Η ληστρική και για την αυτοδιοίκηση πολιτική της κυβέρνησης δεν εκφράζεται μόνο με την κλοπή του 1,5 τρισ. Η συνέχεια θα είναι ακόμα χειρότερη. Στις σελίδες 166 μέχρι 171 της εισηγητικής έκθεσης του κρατικού προϋπολογισμού για το 1998 γίνεται καθαρό ότι το επόμενο βήμα θα είναι η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της κρατικής επιχορήγησης. Αναφέρεται ότι οι δήμοι ήδη καλύπτουν (στοιχεία 1996) το 80% των λειτουργικών τους εξόδων από τα λειτουργικά τους έσοδα, δηλαδή από φόρους και τέλη. Οι κοινότητες επίσης τα καλύπτουν κατά 93% και οι δημοτικές επιχειρήσεις κατά 100% Η κυβέρνηση δηλώνει πως αυτό δε φτάνει και πως αυτά τα ποσοστά πρέπει να φτάσουν για όλους στο 100%!

Μια τέτοια επιδίωξη αντιστρατεύεται ακόμα κι αυτόν το νόμο 1828/89 που άνοιξε το δρόμο για την επιβολή πρόσθετων φόρων και τελών. Με βάση το νόμο βασικό τμήμα των πόρων της αυτοδιοίκησης πρέπει να προέρχεται: Από το 20% του Φόρου Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων (ΦΕΦΝΠ). Από το 50% των τελών κυκλοφορίας. Από το 3% του φόρου μεταβίβασης ακινήτων και πλοίων. Και μέχρι το 1992 πόρος ήταν και το 100% του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας που καταργήθηκε. Πέρα από το γεγονός ότι το σύνολο αυτών των πόρων δεν ξεπερνά το εξευτελιστικό 2,5% του κρατικού προϋπολογισμού ακόμα κι αυτό όμως υπόκειται σε παρακρατήσεις. Ετσι από τον ΦΕΦΝΠ, μαζί με τις προβλέψεις για το '98, παρακρατούνται - δεν αποδίδονται - στο διάστημα '90 - '98, 410.835 εκατομμύρια δρχ. Επιπρόσθετα παρακρατούνται 477.519 εκατομμύρια από το φόρο ειδικών κατηγοριών που περιλαμβάνει τους φόρους από καταθέσεις που είναι επίσης φόροι εισοδήματος. Για αυτήν την παρακράτηση η κυβέρνηση εμφανίζεται να δηλώνει τώρα ότι το 80% αυτού του πόρου θα διατεθεί για τις αναγκαστικές συνενώσεις και το 20% σε επιλεγμένους δήμους. Αλλα 162 δισ. (162.714 για την ακρίβεια) δεν αποδίδονται στην αυτοδιοίκηση από το φόρο εισοδήματος προηγουμένων ετών, δηλαδή από τη φορολογία που προκύπτει μετά τον έλεγχο ή συμβιβασμό πέραν του αρχικά δηλωθέντος. Το σύνολο της παρακράτησης από αυτές και μόνο τις τρεις κατηγορίες ξεπερνά ήδη για την περίοδο '90 - '98 σε τρέχουσες τιμές το 1 τρισ. (1.051.068 εκατομμύρια) που σε ονομαστικές τιμές φτάνουν το 1,5 τρισ.. Πρόσθετη απώλεια δημιούργησε η απαλλαγή από τέλη κυκλοφορίας των καταλυτικών αυτοκινήτων για μια πενταετία (3 δισ. ετησίως), ενώ με την κατάργηση του ΦΑΠ και την επιβολή του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας, όπου ο δήμος εισπράττει το τέλος για τα ακίνητα της περιοχής του οξύνεται η αντίθεση μεταξύ πλούσιων και φτωχών δήμων.

Το νέο στοιχείο που προκύπτει από την κυβερνητική πολιτική και καλύπτεται πίσω από τον εύσχημο όρο "Νέο Διπλογραφικό Σύστημα", είναι η επιδίωξη να φανεί ότι οι ΟΤΑ περίπου ευημερούν κι αν δεν ευημερούν είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι γι' αυτό. Με το νέο σύστημα, στην πλευρά των εσόδων θα υπολογίζεται και το σύνολο της περιουσίας των δήμων, η οποία θεωρείται πλέον "γεγονός" που δύναται να αποφέρει έσοδα. Οσοι δεν καλύπτουν τα έξοδά τους με ζεστό χρήμα δεν έχουν παρά να πουλήσουν τη δημοτική περιουσία. Εδώ βρίσκεται και μία από τις επιδιώξεις του "Καποδίστρια": Η χρήση, ως εμπορεύματος, της διάσπαρτης περιουσίας των 5.500 δήμων και κοινοτήτων, από 1.000 δήμους - επιχειρήσεις. Ποιος θα κερδίσει από αυτό; Ο υπουργός Εσωτερικών και πάλι έδωσε την απάντηση με τις τελευταίες φράσεις της ομιλίας του στο Ελληνο - Αμερικάνικο Εμπορικό Επιμελητήριο: "Σας έδωσα τα στοιχεία εκείνα που τεκμηριώνουν τη βούλησή μας να ανασχηματίσουμε το κράτος, ούτως ώστε να βοηθήσει τον ελληνικό ιδιωτικό τομέα στην επίτευξη των στόχων του" είπε.