Φαίνεται, όμως, ότι ο Διονύσης Χαριτόπουλος αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο, που να αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα. Δηλαδή, ένα βιβλίο που να μπορείς να το κρίνεις, δίχως καν να το διαβάσεις! Αρκεί μόνο να δεις ορισμένα αποσπάσματά του, ορισμένα σημεία του, τα οποία είναι ψευδή και διαστρεβλωτικά της πραγματικότητας. Και αρκεί, επίσης, την παρουσίαση του βιβλίου να κάνει ο γνωστός και μη εξαιρετέος αντικομμουνιστής της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας" Τάσος Παππάς. Στην προκειμένη περίπτωση έχεις μπροστά σου ανάγλυφα και το βιβλίο και τον επιδιωκόμενο στόχο: Το χτύπημα του ΚΚΕ.Αυτόν τον στόχο εξυπηρετούν ο συγγραφέας και ο δημοσιογράφος, όσο και η εφημερίδα του Τ. Παππά. Η οποία, αφιερώνει 3 ολόκληρες σελίδες της, για να παρουσιάσει το βιβλίο "Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων", που θα κυκλοφορήσει...

Οτι πρόκειται για καθαρό αντικομμουνισμό, το διαπιστώνει κανείς, κατ' αρχήν, διαβάζοντας τα εξής:

α) Ο Αρης, λοιπόν, υπογράφει δήλωση, χωρίς όμως να καταδώσει κανένα σύντροφό του. Φυσικά, το κόμμα τον αποκηρύσσει. Τον αντιμετωπίζει ως χαφιέ!!!

Πότε και πού το ΚΚΕ θεώρησε ότι ο Αρης έγινε χαφιές; Πότε αποκήρυξε τον Αρη ως χαφιέ; Με τέτοιες μεθόδους πιστεύουν ότι θα πλήξουν το ΚΚΕ; Με τέτοιες συκοφαντίες, που η "Κυριακάτική Ελευθεροτυπία" δεν έχει κανένα ηθικό πρόβλημα να φιλοξενεί, πιστεύουν ότι δε θα σηκωθούν και οι πέτρες εναντίον τους;

β) Ο Ζαχαριάδης έδωσε εντολή ούτε ψωμί ούτε νερό στον Αρη! Πού το διάβασαν αυτό; Ας μάθουν (αν και το γνωρίζουν), ότι ο Ζαχαριάδης γύρισε από το Νταχάου την 29η Μάη 1945, 18 μέρες πριν το θάνατο του Αρη. Και η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ είχε γίνει στις 5 - 10 Απρίλη 1945.

γ) Ο Διον. Χαριτόπουλος γράφει για τον Χ. Φλωράκη: Σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, παρά τους μύθους που έχουν φτιάξει, δεν κρέμασε ποτέ όπλο στον ώμο του!... Στον δε Αρη αποδίδει τα εξής για τον Χ. Φλωράκη: Αυτός είναι ένας από εκείνους που όταν εμάς θα μας κρεμάνε αυτοί θα κοιτάνε...

Τέτοιο θράσος, να γράφονται τόσο συκοφαντικά πράγματα για τον Χ. Φλωράκη, δύσκολα θα συναντήσει κανείς. Ούτε η άρχουσα τάξη τόλμησε να τα εκστομίσει. Ο αντικομμουνισμός σε όλο το μεγαλείο του!

Εδώ, όμως, έχουμε την εξής επιδίωξη του Παππά: Τον μεν Αρη να τον εμφανίσει ως... αυτοδημιούργητο, ως προϊόν των φυσικών αρετών του και όχι ωςκομμουνιστή ηγέτη που ενσάρκωσε τους λαϊκούς καημούς και αγώνες - πάντα στα πλαίσια της συλλογικής πάλης του ΚΚΕ - το δε ΚΚΕ να το παρουσιάσει - κατά την πάγια τακτική του - ως το κόμμα στο οποίο κατά... λάθος, τυχαία, βρέθηκαν άνθρωποι σαν τον Αρη! Και επειδή ο Αρης αναδείχτηκε... μόνος και όχι μέσα από το ΚΚΕ, γι' αυτό και έγινε ο μεγάλος αιρετικός!

Αυτά ορισμένοι τα ονομάζουν αντικειμενική προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων. Για να περάσουν ύπουλα το σημερινό στόχο τους: Μακριά από το ΚΚΕ...

Γράφει ο Παππάς: Βιβλία για τον Αρη έχουν γράψει και στελέχη του ΚΚΕ, με πρόθεση να τον στριμώξουν στα κομματικά στερεότυπα. Αυτόν, έναν αντάρτη με όλη τη σημασία της λέξης! Εναν άτακτο, έναν αιρετικό - ίσως τον μεγάλο αιρετικό! Αυτόν, έναν αποσυνάγωγο (!), που τόσο πολύ φοβήθηκε και η συντηρητική παράταξη και η ηγεσία του ΚΚΕ (σ.σ. ενώ τον... λατρεύουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ...), αλλά λάτρεψε ο χωρικός, ο εργάτης, ο αντάρτης.

