Η Γαλλία δε θα συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, που διεξάγονται στα πλαίσια του ΟΟΣΑ και αφορούν τη διαβόητη "Πολυμερή Συμφωνία Επενδύσεων", οι οποίες είχαν διακοπεί και θα έπρεπε να συνεχιστούν στις 20 Οκτώβρη στο Παρίσι. Τη δήλωση αυτή έκανε ο Γάλλος πρωθυπουργός, Λιονέλ Ζοσπέν, κατά τη διάρκεια πρόσφατης Συνεδρίασης της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Γενικού Γραμματέα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ρομπέρ Υ. Ο Υ εκτιμώντας τη δήλωση αυτή του Ζοσπέν, τη χαρακτήρισε σαν "μια σπουδαία πολιτική πράξη... ".

Στην πραγματικότητα, όπως τονίζουν πολιτικοί παρατηρητές στη γαλλική πρωτεύουσα, θα ήταν δυνατόν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις αυτές, που διεξάγονται στα πλαίσια του Οργανισμού για Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη κι όπου συμμετέχουν οι 29 πιο μεγάλες καπιταλιστικές βιομηχανικές χώρες. Ομως, αμέσως μετά την τοποθέτηση αυτή του Γάλλου πρωθυπουργού, εκπρόσωποι του ΟΟΣΑ δήλωναν ότι οι διαπραγματεύσεις αυτές θα συνεχιστούν στην ημερομηνία που έχει οριστεί, αν και είναι αδιανόητο τα άλλα κράτη - μέλη του Οργανισμού να αγνοήσουν το "όχι" αυτό της Γαλλίας.

Ο Ζοσπέν, στη δήλωσή του, μεταξύ άλλων, τόνιζε ότι οι σχετικές αντιρρήσεις, που εκφράζει η Γαλλία, δεν αφορούν ορισμένους τομείς και διάφορα τεχνικά ζητήματα, αλλά αυτό το ίδιο σχέδιο Συμφωνίας με τα θεμελιακά του προβλήματα, που σχετίζονται με την κυριαρχία των κρατών αυτών, τα οποία θα δεσμευτούν μελλοντικά με τη Συμφωνία αυτή. Γιατί, οι όροι της έτσι, όπως είναι διατυπωμένοι, αργότερα δε θα είναι δυνατόν να μεταρρυθμιστούν και θα είναι υποχρεωτικοί.

Οπως είναι γνωστό, πρόκειται για μια Συμφωνία, με την οποία τα κράτη που συμμετέχουν σ' αυτήν θα πρέπει να δεσμευτούν ότι θα νομιμοποιήσουν την απεριόριστη Παντοδυναμία και ελευθερία επενδύσεων των μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών πολυεθνικών κοντσέρν και τραπεζών διασφαλίζοντας αναντίρρητα όλα τα συμφέροντά τους. Στο όνομα, λοιπόν, "της ελευθερίας των επενδύσεων", όλα τα κράτη του κόσμου, ανεξάρτητα από το αν έχουν υπογράψει τη Συμφωνία ή όχι, δεσμεύονται να καταργήσουν την εθνική τους νομοθεσία και όλους εκείνους του νομικούς διακανονισμούς που θεωρούνται από τα κοντσέρν και τις μεγάλες τράπεζες σαν "εμπόδια για τις επενδύσεις τους... ".

Γιατί, στις περιπτώσεις που τα κράτη αυτά θα αποφάσιζαν να κρατικοποιήσουν, να κοινωνικοποιήσουν ή και να εθνικοποιήσουν τις ξένες αυτές επιχειρήσεις προς όφελος του συνόλου και της εθνικής τους κυριαρχίας, τότε τα κοντσέρν αυτά, αγνοώντας την εθνική τους νομοθεσία και όπως προβλέπεται από την Πολυμερή αυτή Συμφωνία θα έχουν το δικαίωμα να "τιμωρήσουν" αυστηρά τα κράτη αυτά, κατά το πρότυπο των οικονομικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Κούβα εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στο Ιράκ ή τη Λιβύη.

