς, είναι σε θέση να διακρίνει πίσω από τις διάφορες κατά καιρούς αυταρχικές εξάρσεις και προειδοποιήσεις προς το λαϊκό κίνημα, τους γενικότερους σχεδιασμούς και τους "ευσεβείς πόθους" των κυρίαρχων δυνάμεων.

Εχει επόμενα κάποια βαρύτητα η γνώμη μας και οι προειδοποιήσεις που απευθύνουμε προς κάθε καλόπιστο άνθρωπο. Θα ήταν τραγικό λάθος να υποτιμηθούν και να ερμηνευτούν μια σειρά γεγονότα ως εκδηλώσεις ορισμένων ιδιόμορφων κυβερνητικών στελεχών ή στιγμιαίες ενέργειες και αντιδράσεις της κυβέρνησης μπροστά σε ογκούμενες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών ή των αγροτών".

"Υπάρχουν βαθύτερες αιτίες που σπρώχνουν την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό στο δρόμο της αδιαλλαξίας απέναντι στο λαϊκό κίνημα, του αυταρχισμού και της απολυταρχίας.

Είναι οι διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, πριν απ' όλα, που οδηγούν με ακόμα πιο ραγδαίους ρυθμούς στη γιγάντωση των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και στην επέκταση της κυριαρχίας τους σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα και διεθνώς.

Η τάση αυτή της συγκέντρωσης πλούτου και δύναμης μέσα από ένα λυσσώδη ανταγωνισμό, σε όλο και λιγότερα χέρια συνοδεύεται αναπόφευκτα με περιορισμό των οικονομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται πολύ τραγικά στα εκατομμύρια των ανέργων, των φτωχών, των εξαθλιωμένων, στην αύξηση της τρομοκρατίας στους τόπους δουλιάς.

Αλλά και η διατήρηση αυτής της νέας τάξης πραγμάτων προϋποθέτει νέα, πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα και κυρίως μέτρα αυταρχικού χαρακτήρα, αλλά και αύξηση των προληπτικών κατασταλτικών μέτρων μπροστά στο υπαρκτό και αναπόφευκτο, σημειώνουμε εμείς, ενδεχόμενο μαζικών λαϊκών αντιδράσεων και εξεγέρσεων.

Η πολιτική των αναδιαρθρώσεων, που ο σχεδιασμός της έχει εκπονηθεί από τα ισχυρά κέντρα του ιμπεριαλισμού και προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας, είναι πολιτική βαθιά αντιλαϊκή, πολιτική πλήρως υποταγμένη και εξαρτημένη από τα μεγάλα συμφέροντα.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, που μεταφράζονται σε συσσώρευση προβλημάτων και αδιεξόδων για την πλειοψηφία του λαού και κυρίως της νεολαίας και πλούτου για λίγους, αποκαλύπτουν και τα όρια της νομιμότητας των μέτρων της κυβέρνησης και το είδος της δημοκρατίας που πρεσβεύει.

Είναι πράξεις και ενέργειες νόμιμες μόνον για τους λίγους. Η δημοκρατία της είναι δημοκρατία μόνον για τους λίγους.

Εχει επόμενα νόμιμο δικαίωμα ο λαός όχι μόνον να αμύνεται, αλλά και να αμφισβητεί αυτή τη "νομιμότητα", αυτή τη "δημοκρατία".

Το μέλλον του τόπου, του λαού δεν υπονομεύεται από τους αγώνες, αλλά από την πολιτική της κυβέρνησης.

Αν γίνει αποδεκτή αυτή η λογική που θεωρεί απαραβίαστες και πάνω από κάθε αμφισβήτηση τις πράξεις της κεντρικής εξουσίας και παράνομη κάθε λαϊκή αντίδραση, τότε ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου για δραματικές εξελίξεις στον τομέα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Θα επαναλάβουμε και πάλι:

Οσο η χώρα μας θα εξουσιάζεται όλο και πιο βαθιά από τα κέντρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ εξωτερικά και όσο θα δυναμώνει η δύναμη του κεφαλαίου εσωτερικά, τόσο πιο πολύ θα μπαίνουν στην "κλίνη του Προκρούστη" τα δικαιώματα και οι ελπίδες του λαού και της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή.

Αντίθετα η διεύρυνση των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών έχουν ως προϋπόθεση το δραστικό περιορισμό της εξουσίας "των πάνω". Γι' αυτό και οι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας, η εγγύηση της δημοκρατίας".

"Με την έννοια αυτή το πρόβλημα της δημοκρατίας δε λύνεται με ευχές, αλλά με αγώνες και αντίσταση στον αυταρχισμό της κεντρικής εξουσίας.

Σ' αυτό το δρόμο καλούμε την εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, να προσανατολίσουν πιο αποφασιστικά τις δυνάμεις τους, την ενότητά τους, τους αγώνες τους.

Εδώ κρίνεται η δημοκρατικότητα, η ευαισθησία και ο προοδευτικός χαρακτήρας κάθε πολιτικής δύναμης, κάθε ξεχωριστού παράγοντα. Κρίνεται από τη σαφή στάση τους απέναντι στους δίκαιους αγώνες του λαού και τη θαρραλέα απόκρουση και καταγγελία του κυβερνητικού αυταρχισμού. Το να κλείνει κανείς τα μάτια μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα και πολύ περισσότερο να ακολουθεί το δρόμο του προσωπικού βολέματος, αποτελεί στάση συνενοχής στον αυταρχικό κατήφορο. Δεν τιμά ιδιαίτερα τους διανοούμενους, όσους και όσο καλύπτουν αυτόν τον αυταρχικό κατήφορο.

Δεν είμαστε απαισιόδοξοι...

Εχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη και στην πείρα και στη δύναμη του λαού και της νεολαίας. Ορισμένα γεγονότα μάς κάνουν ιδιαίτερα αισιόδοξους.

Μέσα στους αγώνες ο λαός και η νεολαία δημιουργούν τους δικούς τους θεσμούς, τις δικές τους επιτροπές, με τις αυθεντικές τους συνελεύσεις και διαδικασίες, κόντρα στη γραφειοκρατία και στις εξαγορασμένες ηγεσίες.

Αυτή είναι η πιο γνήσια δημοκρατία, θώρακας και ασπίδα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θερμοκήπιο για την άνθηση και επικράτησή της.

Το ΚΚΕ έκανε και θα κάνει πάντα το καθήκον του. Θα είναι αταλάντευτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση των ελευθεριών του λαού.

Αλλά αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνον το ΚΚΕ. Αφορά κάθε τίμιο άνθρωπο και κάθε παράγοντα της πολιτικής ζωής που σέβεται αυτόν το λαό".