Αυτή η τακτική, ο καλός Αρης και το κακό ΚΚΕ, δεν είναι τακτική μόνο του Παππά. Είναι σύμφυτη (στην ιδιοσυγκρασία και στα αντικομμουνιστικά παρασκευάσματα) σε πολλούς συμμετέχοντες στην επίθεση κατά του ΚΚΕ. Ο Λ. Κύρκος υμνεί τον Μπελογιάννη, αλλά γράφει ότι του θυμίζει κάτι από τον Μπερλίγκουερ!! Ο αρχιασφαλίτης Πανόπουλος μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για το ήθος ορισμένων κομμουνιστών, σε διάκριση από τον... νταή Μπελογιάννη και από το ΚΚΕ! Την ίδια πρακτική θα τη δει κανείς και για πολλά άλλα ιστορικά πρόσωπα του ΚΚΕ. Θα τη συναντήσει και στα κατά καιρούς κρατητήρια, όπου στους δεσμώτες κομμουνιστές λεγόταν, μέσα σε άλλα, από τους βασανιστές τους: Εσύ παλεύεις, αλλά το κόμμα σου σε πρόδωσε... Η: η ηγεσία σου σε πρόδωσε...

Ο Παππάς κάνει λόγο και για τη συναρπαστική (!) σχέση βιβλίου - αναγνώστη, αναφερόμενος στα κεφάλαια που περιλαμβάνει το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου. Ενα από αυτά τα κεφάλαια έχει τον τίτλο: Το μίσος του ΚΚΕ για τον ΕΛΑΣ και τον αρχηγό του!..

Να, λοιπόν, μια ακόμα παραλλαγή της ίδιας τακτικής: Καλός ο ΕΛΑΣ, αλλά δίχως το ΚΚΕ! (Κατά το προσφιλές άλλων, καλά τα Σοβιέτ, αλλά δίχως τους μπολσεβίκους). Λες και μπορούσε να υπάρξει ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, δίχως το ΚΚΕ...Κατά τους συγγραφείς, φαίνεται ότι... μπορούσε. Και ότι, σε τελευταία ανάλυση, ο ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε μην μπορώντας το ΚΚΕ να κάνει διαφορετικά! Τον Μάρτιο του '42 ο Αρης παίρνει το ελευθέρας από το κόμμα, γράφουν... Και ακόμα, ότι το ΚΚΕ αδρανούσε να συγκροτήσει ένοπλες ομάδες, παρότι είχε προηγηθεί σχετική έκκληση του Στάλιν! Γράφει ο Δ. Χαριτόπουλος: Το πιο μαξιμαλιστικό όνειρο του ΚΚΕ ήταν να οργανώσει μια κόκκινη φρουρά στην Αθήνα...

Το θέμα του ένοπλου αγώνα απασχόλησε το ΚΚΕ από τις πρώτες στιγμές της Κατοχής, ενταγμένο στη συνολική πάλη κατά του φασισμού. Το ζήτημα είχε ουσιαστικά τεθεί από την 6η Ολομέλεια της ΚΕ (1-3 Ιούλη 1941): Για το διώξιμο της Γερμανοϊταλικής Κατοχής από την Ελλάδα, για την υποστήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και κάθε συνεπούς αντιφασιστικής δύναμης οι εργαζόμενοι να παλέψουν με όλα τα μέσα.

Στη βάση αυτή άρχισαν να συγκροτούνται από τις τοπικές κομματικές οργανώσεις της υπαίθρου ένοπλες ομάδες. Οι πρώτες, "Οδυσσέας Ανδρούτσος" στην Κεντρική Μακεδονία και "Αθανάσιος Διάκος", στο Κιλκίς, με αρχηγούς αντίστοιχα τους Λασσάνη και καπετάν Πέτρο (Μόσχο), έκαναν την εμφάνισή τους το καλοκαίρι του 1941.

Ταυτόχρονα γινόταν προσπάθεια συγκρότησης στρατιωτικού Κέντρου (από τον Ιούλη του 1941) με στρατιωτικούς, προερχόμενους από τον αστικό στρατό (Στέφανος Παπαγιάννης, Βασίλης Βενετσανόπουλος, Γιάννης Μπαλάσκας κ.ά). Την όλη δουλιά καθοδηγούσε ο απότακτος αξιωματικός Θοδ. Μακρίδης.

