ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (Του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Αν και η ατμόσφαιρα έντασης και κρίσης στον Περσικό Κόλπο έχει ελαττωθεί αισθητά, ο υπεύθυνος των επιθεωρητών του ΟΗΕ στο Ιράκ, Ρίτσαρντ Μπάτλερ, μιλώντας σε κλειστή συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (24/11), εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το ότι, όπως είπε, η Βαγδάτη αρνήθηκε να παραδώσει ντοκουμέντα σχετικά με το πρόγραμμα όπλων της.

Το Συμβούλιο δεν πήρε καμιά απόφαση, αρκέστηκε μόνο στο να συστήσει τη συνέχιση των επαφών γι' αυτό το θέμα.

"Αυτό δεν είναι μια κρίση, αυτό είναι ένα πρόβλημα", είπε ο αντιπρόσωπος της Κίνας, Σεν Γκίοφανγκ.

Ανάλογη διαλλακτική θέση πήρε και ο Ρώσος αντιπρόσωπος, Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος υπογράμμισε ότι η διαφορά γύρω από τα ντοκουμέντα αυτά θα πρέπει να διευθετηθεί μεταξύ του Μπάτλερ και του Ιράκ. Ταυτόχρονα, όμως, αποκαλύφθηκε ότι η Ρωσία συνέβαλε στην απόρριψη μιας συνταγμένης από τη Βρετανία δήλωσης, η οποία διαλάμβανε ότι αυτή η ιρακινή ενέργεια "δεν αποτελεί πλήρη συνεργασία" με τους επιθεωρητές του ΟΗΕ για τα όπλα. Πράγμα, βέβαια, που, αν εγκρινόταν, θα οδηγούσε σε μια νέα όξυνση της κρίσης.

Η κυβέρνηση του Ιράκ έχει δηλώσει ότι τα ντοκουμέντα για τα όπλα, που είχαν χρησιμοποιηθεί από το 1982 - '88 στον ιρανο-ιρακινό πόλεμο, είναι άσχετα, έχουν ήδη καταστραφεί ή έχουν παραδοθεί στους επιθεωρητές.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Κλίντον έσπευσε να κατηγορήσει και πάλι το Ιράκ ότι αθετεί τη συμφωνία του να συνεργαστεί με τους επιθεωρητές του ΟΗΕ για τα όπλα.

Στο μεταξύ, στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο, συνεχίζεται και εντείνεται η πάλη για την άμεση άρση των εξοντωτικών κυρώσεων και του οικονομικού αποκλεισμού, που έχει επιβάλει - καθ' υπαγόρευση της Ουάσιγκτον - ο ΟΗΕ στο Ιράκ, με τις φοβερές συνέπειες για το λαό του.

Τα 8χρονα και πλέον αντίποινα αυτά, τα οποία επικαλέστηκε τον Οκτώβρη η κυβέρνηση του Ιράκ και απέβαλε την αποστολή των επιθεωρητών από το έδαφος του, είναι, όπως έγραψαν (22/11) οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης" (ΝΥΤ), "ανάμεσα στα σκληρότερα που επιβλήθηκαν στη νεότερη εποχή και υπολογίζεται ότι έχουν κοστίσει στο Ιράκ πάνω από 120 δισεκατομμύρια δολάρια σε πετρελαϊκό εισόδημα.

Συντριπτικό είναι και το ανθρώπινο κόστος. Εκατομμύρια Ιρακινοί έχουν μείνει χωρίς επαρκή τροφή, καθαρό νερό και ιατρικά εφόδια. Ο ΟΗΕ υπολογίζει, με βάση στοιχεία της ιρακινής κυβέρνησης, ότι ένα εκατομμύρια παιδιά αυτής της χώρας υποσιτίζονται και 700.000 έχουν πεθάνει μετά το 1990.

Στον αμερικάνικο Τύπο δημοσιεύονται πολύ συχνά επιστολές απλών ανθρώπων, αλλά και προσωπικοτήτων και οργανώσεων, που καταγγέλλουν με αγανάκτηση τα εξοντωτικά αυτά μέτρα.

