Τις αρνητικές συνέπειες της εφαρμοζόμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της ΕΕ, υπεύθυνης για τη δημιουργία και την όξυνση της κρίσης που βασανίζει εκατομμύρια εργαζόμενους, επισήμανε και καταδίκασε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Θεωνάς,παρεμβαίνοντας στη συζήτηση της Ολομέλειας του ΕΚ σχετικά με την απασχόληση στην Ευρώπη και τις πολιτικές απασχόλησης των κρατών - μελών το 1999, υπογραμμίζοντας ότι η μόνη απάντηση σε μια τέτοια συνεχιζόμενη και εντεινόμενη πολιτική είναι η ενδυνάμωση του αγώνα των εργαζομένων για την ανατροπή της, για την προάσπιση του δίκιου και των δικαιωμάτων τους.

"Μια ρεαλιστική εκτίμηση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης στην Ενωση, υπογράμμισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, καταλήγει στα εξής απογοητευτικά συμπεράσματα: Οι σημερινοί ρυθμοί δημιουργίας θέσεων απασχόλησης δεν αρκούν, για να απορροφήσουν το υψηλό ποσοστό ανέργων και να εξασφαλίσουν εργασία στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Για πέμπτη φορά μέσα σε 6 χρόνια σημειώθηκε μείωση των θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης. Ολες οι νέες θέσεις εργασίας που συστάθηκαν αφορούσαν μερική απασχόληση. Η οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ ήταν 2,7% το '97 και αναμένεται να είναι 2,8% το '98, ενώ οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν 1% και παρ' όλα αυτά οι δείκτες ανεργίας και μακροχρόνιας ανεργίας όχι μόνο δε βελτιώθηκαν, αλλά επιδεινώθηκαν περαιτέρω. Το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού πλήττει ήδη ή απειλεί άμεσα όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού".

"Πόση αισιοδοξία επιτρέπουν αυτά τα δεδομένα;", τόνισε ο Γ. Θεωνάς. "Η πολιτική απασχόλησης της ΕΕ και των κρατών - μελών αποδεικνύεται αναξιόπιστη και υπεύθυνη για την όξυνση της κρίσης που βασανίζει εκατομμύρια πολίτες της Ενωσης. Αυτό το συμπέρασμα βγάζουν οι εργαζόμενοι, οι πολίτες της Ενωσης. Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα η Ανακοίνωση της Επιτροπής, όσο και η έκθεση που συζητάμε επιμένουν σε μια πολιτική που υποτάσσει το όποιο δυναμικό ανάπτυξης στην ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας και του εμπορίου, που δίνει προτεραιότητα στο Σύμφωνο Σταθερότητας, παρά στην απασχόληση και τη βελτίωση των όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων, που θεωρεί τη νομισματική σταθερότητα μοναδική προϋπόθεση για την προώθηση των επενδύσεων, που με την επινόηση της "απασχολησιμότητας" μεταθέτει το βάρος της ευθύνης για την απόκτηση εργασίας στον εργαζόμενο και όχι στην πολιτεία και στην πολιτική της, που αρνείται πεισματικά τη μείωση του χρόνου εργασίας, με στόχο τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και των άτυπων μορφών εργασίας".

"Οι εργαζόμενοι αποδοκιμάζουν αυτή την πολιτική, κατέληξε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Δεν περιμένουν τίποτα από αυτή και αργά ή γρήγορα με τον αγώνα τους θα την ανατρέψουν. Σε αυτούς τους αγώνες θα μας βρουν στο πλευρό τους, συμπαραστάτες στο αγώνα για το δίκιο και τα δικαιώματα τους".