Οι μαθητές έδωσαν μια ακόμη αποφασιστική απάντηση, σ' αυτούς που τόλμησαν να σκεφτούν ότι μπορούν να τους διαφεντέψουν. Στους κυρίαρχους που το τυφλό τους μίσος ενάντια στην ανάταση των ανυπόταχτων μαθητών, τους κάνει αδίστακτους. Στο αντιεκπαιδευτικό έκτρωμα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της εξυπηρέτησης των επιταγών και των συμφερόντων μιας χούφτας πλουτοκρατών, έχει καταργηθεί στη συνείδηση και από την πράξη των παιδιών, που κουβαλούν στις πλάτες τους το μέλλον της εργατικής τάξης και του λαού.***

Αυτή η νεολαία που κατακλύζει μαζικά - μαχητικά τους δρόμους ολόκληρης της χώρας, επιβάλλοντας τη δική της δημοκρατία, τη δική της "εξουσία", με τα δικά της "μπλόκα", αποφασίζοντας στις δικές της συνελεύσεις και με επικεφαλής τα δικά της όργανα πάλης ότι δε θέλει να καθορίζουν άλλοι την τύχη και το μέλλον της. Δεν ανέχεται να την εξουσιάζει η κυρίαρχη πολιτική των δυνάμεων της άρχουσας τάξης. Αυτοί οι νέοι και οι νέες δίδαξαν και διδάσκουν το πιο μεγάλο μάθημα που έμαθαν από την πείρα τους στο σχολειό και τον αγώνα. Πως τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα. Πως η ελπίδα δεν μπορεί να πεθάνει ούτε τελευταία, αν την κρατούν στα χέρια τους οι πιο ζωντανές δυνάμεις που γεννά μια κοινωνία. Πως το μέλλον μπορεί να 'ρθει στα σίγουρα από το δρόμο που τώρα αυτοί βαδίζουν.

Αυτός ο αγώνας σα γίνεται παλλαϊκός, σα γίνεται υπόθεση των εργατών, των αγροτών των γονιών των εκπαιδευτικών, φουσκώνει το ρυάκι για το μεγάλο ποτάμι του λαϊκού μετώπου. Ακόμη δεν είπαν την τελευταία λέξη. Εχουν δρόμο μπροστά τους που με την παλλαϊκή δράση θα γίνεται πιο φαρδύς, για να χωρέσει το δικό τους και το δικό μας περπάτημα, για να γίνει τ' όνειρο πραγματικότητα. Για το δικό τους μέλλον για το μέλλον του λαού αφέντη, για να ζήσουμε τις πιο όμορφες μέρες μας που δεν ήρθαν ακόμη, σαν τις κάνουμε ολόκληρες δικές μας. Και θα τις κάνουμε σίγουρα.