Να εδώ ένα τέτοιο δείγμα, που εκφράζει καθαρότατα αυτά τα αισθήματα. Στους ΝΥΤ δημοσιεύτηκε (11/11) επιστολή ενός Αμερικανού από την Ουάσιγκτον, του Ερικ Γκουστάφσον, που έλεγε μεταξύ άλλων:

"Τον περσινό Μάη, 6 χρόνια αφότου υπηρέτησα στον πολέμου του Περσικού Κόλπου, ταξίδεψα στο Ιράκ, μαζί με άλλους αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατά παράβαση της ταξιδιωτικής απαγόρευσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό που είδα ήταν θάλαμοι νοσοκομείων γεμάτοι από παιδιά που πέθαιναν, οι δρόμοι της Βαγδάτης ήταν πλημμυρισμένοι από βρομόνερα του αποχετευτικού δικτύου, και οι γιατροί καταπολεμούσαν τις ασθένειες χωρίς αρκετά φάρμακα".

Και κατέληγε ο επιστολογράφος: "Αν τα μέσα της δημοσιότητας μετέδιδαν τα αφόρητα δεινά που είδα εγώ, είμαι βέβαιος ότι θα άρχιζε μια πραγματική συζήτηση".

Επίσης, στους ΝΥΤ δημοσιεύτηκε (23/11) και επιστολή ενός απλού ανθρώπου, ονόματι Ν. Σουρές, σταλμένη από την πόλη Τσενάι της απόμακρης Ινδίας, που, απαντώντας σε κύριο άρθρο της ίδιας εφημερίδας με τον τίτλο "Ανατρέποντας τον Σαντάμ Χουσεϊν", υπέδειχνε με το δικό του τρόπο:

"Είναι καλύτερο για τον Πρόεδρο Κλίντον και τους συμμάχους, αντί να συγκεντρώνονται γύρω από την ιδέα ανατροπής του κ. Χουσεϊν, να ασχοληθούν με τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα, όπως το να συγκεντρώνονται στη μείωση των ποσοστών του εγκλήματος σε διάφορες πόλεις, στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι λαοί και οι χώρες ας φροντίσουν τα δικά τους πεπρωμένα".

Είναι τόσο συγκλονιστικό το δράμα του ιρακινού λαού, και, ιδιαίτερα, των αθώων παιδιών, που ακόμα και ο υπεύθυνος του ΟΗΕ, που διαχειριζόταν το πρόγραμμα πετρέλαιο - για - τρόφιμα, Ντίνις Χάλιντεϊ, παραιτήθηκε το φετινό καλοκαίρι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις κυρώσεις κατά του Ιράκ. Ο ίδιος υπολόγιζε ότι 6.000 μέχρι 7.000 βρέφη του Ιράκ πεθαίνουν κάθε μήνα, λόγω κακής διατροφής και ασθενειών, που σχετίζονται με τις κυρώσεις.

Παρ' όλα αυτά, όπως υπενθυμίζει η εβδομαδιαία εφημερίδα "Βίλατζ Βόις" (1/12), η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Μαντελίν Ολμπράιτ, σε τηλεοπτική συνέντευξή της το 1996, όταν η παρουσιάστρια του προγράμματος "60 Μίνιτς", Λέσλι Στάιλ παρατήρησε ότι μισό εκατομμύριο παιδιά είχαν πεθάνει στο Ιράκ, αφότου επιβλήθηκαν οι κυρώσεις, διαλάλησε ανενδοίαστα: "Νομίζουμε ότι αξίζει αυτό το τίμημα!".

Οχι λιγότερο αδίστακτος γι' αυτό το θέμα είναι και ο σημερινός πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, ο οποίος, σε άρθρο του στους ΝΥΤ (13/11), με το δουλοπρεπέστατο τίτλο "Είναι καιρός να ανταποδώσουμε στην Αμερική", έγραφε προκλητικότατα:

"Για άλλη μια φορά, η Αμερική και η Βρετανία στέκονται ώμο με ώμο κατά του Ιράκ. (...) Η Αμερική για άλλη μια φορά ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του καθήκοντος, επωμιζόμενη πολλές από τις ευθύνες της διεθνούς κοινότητας και αναπτύσσοντας την τρομερή στρατιωτική ισχύ της στον Περσικό Κόλπο στην υπόθεση της διπλωματίας. Είτε είναι ο Σαντάμ Χουσεϊν, είτε ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς της Σερβίας, οι δικτάτορες του μεταψυχροπολεμικού κόσμου ανταποκρίνονται μόνο σε μια απλή λογική: στην πειστική απειλή της βίας. Θέλουμε ο Σαντάμ Χουσεϊν να συμμορφωθεί με τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Ομως, αν δεν ανακόψει πρόθυμα τις προσπάθειές του να δώσει στον εαυτό του την ικανότητα να διαπράξει μαζική δολοφονία, είμαστε έτοιμοι να τον εξαναγκάσουμε".