Αυτή η ομάδα (18-20 αξιωματικοί) συσκέφθηκε τον Μάη του 1941 - κάπου στην Αγία Παρασκευή - και αποφάσισε την ένταξη των μελών της στο ΚΚΕ, ενώ εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το Κόμμα θα είναι επικεφαλής του αγώνα. Τον Οκτώβρη 1941, σε σύσκεψη που συμμετείχε και ο συνταγματάρχης Παπασταματιάδης αποφασίστηκε, μετά από απόφαση του ΚΚΕ, η ίδρυση του καθοδηγητικού πυρήνα της ένοπλης αντίστασης (Στρατιωτικό Κέντρο Αντίστασης - ΣΚΑ).

Να σημειωθεί, ότι από το καλοκαίρι του 1941 αντιπροσωπεία του ΚΚΕ είχε συναντηθεί με τους απότακτους του κινήματος του 1935 συνταγματάρχες Σαράφη και Μπακιρτζή.Ενώ η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ με διάγγελμά της, στις 10 Οκτώβρη 1941, προσανατόλιζε κι αυτή τον ελληνικό λαό στην ένοπλη αντίσταση. Ταυτόχρονα, το Νοέμβρη του 1941, ο Θανάσης Κλάρας (μετέπειτα Αρης Βελουχιώτης), σταλμένος από την ΚΕ του ΚΚΕ,είχε πάρει επαφή με την ΚΟ Λαμίας του ΚΚΕ (γραμματέας της ο Γιαταγάνας) και με τον εκπρόσωπο της ΚΟ Γ. Χουλιάρα - Περικλή, για τη δημιουργία ανταρτοομάδων στη Φθιωτιδοφωκίδα. Η προώθηση αυτής της δουλιάς κράτησε μερικούς μήνες (και όχι μόνο στην παραπάνω περιοχή), όχι εξαιτίας άρνησης των ΚΟ να συνδράμουν τον Αρη στη δημιουργία αντάρτικου στρατού, όπως ισχυρίζονται οι Παππάς - Χαριτόπουλος, αλλά εξαιτίας άλλων δυσκολιών. Μια απ' αυτές, η κυριότερη, ήταν η ύπαρξη ελάχιστων κομματικών δυνάμεων στην περιοχή και γενικότερα. Το ΚΚΕ μετά τη μεταξική δικτατορία διέθετε αριθμητικά λίγες και μεταξύ τους ασύνδετες κομματικές δυνάμεις.

Μετά την 6η Ολομέλεια, ισχυρή ώθηση στη δημιουργία του αντάρτικου στρατού έδωσε η 7η Ολομέλεια της ΚΕ (Σεπτέμβρης '41). Τότε, ο Παντελής Καραγκίτσης, μέλος της ΚΕ, έγραψε στη Λαϊκή Επιθεώρηση. (Υπήρχε αντί της ΚΟΜΕΠ, που ξαναβγήκε μετά την 8η Ολομέλεια του 42): "Το κίνημα των αντάρτικων σωμάτων, σαν σοβαρή μορφή πάλης, πρέπει να επεκταθεί, να οργανωθεί σε όλες τις περιφέρειες της χώρας μας".

Οταν προχώρησε η οργάνωση των βάσεων της ένοπλης πάλης, συγκλήθηκε στο πρώτο 10ήμερο του Γενάρη 1942 η 8η ολομέλεια της ΚΕ, που αποφάσισε τη δημιουργία του ΕΛΑΣ, δηλαδή τη συνένωση και συντονισμό των μέχρι τότε ομάδων σε έναν ενιαίο λαϊκό στρατό. Στις 16 Φλεβάρη 1942 κυκλοφόρησε η ιδρυτική προκήρυξη του ΕΛΑΣ.

Οτι το ΚΚΕ προσανατολιζόταν να αναλάβει καπετάνιος του ΕΛΑΣ ο στρατηγός Μάντακας... Και λοιπόν; Τι σημαίνει αυτό, κύριοι διαστρεβλωτές της ιστορίας του ΚΚΕ; Είχε δείξει μέχρι τότε ο Αρης ιδιαίτερες στρατιωτικές ικανότητες; Πού να τις έδειχνε και πότε; Οντας δημοσιογράφος του "Ριζοσπάστη" και σε συνέχεια στις φυλακές του Μεταξά; Οι στρατιωτικές ικανότητες του Αρη αποκαλύφθηκαν στη συνέχεια. Αλλά εσείς, κάνετε το εξής βρώμικο: Παίρνετε τον Αρη - όχι το 1941 - αλλά εκ των υστέρων, όταν πια ο Αρης έχει γίνει θρύλος και πάτε να χτυπήσετε το ΚΚΕ συγκρίνοντας τον αναμφισβήτητα, όπως αποδείχτηκε, ικανότερο Αρη, με τον Μάντακα. Με τα μέτρα του σήμερα και όχι με τα δεδομένα του τότε! Που, ωστόσο, και τότε η συζήτηση που γινόταν ήταν να ηγηθεί ο Μάντακας και εφόσον αυτός δεν ανέλαβε, να αναλάβει ο Αρης.

Αλλά θα επανέλθουμε.

Γ. Ρ.