Θεσσαλία, χτες. "Ποτάμια" της νιότης που κυλούν στις πόλεις. Οι μαθητές διαδηλώνουν. Πλήθος και πάθος. Ορμή και αποφασιστικότητα. Είναι τόσοι πολλοί! Πώς να τους μετρήσεις; Πώς να φτάσει το μάτι σου στο αμέτρητο; Είναι τόσο νέοι, τόσο αυθόρμητοι!

Θεσσαλία, χτες. Οι μαθητές διαδηλώνουν. Ο λαός καμαρώνει. Οι Σημίτιδες φοβούνται. Περνούν τα παιδιά της Θεσσαλίας. Οι μαθητές του παρόντος. Οι νικητές του μέλλοντος.

********

Λάρισα.Η συγκέντρωση στην οδό Πολυτεχνείου. Ερχονται συνεχώς. Κατά σχολείο. Από παντού. Αγόρια και κορίτσια. Με τα φτερά της νιότης. Με τη χαρά του αγώνα. Καθήκον να τους μετρήσεις. Πάνω από 3.500.Περισσότεροι από κάθε άλλη φορά.

Μαζί τους εκπρόσωποι των αγροτών, των γονιών, άλλων φορέων, τους χαιρετούν και τους συμπαραστέκονται. Ετοιμοι τώρα για την πορεία. Μπροστά τα παπάκια. Με αναμμένα τα φώτα, κορνάρουν δίνοντας το σύνθημα της εκκίνησης. Και το "ποτάμι" ξεκινάει. Τα πανό, οι πικέτες, τα συνθήματα, η φλόγα, η χαρά. Στάση μπροστά στο κτίριο της αστυνομικής διεύθυνσης. Προειδοποίηση:"Με ΜΑΤ και βία δε γίνεται παιδεία". Ξεκινούν πάλι. Τώρα βρίσκονται μπροστά στη νομαρχία. Εκεί είναι συγκεντρωμένοι οι αγρότες. Το δηλώνουν ξανά: "Δε θα περάσει". Εκπρόσωπός τους απευθύνει χαιρετισμό στη συγκέντρωση των αγροτών. Παιδιά και πατεράδες στο ίδιο μετερίζι. Ποιος μπορεί να τους χωρίσει; Κανείς.

Συνεχίζουν. Πήχτρα οι δρόμοι. Οι Λαρισαίοι βγαίνουν στις πόρτες των μαγαζιών. Καμαρώνουν, συγκινούνται, συγχαίρονται, χειροκροτούν. Φτάνουν στην κεντρική πλατεία, μπροστά στο δικαστικό μέγαρο. Στήνουν τα πανό. Μιλούν από την ντουντούκα. Συνθήματα, καπνογόνα. Ενθουσιασμός. Καίνε μια σημαία της ΕΕ, γνωρίζουν τον ένοχο. Εξοργίζονται όταν ένας ανόητος από το δικαστικό μέγαρο πετάει ένα μπουκάλι με νερό στη συγκέντρωση. Εφορμούν στην πόρτα. Συγκρατιούνται. Χαιρετάει εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ. "Κάτσε καλά Γεράσιμε"...

Η διαδήλωση της οργής, του δίκαιου τελειώνει. Για σήμερα. Ραντεβού στα σχολεία. Και μετά ξανά στους δρόμους και στις πλατείες. Μέχρι τη νίκη.

******

Βόλος.Είναι απίστευτο. Πάνω από 6.000.Τόσο μικρή για να τους χωρέσει η τεράστια πλατεία Ελευθερίας. Μαθητές, καθηγητές και γονείς. Μέτωπο πανεκπαιδευτικό. Ομιλίες και χαιρετισμοί. Ο εκπρόσωπος των συνταξιούχων, ο θαλερός γέρων: "Σας θαυμάζουμε και σας ευχαριστούμε". Οι νέοι: "Αμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες".

Η πορεία ξεκινάει. Χιλιόμετρα ατέλειωτα απ' την πλατεία της αφετηρίας στο κτίριο όπου στεγάζεται η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι δρόμοι της πόλης μια απέραντη θάλασσα της νιότης. Με πανό και πικέτες. Και πρωτοτυπίες: το φέρετρο με τον παπά που κηδεύει την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ποιος μπορεί να δει, να αφουγκραστεί τη φωνή τους; Ποιος αντέχει να μη σταθεί πλάι τους; Ποιος θα τολμήσει να βρεθεί απέναντί τους;

*****

Τρίκαλα.Μιλιούνια κι εδώ. Τα παιδιά της παιδείας. Τα παιδιά του αγώνα. Απ' την κεντρική πλατεία της πόλης η εκκίνηση. Πορεία στους δρόμους της ελπίδας. Φωνάζοντας δυνατά τα συνθήματα, για να ακουστούν στο μέλλον. "Τίποτα, τίποτα δε μας σταματά, τη μόρφωση θα πάρουμε με τον τσαμπουκά". Φτάνουν στη νομαρχία. Να δηλώσουν κι εκεί τα αιτήματα του δίκιου τους. Την αποφασιστικότητα της πάλης τους. Τη δύναμη της ψυχής τους. Το πιστεύω της νίκης τους.

****

Καρδίτσα.Ωριμοι στο πλευρό των πατεράδων τους. Η μια γενιά για την άλλη. Απλές η αλήθειες τους, "ξιραφιάζουν" και το τελευταίο ίχνος υποδούλωσης. "Το μαθητικό κίνημα δε θα γονατίσει. Οπως δε γονάτισε, τόσα χρόνια, το αγροτικό". Ολοι τους πιστεύουν. Φωτιές τα μάτια τους. Αθώες καταιγίδες, που σμίγουν και γίνεται ο χείμαρρος. Ποιος θα τον σταματήσει; Ποιος θα τολμήσει να τον σταματήσει; Ποιος έχει το κουράγιο να το κάνει; Δε γυρεύουν απάντηση. Την ξέρουν ήδη. Και οι μαθητές και αυτοί που ζηλεύουν και φθονούν τα μάτια τους...