"Φτου, να πάρει η οργή σαν πέτρα είναι το άτιμο" θα λέμε εξουθενωμένοι, καθώς θα σπρώχνουμε, επί τρία χρόνια, το ΕΥΡΩ προς την Ελλάδα. Και επειδή όλη αυτή η εξοντωτική προσπάθεια εκ μέρους μας θα γίνεται μόνο προς όφελος των ολίγων του τόπου, πολύ θα μοιάζουμε με υποζύγια, παλαιοτέρων εποχών, που μετέφεραν στη σειρά και αγκομαχώντας τα σακιά με το στάρι στις αποθήκες του τσιφλικά!

Με άλλα λόγια, δηλαδή, θα συνεχιστεί η μπαγαπόντικη μοιρασιά που γίνεται μονίμως μεταξύ ολίγων και πολλών σ' αυτόν τον τόπο. Ετσι η μόνη αλλαγή που θα γίνει για μας με το ΕΥΡΩ θα είναι η εξής: Τα ψίχουλα που θα εξακολουθήσουμε να παίρνουμε ως μισθούς ή συντάξεις, δε θα λέγονται πια πενταροδεκάρες, αλλά σεντς, επί το ευρωπαϊκότερον!

Ασφαλώς τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Αντιθέτως, για να πιάσουμε τα κριτήρια του ΕΥΡΩ εμείς οι ασθενείς οικονομικά τάξεις θα τραβήξουμε του λιναριού τα πάθη. Η ανεργία θα φουντώσει σίγουρα κι άλλο, το χαράτσωμά μας θα ενταθεί, ό,τι ανήκει στο δημόσιο θα ξεπουληθεί και ό,τι από τα κεκτημένα έχει απομείνει, θα κουρσευτεί ασύστολα. Το ΕΥΡΩ, δυστυχώς, όπως φαίνεται και από το... όνομά του, είναι μόνον για τους "εύρωστους" και όχι για εμάς τους "αδύνατους". Για εμάς, το πανευρωπαϊκό νόμισμα είναι ένας επιπλέον χαλκάς στην αλυσίδα που μας έχουν περάσει, από καιρό, στο λαιμό, τα τραστ και οι πολυεθνικές...

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