Με τη διεκδίκηση 110 περίπου δισεκατομμυρίων δραχμών, των δημάρχων της Αττικής, από την κυβέρνηση, συμφωνούμε απόλυτα. Για πολλούς λόγους και, πολύ περισσότερο, γιατί πρόκειται για θεσμοθετημένους πόρους, τους οποίους η κυβέρνηση παρακρατεί αυθαίρετα.

Δεν καταλαβαίνουμε, όμως, ορισμένα πράγματα και θέλουμε να τα σημειώσουμε: Πρώτον, τι σημαίνει η απειλή του δημάρχου Αθήνας ότι, εάν εντός πενθημέρου δεν ικανοποιήσει η κυβέρνηση το προαναφερόμενο αίτημα, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) της Αττικής θα υποχρεωθούν να επιβάλουν υπέρογκες αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, που θα φτάνουν μέχρι και στο 48%; Δηλαδή, το όλο πρόβλημα του κ. Αβραμόπουλου είναι αποκλειστικά και μόνο ποιος θα χρεωθεί το πολιτικό κόστος ενός ακόμη βαρέος φορομπηχτικού πλήγματος στα λαϊκά εισοδήματα; Και το σημειώνουμε, γιατί δε νομίζουμε πως έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι, εάν θέλουν οι δήμαρχοι της Αττικής, μπορούν να υποχρεώσουν την κυβέρνηση στην ικανοποίηση του παντελώς δίκαιου αιτήματός τους. Εάν πράγματι θέλουν να αποτρέψουν ένα ακόμη αντιλαϊκό μέτρο, μπορούν και πρέπει να οργανώσουν την αγωνιστική διεκδίκηση του αιτήματός τους. Να ζητήσουν τη συμπαράσταση και ενεργητική συμμετοχή των εργατικών και άλλων σωματείων, των μαζικών φορέων και, πάνω απ' όλα, των εργαζομένων και όλου του λαού.

Διαφορετικά θα έχουν και αυτοί τις δικές τους, βαριές ευθύνες.