Σε αλχημείες και λογιστικές απάτες καταφεύγουν οι χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και τα επίσημα κοινοτικά όργανα, για να εμφανίσουν την ανεργία μικρότερη απ' τις πραγματικές διαστάσεις. Επιδιώκουν έτσι να μετριάσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων και των ανέργων. Ταυτόχρονα επιχειρούν να αξιοποιήσουν αυτά τα στοιχεία για να δικαιολογήσουν τις παρεμβάσεις στην "αγορά εργασίας" με μέτρα όπως η κατάργηση του 8ωρου, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η καταστροφή του κοινωνικό - ασφαλιστικού συστήματος.

Πρωταθλητές σ' αυτή την απάτη εμφανίζονται οι Βρετανοί κυβερνώντες, Συντηρητικοί και Εργατικοί. Αν όμως πάρουμε υπόψη ότι το βρετανικό μοντέλο, το οποίο είναι αντίγραφο του αμερικανικού, θεωρείται πρότυπο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τότε πρέπει να περιμένουμε ανάλογες μεθοδεύσεις και στις άλλες χώρες - μέλη. Δείγματα "συμμόρφωσης" σ' αυτή την πρακτική δίνει και η ελληνική κυβέρνηση με το νομοσχέδιο που τελευταία δημοσιοποίησε.

Μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι στη Βρετανία, εξαιτίας του τρόπου υπολογισμού της ανεργίας, είχαν "εξαφανιστεί" 500.000 άνεργοι που δεν απογράφονταν από τις επίσημες υπηρεσίες. Μόνο εξαιτίας αυτού του γεγονότος το ποσοστό της ανεργίας στη Βρετανία ανέβηκε από 5%, όπως παρουσιαζόταν επισήμως, στο 7%. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την πολύχρονη διακυβέρνηση των Συντηρητικών το σύστημα υπολογισμού της ανεργίας άλλαξε τριάντα (30) φορές! Ακόμη και σήμερα, επί κυβέρνησης Εργατικών, δε μετριούνται σαν άνεργοι οι νέοι κάτω των 17 ετών που δεν έχουν δουλιά, όπως και όσοι είναι πάνω από 55 χρόνων και έχουν σταματήσει να εργάζονται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ομως εκεί που η αλχημεία απογειώνεται είναι στη μέτρηση της μερικής απασχόλησης ή της υποαπασχόλησης. Εργαζόμενοι που υποχρεώνονται να δουλεύουν 3 ή 4 ώρες την εβδομάδα μετριούνται σαν εργαζόμενοι, έστω κι αν η εργασία τους δεν μπορεί να τους δώσει ούτε τα στοιχειώδη μέσα για να ζήσουν. Ηδη αυτές οι μορφές ψευτοαπασχόλησης έχουν διαδοθεί σε πολλές χώρες. Στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 18% της συνολικής απασχόλησης, στη Βρετανία το 25%, στη Γαλλία το 15,8% (το 1996).

Μια αμερικανική έρευνα που αναφέρεται στην περίοδο 1983-1993 αναφέρει ότι εξαιτίας αυτού του υπολογισμού τα ποσοστά ανεργίας είναι κατά 5% μικρότερα απ' τα πραγματικά σε όλες τις χώρες.

Με τέτοια "κόλπα" προσπαθούν οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μειώσουν την οργή και την αντίδραση των ανέργων και των εργαζομένων. Ομως αν για τις κυβερνήσεις και την Κομισιόν η ανεργία είναι 10% για τον καθένα από τα 25 εκατομμύρια των ανέργων η ανεργία είναι 100%. Οπως και οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι η απειλούμενη και γι' αυτούς ανεργία δε θα είναι 10, αλλά 100%.