"Δε θα πηγαίνετε στην τουαλέτα όποτε θέλετε, ή κατά μόνας, αλλά όλοι μαζί, σε δυο δεκάλεπτες δόσεις πρωί - απόγευμα. Κάθε αρχηγός γραμμής, δηλαδή ο προϊστάμενος, αναλαμβάνει να γράφει δίπλα σε κωδικούς κάθε μας κίνηση. Στη συνέχεια συγκρίνουν ανθρωποώρες - μηχανοώρες σε ανάλογο πρόγραμμα". Αυτά που διαβάζετε δεν είναι από το γνωστό βιβλίο του Οργουελ, αλλά από ανοιχτή επιστολή - καταγγελία των εργαζομένων της φαρμακοβιομηχανίας ΦΑΜΑΡ. Προσπαθεί χρόνια η συγκεκριμένη εργοδοσία, επισημαίνουν οι εργαζόμενοι, να "βάλει λουκέτα στο μυαλό μας". "Χρονομετρά κάθε μας κίνηση", συνεχίζουν οι εργαζόμενοι, "με στόχο να αποσπάσει το 95% της ανθρωποδύναμής μας".

Η περίπτωση της ΦΑΜΑΡ, που τα κέρδη της, όπως και όλων των φαρμακοβιομηχανιών, παρουσιάζουν θεαματική αύξηση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, φέρνει στο προσκήνιο μερικά σημαντικά ζητήματα. Φέρνει, για παράδειγμα, την αδίστακτη τακτική της εργοδοσίας, η οποία, αποθρασυμένη από την παγκόσμια υποχώρηση του κομμουνιστικού - εργατικού κινήματος και προκειμένου να αυξήσει τα ήδη τεράστια κέρδη της, μετατρέπει τους εργαζόμενους σε "απλά εξαρτήματα της γραμμής παραγωγής". Φέρνει στο προσκήνιο το συνειδητό ρόλο του "Πόντιου Πιλάτου", που "παίζει" η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να "γέρνει η πλάστιγγα υπέρ των ισχυρών". Αναδεικνύει τις τεράστιες ευθύνες των πλειοψηφιών στα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα, που με τη συμμετοχή τους στο διάλογο - απάτη "παζαρεύουν" την απεμπόληση όσων εργατικών κεκτημένων απέμειναν και που λειτουργούσαν, εκτός των άλλων, σαν "ασπίδα προστασίας" στα φαινόμενα τύπου ΦΑΜΑΡ, αλλά και στα σοβαρότερα, όπως είναι η υγιεινή και η ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς. Η εργοδοσία της ΦΑΜΑΡ με αυτά τα απάνθρωπα μέτρα επιδιώκει, εκτός των άλλων, να έχει "εργαζόμενους - ρομπότ, μέσα και έξω από το εργοστάσιο, με τσακισμένο ηθικό και κουρελιασμένη προσωπικότητα". Εργαζόμενους που, αφού ούτε το δικαίωμα της "φυσικής ανάγκης" δεν έχουν κατοχυρώσει - και μάλιστα μόλις 3 χρόνια πριν το 2000 - πόσο μάλλον να διεκδικήσουν εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα, αυξήσεις κλπ...

Το πιο αποκαλυπτικό, όμως, με αφορμή την περίπτωση της ΦΑΜΑΡ είναι το πραγματικά "αποκρουστικό" πρόσωπο των "εταίρων βιομηχάνων" στο διάλογο - παγίδα! Δεν είναι δυνατόν να επιμένουν κάποιοι δήθεν αθώα για "ισότιμη συμμετοχή του εργάτη στο τραπέζι, άρα και ταξική ειρήνη"! Με την επιχειρούμενη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που μεθοδεύεται μέσα από τη "Λευκή Βίβλο" και "Δούρειο Ιππο" το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν και μάλιστα κατά πολύ. Ηδη, σε αυτό συνηγορούν, εκτός από την περίπτωση της ΦΑΜΑΡ, και τα πρόσφατα γεγονότα στα εργοτάξια της γερμανικής ΧΟΧΤΙΦ, σε γνωστά πολυκαταστήματα και εργοστάσια, όπου επιχειρείται οι εργαζόμενοι να μετατραπούν σε "αναλώσιμα υλικά", σε "μισθωτούς δούλους". Αλλά για να μην τους ξεφύγει τίποτα, επινόησαν και μέχρι το τέλος του χρόνου θα εφαρμόσουν τα σύγχρονα "γκέτο εργαζομένων", που ακούνε στο όνομα "Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης". Εκτός και αν οι εργαζόμενοι βάλουν τώρα "φρένο", και με αφορμή τα 80χρονα της ίδρυσης του ΚΚΕ, αλλά και το επικείμενο 29ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, "δώσουν σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο δύναμη στη δύναμή τους".