"... στο Κόμμα έμαθα το πραγματικό νόημα της ζωής. Με έκανε και μένα άξια να σταθώ στην πρωτοπορία της εποχής μας, μου έδωσε ιδανικά και γνώσεις και σκοπό, με οδήγησε στον αγώνα. Γνώρισα τη δύναμη του λαού και πείστηκα πως καμιά επίθεση και καμιά ήττα, όσο μεγάλη κι αν είναι, όπως τώρα η ανατροπή του σοσιαλισμού, δεν είναι παντοτινή. Προσωρινά δυσκολεύει και εμποδίζει, μα δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική πορεία του κόσμου προς το σοσιαλισμό".

Ακριβά λόγια, λόγια παρακαταθήκη της συντρόφισσάς μας Ρούλας Κουκούλου, που, πριν ένα χρόνο, στις 21 Γενάρη του 1997, έφυγε για πάντα από κοντά μας, έχοντας αφήσει πίσω της, με τη δράση της από τις γραμμές του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος, βαριά αγωνιστική κληρονομιά.

Η Ρούλα Κουκούλου γεννήθηκε στη Νάουσα το 1916. Στο ΚΚΕ εντάχθηκε το 1937 και από την αρχή της Κατοχής πήρε μέρος στο κίνημα της Αντίστασης. Οργανώθηκε στο ΕΑΜ, από τις γραμμές του οποίου αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική κατοχή.

Μετά το 7ο Συνέδριο του Κόμματος (Οκτώβρης 1945), στο οποίο έλαβε μέρος ως σύνεδρος, δούλεψε στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά ως μέλος της Επιτροπής Πόλης και υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλιά. Τον Οκτώβρη του 1947 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στις γραμμές του ΔΣΕ, όπου και πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις, έχοντας ειδική χρέωση για τις μαχήτριες. Ενα χρόνο αργότερα, αφότου βγήκε στο βουνό, τον Οκτώβρη του 1948, ιδρύθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα η Πανελλαδική Δημοκρατική Ενωση Γυναικών (ΠΔΕΓ), της οποίας η Ρ. Κουκούλου διατέλεσε γενική γραμματέας.

Η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είχε ως αποτέλεσμα η Ρ. Κουκούλου - όπως και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές - να πάρει το δρόμο της αναγκαστικής πολιτικής προσφυγιάς. Εζησε στη Ρουμανία ως το 1955.

Τον Οκτώβρη του 1951, στη 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, προσλήφθηκε ως αναπληρωματικό μέλος του καθοδηγητικού οργάνου του Κόμματος.

Το 1955, ήρθε στην Ελλάδα για παράνομη δουλιά. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στου Αβέρωφ και στο Γεντί Κουλέ. Πέρασε από 4 δίκες και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση για την αγωνιστική της δράση. Την άνοιξη του 1960, ξανακάθισε στο εδώλιο του στρατοδικείου, στις περιβόητες δίκες "για κατασκοπία" και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Ενώ ήταν φυλακισμένη, στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος, εκλέχτηκε παμψηφεί αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του.

Από τη φυλακή βγήκε το 1966, έχοντας συμπληρώσει 11 χρόνια φυλάκισης. Αμέσως εντάχθηκε στην ΕΔΑ, από τις γραμμές της οποίας αγωνίστηκε ως τον Απρίλη του 1967 που τη συνέλαβαν τα όργανα της χούντας. Εξορίστηκε στη Γυάρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό κι έμεινε ένα χρόνο κατ' οίκον περιορισμό στο Νησί Καλαμάτας. Οταν διασπάστηκε το ΚΚΕ, από την εξορία που βρισκόταν, κατάφερε να στείλει γράμμα στο ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, με το οποίο καταδίκαζε την οπορτουνιστική, φραξιονιστική, διασπαστική γραμμή της ομάδας Παρτσαλίδη - Ζωγράφου - Δημητρίου και συντασσόταν με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας.

Οταν απελευθερώθηκε, δούλεψε στην παρανομία και το 1972 πέρασε παράνομα στο εξωτερικό. Πήρε μέρος στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, όπου εκλέχτηκε στην ΚΕ και στο ΠΓ. Μέλος της ΚΕ παρέμεινε ως το 13ο Συνέδριο. Μετά το 13ο Συνέδριο δούλεψε στο Κίνημα Ειρήνης.

Η Ρούλα Κουκούλου υπηρέτησε το εργατικό κίνημα της χώρας μας μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ με υποδειγματική αφοσίωση, ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία. Κι όταν κατάλαβε ότι ερχόταν το τέλος, φρόντισε να μας πει "αντίο" με το δικό της, μοναδικό τρόπο. Μια μέρα πριν φύγει από τη ζωή, βρήκε τη δύναμη να προσθέσει στο βιογραφικό της τις παρακάτω λέξεις: "Μέσα σ' αυτήν την αγάπη του κόμματός μου, του λαϊκού κινήματος και της οικογένειάς μου, φεύγω από τη ζωή ικανοποιημένη".

Δε γνωρίζουμε αν αυτά τα τελευταία της λόγια αποτελούν ένα "ευχαριστώ" από μέρους της σ' ό,τι αγάπησε και ταυτίστηκε μαζί του, όμως οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες οφείλουν το δικό τους μεγάλο "ευχαριστώ" σ' αυτήν τη σπουδαία και ξεχωριστή συντρόφισσα για όσα δίδαξε και διδάσκει με τη ζωή και τη δράση της. Κι έναν τρόπο έχουν να το πουν: Να βαδίσουν στ' αχνάρια της, να διδαχτούν από το έργο της, να υπηρετήσουν με αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια τα ιδανικά του κομμουνισμού.