Στους αχαλίνωτους λεονταρισμούς αυτού του είδους, γενικότερα, είχε δώσει, νωρίτερα αποστομωτική απάντηση ο ηγέτης του Ιρακινού Κομμουνιστικού Κόμματος, Χαμίντ Μάτζιντ Μούσα. Σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες στις 25/10, αναφερόμενος στο όλο θέμα, είχε καταγγείλει ότι οι ΗΠΑ "χειρίζονται την κρίση... αναζητώντας δικαιολογίες για την παράταση του αποκλεισμού, χωρίς να παίρνουν υπόψη τα δεινά του λαού μας".

Τα κίνητρα των ΗΠΑ, τόνιζε ο Μούσα, προχωρούν πέρα από την απομάκρυνση του Χουσεϊν, περιλαμβάνοντας "τον πλήρη έλεγχο πάνω στον πετρελαϊκό πλούτο του Ιράκ και το να αποφασίζουν για το μέλλον του πολιτικο-κοινωνικού καθεστώτος του".

Και πρόσθετε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να ενδυναμώσουν "την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ηγεμονία τους" στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. "Εμείς βασιζόμαστε", συμπλήρωνε, "στις δικές μας εσωτερικές δυνάμεις για αλλαγή και τη δημιουργία μιας δημοκρατικής εναλλαγής".

Τέλος, ο Μούσα απηύθυνε έκκληση για διεθνή αλληλεγγύη, ώστε να αρθεί ο οικονομικός αποκλεισμός, καθώς και στον αγώνα του ιρακινού λαού για δημοκρατία και αυτοδιάθεση.

Εξάλλου, σε σχόλιό του στο "Πιπλς Ουίκλι Ουόλντ" (28/11), όργανο του ΚΚ ΗΠΑ, ο γνωστός κομμουνιστής οικονομολόγος και δημοσιολόγος, Βίκτορ Πέρλο, ανέφερε:

"Η παγκόσμια κατακραυγή εξανάγκασε τον Κλίντον να σταματήσει - τουλάχιστον προς το παρόν - το γενοκτονικό βομβαρδισμό του Ιράκ. Ομως, όπως το έβαλε ο πρώην πρεσβευτής στον ΟΗΕ, Μπιλ Ρίτσαρντσον, οι ΗΠΑ προτίθενται να διατηρήσουν το δολοφονικό αποκλεισμό "επ' άπειρον" - ή τουλάχιστον μέχρις ότου το Ιράκ επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να διορίσει την κυβέρνησή του.

Το Ιράκ σωστά απαιτεί τον τερματισμό των κυρώσεων και σε ανταλλαγή να επιτρέψει απεριόριστη αμερικανική εξέταση της οπλικής βιομηχανίας του - κυρώσεων, που ήδη κόστισαν στο Ιράκ πάνω από 120 δισεκατομμύρια δολάρια σε πετρελαϊκό εισόδημα, προκάλεσαν υποσιτισμό σε ένα εκατομμύριο παιδιά του Ιράκ και 700.000 νεκρούς από το 1990 μέχρι σήμερα.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει δικαιολογία για τον απάνθρωπο γενοκτονικό βομβαρδισμό εκατομμυρίων Ιρακινών πολιτών, με πρόσχημα την επιθεώρηση των όπλων. Ο αντικειμενικός στόχος της εξολόθρευσης του Ιράκ δεν είναι η εξάλειψη των όπλων μαζικής καταστροφής, αλλά να επιβάλει βίαια την ιδιωτικοποίηση των τεράστιων αποθεμάτων πετρελαίου του Ιράκ προς όφελος των αμερικανικών πετρελαϊκών γιγάντων".

Κατέληγε ο Πέρλο: "Μόνο η μαζική διαμαρτυρία του αμερικανικού λαού, παρόμοια με τους αγώνες που τόσο πολύ επέβαλαν τον τερματισμό του βιετναμικού πολέμου, μπορεί να αποτρέψει το ξέσπασμα της σφαγής εκατομμυρίων Ιρακινών και την παραπέρα σμίκρυνση της εικόνας της Αμερικής στα μάτια των λαών του κόσμου".