Ινδία και Πακιστάν αντιμετώπισαν μέσα στο 1997 περίπου παρόμοια προβλήματα: πολιτικές και θεσμικές κρίσεις, αυτονομιστικά και διασυνοριακά προβλήματα, αυξημένη θρησκευτική και εθνικιστική βία. Οσο για τις διμερείς τους σχέσεις, παρέμειναν στάσιμες, παρά τις προσπάθειες για το αντίθετο.

Ηδη από τον Ιανουάριο, η πολιτική, εθνικιστική και θρησκευτική κρίση ήταν σαφής: η έκρηξη βόμβας μπροστά στο δικαστικό μέγαρο της Λαχώρης η οποία στοίχισε τη ζωή του ηγέτη των Σουνιτών Μουσουλμάνων Ραχμάν Φαρούκι και άλλων 12 ανθρώπων, ενώ τραυματίστηκαν 50.

Τον Φεβρουάριο, η αποπομπή της κυβέρνησης της Μπεναζίρ Μπούτο από τον Πρόεδρο Φαρούκ Λεγκάρι με αφορμή κατηγορίες διαφθοράς οδήγησε σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, στις οποίες νίκησε ο (επίσης αποπεμφθείς, το 1993, πρώην πρωθυπουργός) Ναουάζ Σαρίφ και το Κόμμα του Ισλαμική Ενωση του Πακιστάν. Ο Σαρίφ έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης την 17η του μήνα και σχημάτισε μια κυβέρνηση με την υποστήριξη και άλλων κομμάτων.

Εκτός όμως από το πολιτικό, εντάσεις κατεγράφησαν και σε κοινωνικό επίπεδο: τον Μάρτιο, ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και πολιτών, που εξοργίστηκαν λόγω της έλλειψης σιτάλευρου στην πόλη.

Ηδη από αυτό το μήνα, έγινε σαφής η σύγκρουση του πρωθυπουργού με τις δικαστικές αρχές και τον Πρόεδρο, καθώς ο πρωθυπουργός επιχείρησε να περάσει ένα νόμο και μια συνταγματική τροποποίηση ώστε να αφαιρεθεί από τον Πρόεδρο να διαλύει κυβερνήσεις κατά βούληση. Το νομοθέτημα έμελλε να οδηγήσει, τον Δεκέμβριο, στην αποπομπή του επικεφαλής του Ανώτατου Δικαστηρίου με το πρόσχημα της "αρχαιότητας" άλλων συναδέλφων του και την παραίτηση του Προέδρου. Η κρίση αυτή έβγαλε νικητή τον Σαρίφ - προσωρινά, τουλάχιστον.

Στο μεταξύ τον Σεπτέμβριο, στη διάρκεια της δικαστικής έρευνας κατά της πρώην πρωθυπουργού Μπεναζίρ Μπούτο, οι πακιστανικές δικαστικές αρχές ζήτησαν από την Ελβετία να παγώσει τα περιουσιακά της στοιχεία σε τράπεζές της - κάτι που έγινε, την 15η του μηνός.

Αλλά και στο Νέο Δελχί υπήρξαν πολιτικοί κραδασμοί. Τον Μάρτιο, το ισχυρό Κόμμα του Κογκρέσου απέσυρε τη στήριξή του από τον κυβερνητικό συνασπισμό του Ντέβε Γκόουντα, υποχρεώνοντάς τον να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Ο Γκόουντα στη συνέχεια ανετράπη, για να αντικατασταθεί από τον Ιντερ Κουμάρ Γκιουράλ.

Και αυτού η κυβέρνηση, όμως, είχε ανάγκη τη στήριξη του Κογκρέσου, η οποία αποσύρθηκε την 28η Νοεμβρίου. Ο Γκιουράλ παραιτήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος διέλυσε το Κοινοβούλιο και η χώρα μέλλει να οδηγηθεί σε εκλογές, τον Φεβρουάριο του 1998...

Υπήρξαν ορισμένες προσπάθειες εγκαθίδρυσης "διαλόγου" μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, όσον αφορά τις διασυνοριακές τους διαφορές και το Κασμίρ, για το οποίο οι δύο χώρες έχουν πολεμήσει δύο φορές τα τελευταία 50 χρόνια. Κάθε φορά όμως, κάτι πήγαινε στραβά: τον Μάρτιο ολοκληρώθηκε ένας 4ήμερος κύκλος διαβουλεύσεων για το Κασμίρ, αλλά ταυτόχρονα 12 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε εκρήξεις βομβών.

Λίγο καιρό αργότερα, οι δύο χώρες συμφώνησαν σε ανταλλαγή αιχμαλώτων και εγκαθίδρυση απευθείας γραμμής επικοινωνίας των ηγετών τους. Τον Αύγουστο, όμως, ξεσπά νέα διασυνοριακή σύγκρουση στο Κασμίρ, με νεκρούς εκατέρωθεν. Τον Σεπτέμβριο, υπήρξε μια πρόταση από πλευράς ΗΠΑ για διαμεσολάβηση, στην οποία η Ινδία απάντησε αρνητικά, ενώ Γκιουράλ και Σαρίφ συναντήθηκαν κι εξέφρασαν τη βούληση διαπραγμάτευσης ενός συμφώνου μη επίθεσης. Αλλά τα εσωτερικά προβλήματα των δύο χωρών "φρέναραν" οποιαδήποτε διαδικασία...