Κι αναθυμάσαι και τιμάς ηρώων πράξεις, γιαγιάδες και παππούδες κι αετόπουλα. Πύρινα, ματωμένα γράμματα: ΟΚΝΕ - ΚΝΕ - ΕΑΜ νέων - ΛΕΥΤΕΡΗ ΝΕΑ - ΕΠΟΝ, τραγούδι και ντουφέκι και λεβεντιά.

Δράκου γενιά εσύ, κοίτα μακριά, κοίτα ψηλά, σημάδεψε τον ήλιο. Λαός μαζί σου ατρόμητος, "αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι". Κι εσύ μπροστά, πυρφόρα δύναμη, με της καρδιάς το σκίρτημα και της αυγής τους πρωτανθούς.

Σ' εβένινο κρεβάτι στολισμένο/ με κοραλλένιους αετούς/ βαθυά κοιμάται,/ ο Νέρων - ασυνείδητος, ήσυχος, κι ευτυχής (...) Ομως οι Λάρητές του (σ. σ. μικροί σπιτικοί θεοί - το αυλικό περιβάλλον) ανήσυχοι και περίφοβοι είναι κι ο ένας πάνω στον άλλο πέφτει, "γιατί κατάλαβαν τι είδος βοή είναι τούτη, / τα 'νιωσαν πια, τα βήματα των Ερινύων".

Καθόλου ποιητικά, ωμά και απροκάλυπτα, το μεγάλο αμερικανικό περιοδικό γράφει: "...Ολοι φαίνεται πια να συμφωνούν ότι ο καπιταλισμός τελεί σε άτακτη υποχώρηση, παρ' όλο που ο καθένας ερμηνεύει το φαινόμενο με το δικό του τρόπο".

Εσύ, λέει ο Ρίτσος:

"... Πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς (...) Αύριο πρέπει να σκάψεις/ πρέπει να ξεριζώσεις τ' αγριοβότανα/ που φύτρωσαν στον κήπο... / πρέπει να ξανασκάψεις εκεί/ που έσκαψες/ πρέπει να ξανασπείρεις/ εκεί που έσπειρες/ αλλιώς το θέρος θα 'ρθει, χωρίς λουλούδια και καρπούς/ να σε βρει γονατιστό πάνω στο βράχο.

Σημείωση Σύνταξης: Ο δαίμονας της ...νέας (α)ταξίας ...καταβρόχθισε στο φύλλο της 17/9/98 το όνομα του χρονικογράφου μας Γιώργου Κ. Τσαπόγα.