Θα πρέπει, όμως, να αναφερθεί ότι όταν το 1997 ήρθαν στο φως της δημοσιότητας οι διαπραγματεύσεις αυτές για την "Πολυμερή Συμφωνία Επενδύσεων", οι οποίες διεξάγονταν με απόλυτη μυστικότητα και κεκλεισμένων των θυρών, τότε στη Γαλλία είχε εκδηλωθεί ένα ισχυρό κίνημα διαμαρτυριών, το οποίο είχε βρει μεγάλη απήχηση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και σ' άλλα κράτη. Στην κορυφή του γαλλικού αυτού κινήματος βρέθηκαν συνδικαλιστές, αριστερές πολιτικές προσωπικότητες, καθώς και της γαλλικής διανόησης. Τότε, κάτω από την ισχυρή πίεση που είχε ασκηθεί εκ μέρους της δημόσιας κοινής γνώμης, η γαλλική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να προτείνει μια αναβολή των διαπραγματεύσεων για τις 20 του Οκτώβρη 1998, ενώ θα έπρεπε ν' αρχίσουν την Ανοιξη αυτού του χρόνου. Στο ενδιάμεσο, όμως, αυτό χρονικό διάστημα, ο Βρετανός Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Λ. Μπρίτταν, είχε δηλώσει ότι στις 18 του Μάη, στο Λονδίνο και στο όνομα της Επιτροπής της ΕΕ είχε ζητήσει να υπογραφεί μια νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ, η οποία ν' αντικαθιστά την υπάρχουσα και να φέρει τον χαρακτηρισμό "Υπερατλαντική Οικονομική Συνεργασία", η οποία, όπως αναφέρεται, συμπεριλάμβανε τους ίδιους όρους με τη διαβόητη "Πολυμερή Συμφωνία Επενδύσεων". Ταυτόχρονα, όμως, ο γκωλικός Πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, σε ομοφωνία με τον Ζοσπέν, είχε δηλώσει ότι η Συμφωνία αυτή αφορά τις προθέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη - μέλη της. Με τη νέα, όμως, δήλωση του Γάλλου πρωθυπουργού μπλοκάρεται η επίσημη συνέχιση των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι, οι οποίες θα ξανάρχιζαν στις 20 του περασμένου Οκτώβρη.

Παράλληλα, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, δε θα πρέπει να διαφεύγει κανενός της προσοχής ότι σε καμιά περίπτωση η "Πολυμερής Συμφωνία Επενδύσεων" δεν παραμερίζεται εντελώς από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Για τον απλούστατο και μόνο λόγο: Η δήλωση αυτή του Γάλλου πρωθυπουργού αφήνει μια πίσω πόρτα ανοιχτή. Γιατί, ταυτόχρονα, με το "όχι" για συνέχιση των διαπραγματεύσεων στα πλαίσια του ΟΟΣΑ, ο Ζοσπέν, τόνιζε, θεωρεί απολύτως αναγκαία την Πολυμερή Συμφωνία, αλλά "πάνω σε εντελώς νέες βάσεις και σε ένα πλαίσιο, που να συνενώνει όλους όσοι θα συμμετέχουν σε μια διεθνή συμφωνία επενδύσεων... ".

Ετσι, λοιπόν, η Γαλλία σκέφτεται να προτείνει τη διεξαγωγή νέων διαπραγματεύσεων σχετικά με το θέμα αυτό πάνω σε νέες βάσεις και στα πλαίσια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εμπορίου, η οποία αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει 132 κράτη απ' όλο τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτό, θα ήταν δυνατόν να συμμετάσχουν, πριν απ' όλα, οι αναπτυσσόμενες χώρες στην επεξεργασία μιας διεθνούς συμφωνίας επενδύσεων, οι οποίες μέχρι τώρα ήταν αποκλεισμένες από τις μυστικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονταν στο Παρίσι.Σχετικά με το θέμα αυτό, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι στα πλαίσια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εμπορίου ήδη έχουν διεξαχθεί ακόμα μια φορά διαπραγματεύσεις και μάλιστα κατά τη διάρκεια της Συνδιάσκεψης που είχε πραγματοποιηθεί το Δεκέμβρη του 1996 στη Σιγκαπούρη. Τότε ορισμένα κράτη, όπως η Ινδία, το Πακιστάν, η Μαλαισία, η Αίγυπτος και η Ινδονησία είχαν δηλώσει ξεκάθαρα ότι σε καμιά περίπτωση δεν είναι διατεθειμένα να παραιτηθούν από τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και τον κρατικό τους έλεγχο λόγω των ξένων επενδύσεων, τις οποίες προτίθενται να κάνουν τα ξένα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κοντσέρν και τράπεζες. Η ίδια άποψη εκφράζεται και από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η οποία, όπως και η Ρωσία, μέχρι τώρα δε συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις, γιατί συστηματικά αρνούνται στις χώρες αυτές να ενταχθούν στην Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