"Ω, μον ντιε" τι απέραντη ευτυχία μας πλημμύρισε από προχτές, που μάθαμε ότι σε τρία χρόνια το πολύ θα έχουμε και εμείς ως νόμισμα το ΕΥΡΩ. "Ω, Θεέ μου" τι ευτυχία, διότι όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να κυκλοφορείς με ψωροδραχμές πάνω σου και αλλιώς με ένα νόμισμα πολύ "σικ" και ιδιαίτερα πολύ σκληρό. Το πόσο σκληρό και βαρύ θα είναι το περιβόητο ΕΥΡΩ ίσως αρκετοί από εμάς τους μισθοσυντήρητους να μην το έχουν συνειδητοποιήσει προς το παρόν. Θα το καταλάβουν όμως πολύ σύντομα, διότι εμείς θα είμαστε που θα αναγκαστούμε να "κουβαλήσουμε" το ευρωνόμισμα εδώ και σίγουρα θα... κοψομεσιαστούμε.
"Φτου, να πάρει η οργή σαν πέτρα είναι το άτιμο" θα λέμε εξουθενωμένοι, καθώς θα σπρώχνουμε, επί τρία χρόνια, το ΕΥΡΩ προς την Ελλάδα. Και επειδή όλη αυτή η εξοντωτική προσπάθεια εκ μέρους μας θα γίνεται μόνο προς όφελος των ολίγων του τόπου, πολύ θα μοιάζουμε με υποζύγια, παλαιοτέρων εποχών, που μετέφεραν στη σειρά και αγκομαχώντας τα σακιά με το στάρι στις αποθήκες του τσιφλικά!
Υπομονή, δυο τρία χρόνια, αγαπητοί, υπομονή μέχρι το 2001, οπότε θα αρχίσει να κουδουνίζει μέσα στις τσέπες μας το ΕΥΡΩ και τότε ποιος στη χάρη μας. Κι αν τυχόν παραξενεύεστε που λέω θα "κουδουνίζει" σας εξηγώ αμέσως, αν δεν το πήρατε χαμπάρι, ότι το πανευρωπαϊκό νόμισμα δε θα κυκλοφορεί μόνο σε χαρτονομίσματα, αλλά και σε κέρματα. και, φυσικά, ουδεμία αμφιβολία υπάρχει πως μόλις φέρουμε εδώ το ΕΥΡΩ, οι μεν αφέντες θα αρπάξουν τα "χοντρά" και εμείς θα περιοριστούμε στα "ψιλά".
Με άλλα λόγια, δηλαδή, θα συνεχιστεί η μπαγαπόντικη μοιρασιά που γίνεται μονίμως μεταξύ ολίγων και πολλών σ' αυτόν τον τόπο. Ετσι η μόνη αλλαγή που θα γίνει για μας με το ΕΥΡΩ θα είναι η εξής: Τα ψίχουλα που θα εξακολουθήσουμε να παίρνουμε ως μισθούς ή συντάξεις, δε θα λέγονται πια πενταροδεκάρες, αλλά σεντς, επί το ευρωπαϊκότερον!
Πανηγυρίζουν οι κυβερνώντες και οι βαρόνοι του τόπου για την υπόσχεση που έλαβαν ότι το 2001 θα έχουμε και εμείς ως νόμισμα το ΕΥΡΩ. Πανηγυρίζουν επί τρεις μέρες τώρα σαν να έφτασε στο λιμάνι ο... στόλος και το δολάριο, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ξεφαντώνουμε και εμείς τις πάλαι ποτέ τροτέζες του Πειραιά; Μήπως με τη νομισματική αλλαγή θα μειωθεί για μας η ανεργία, θα σταματήσει η καταλήστευση των εισοδημάτων μας, θα πέσουν οι τιμές στην αγορά ή μήπως θα γίνει επιτέλους φωτεινό το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον μας;
Ασφαλώς τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Αντιθέτως, για να πιάσουμε τα κριτήρια του ΕΥΡΩ εμείς οι ασθενείς οικονομικά τάξεις θα τραβήξουμε του λιναριού τα πάθη. Η ανεργία θα φουντώσει σίγουρα κι άλλο, το χαράτσωμά μας θα ενταθεί, ό,τι ανήκει στο δημόσιο θα ξεπουληθεί και ό,τι από τα κεκτημένα έχει απομείνει, θα κουρσευτεί ασύστολα. Το ΕΥΡΩ, δυστυχώς, όπως φαίνεται και από το... όνομά του, είναι μόνον για τους "εύρωστους" και όχι για εμάς τους "αδύνατους". Για εμάς, το πανευρωπαϊκό νόμισμα είναι ένας επιπλέον χαλκάς στην αλυσίδα που μας έχουν περάσει, από καιρό, στο λαιμό, τα τραστ και οι πολυεθνικές...
Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